Autori: Abduxaliq Uyghuri

Ey pelek,bu dehshitingdin intiha bizarimen,
Istidim köp,tapmidim bu derdime héch darimen.
Ata-bowamdin miras kona késelning derdide,
Gah ölüp,gah tirilip,köptin béri awarimen.
Bir purap külsem ne arman,béghim bahari gülini,
Her seher gül ishqida bulbulgha oxshash zarimen.
Dostlirim owgha chiqarda keltürür misaligha,
Qarchigha qushlar ular, men misali sarimen.
Yüz qilmas te’erruz köp köngülchandur ular,
Körsem chaynar nijis goyaki dil azarimen.
La eqil dep oylidi,chindin nezer salmay turup,
Yéngilip ketti ular,köptin béri hushyarimen.
Qoldin ish kelmeydu dep,da’im ghidiqlaydu méni,
Men ularning shu sözige bekmu-bek xunbarimen.
Pen’ge mangsaq köz échip kapir, jedit dep qarghishur,
Bu hamaqet dewride atesh bulup yanarimen.
Chöl-jezire, deshtu-sehra ichre qaldim na’ilaj,
Ah qachan bir yol tépip qoshulay qatarimen.
Sugha teshnadur bu chöl, bipayan munbet zémin,
Misli derya tapmay éqish, qaynam bulup qaynarimen.
Oyghinip ketti jahan, meghribi-meshriq tamam,
Men téxi süt uyquda, chüsh körüp yatarimen.
Bashqilar kökte uchup, suda üzüp ketti yiraq,
Men misali yalang ayaq dessep tiken mangarimen.
Ilim-pendin yoq xewer, basti gheplet, xewp-xeter,
Halimiz quldin beter, qandaq chidap turarimen.
Til-haqaret, tene-dixmar way dad!…bu janni qiynidi,
Emdi ne qilmaq kérek, ejepmu boldum xarimen.
Zulumning okyanidin tapmay paraghet arili
Tagh kebi dolqunida örlep, heqqe ah urarimen.
Dewri jebridin isit! halinggha uyghur wayikim,
Janni alqan’gha élip chiq,tapmaysen bashqa charisen.

1921-Turfan, Uyghuristan