Uyghur Medeniyiti we Türkiy Qamanlarning Eshyarliridiki Sirliq Imaglar!


Uyghur Pelesepisi

Uyghur Medeniyiti we Türkiy Qamanlarning Eshyarliridiki Sirliq Imaglar!

Autori: Korash Atahan

Uyghurlar yer sharidiki eng medeniyetlik xeliqlerning biri bolup, uning uzaq tarixqa ige medeniyitining sirliq yiltizi tarixning qarangghuluq dewride peyda bolghan qamanizimgha bérip chétilidu.Qamanliq we qamanizim insaniyet tarixida yiltizi 10 ming yillargha uzanghan sirliq medeniyet hadisisi bolup, hala bugüngiche sihriy küchini yoqatqini yoq! Uyghurlar shanliq medeniyet yaratqan eng qedimiy xeliqlerning biri bolup, hazirghiche yétip kelgen yazma, aghzaki we arxiologiylik medeniyet yadikarliqlirimizning hemmisi, ejdatlirimiz yaratqan qamanizimgha ayit shanliq medeniyetning peqet yüzde biridur. Qedimqi zamandiki büyük Uyghurlar yaratqan shanliq medeniyetni hazirqi zaman ilim-pen metodliri bilen chüshendürüsh asan emes. Milliy medeniyitimiz tarixtin béri mol we renggareng bolup, bir dewir we bir qanche yüz yilning emes, eksinche birqancheligen ming yillarning mehsulidur. Milliy medeniyitimizning bir ewzelliki özige xas motif, simiwol we imaglargha bay bolup, bu belgüler texi shifresi yéshilmigen sirliq kitaplar halitide turmaqta. Milliy medeniyitimizde saqlinip kelgen awazliq eserler, teswiriy sennet minyatorliri we retiulleshken tamgha we belgüler halitidiki barliq imag we motiflarning simiwolluq menilliri bar bolup, bu heqtiki tetqiqatlirimiz téxiche bashlanmighachqa netijiler yoq deyerliktur.Qedimqi qol yazmilar, tashpütükler, tektimakanlar, epsane we riwayetler, gilem, palas, shirdaq, kigiz we etleslerdiki shu tipqa kiridighan teswiriy shekiller uningdin bashqa pichaq, böshük, doppa, könglek, ötük, yaghliq, qatarliq yüzligen keyim-kechekler weyene dastirxan, zerdiwal, melengze, perde, yastuq, yortqan, körfpe, töshük, qiz-oghullarning böshük seremjanliri, we yaghachchiliq, mozduzluq, tamchiliq, gilemchilik, keshtichilik, dihqanchiliq, baghwenchilik, binakarliq, neqqashliq, sirchiliq, eynekchilik, kulalchiliq…qatarliq hünerlerning qanche ming xil jabduqliri qatarliqlargha ayit qol hüner boyumliri hemde eswap we saymanlar, muzikiliq üsküne we chalghu eswaplar, keshtichilik, toqumichiliq, oymichiliq qatarliqlardiki simiwollar, belgüler we imaglar xuddi möjizedek ejdatlirimiz yaratqan muhteshem bir medeniyetni timtas halette baghrigha bésip xupiyane saqlap yatmaqta.

Uyghurlarning yiraq qedimqi ejdatliri teripidin tarixqa chongqur tamghisini urghan qamanizimgha ayit bay iddiyler xezinisi kündilik hayatimizda, ilim we pen tereqqiyatimizda, aile we jemiyet tereqiyatimizda, ishlepchiqirish we soda tijaret ishlirimizda, örpi-adet we hüner-sennette milliy xususiyitimizni ipadilesh we gewdilendürüshte, edebiyat hem muzikagha ayit her türlük izdinishlirimizde  hélimu özining tesir küchini yoqatqini yoq. Qamanizimning Uyghurlar we qérindashliri yashighan jughrapiyediki tereqqiyati we xususiyetliri tekshisiz bolup, uning qanche ming yilliq sheherlishish hayatini bashtin kechürgen Uyghur medeniyitidiki tutqan orni, bashqa köchmen, charwichi boz qir xeliqliriningkige qarighanda tediriji zamaniwiyliship baghan. Biz Uyghurlarning ailiwiy munasiwetlirimiz, kishlik qarashlirimiz, jemiyet, rohiyet we tebiyet heqqidiki qanche ming yilliq tejribillirimizning  inkasi bolghan milliy medeniyitimizde yeni yazma edebiyat, milliy muzika, shiériyet we hüner-sennet, hemde uyghur voklorida  qamanistik medeniyet amilliri asasiy salmaqni igileydu. Medeniyitimizde 21-yüz yilgha uyghun shekilde tereqqiy qilghan qmanistik medeniyetning qanche yüz hette qanche ming yillar ilgirki qismen halitini uyghurlar bilen qan yaki medeniyet tereptin qérindash bolghan türkiy we mungghul qamanlirining kiyim-kéchek, dap we uninggha oxshash retuelleshken eshyarliridiki sirliq imaglar arqiliq tetqiq qilish bu sahede izdiniwatqan kishilerning heqiqiten diqqitini tartiydu!.. Dangliq dinlar mutexesisi Mircia Eliadening pikirige qarighanda künimizgeche oxshimighan shekilde yétip kelgen her türlük belgü we tamghalar we turmush hem adetlirimizdiki retuelleshken imaglar insaniyetning qedimqi serxilliri hésaplanghan qamanlargha mensup hadisiler bolup, u insanliqimizning kollitip éngida qarangghuluq ichide turup, bugünki ish-herketlirimizge qomandanliq qilidu.

Kolliktip yoshurun éngimizgha tashqa oyulghandek 10 ming yillardin béri yézilip kelgen eserler milliy mewjutluqimizni qoghdash yolidiki küreshlirimizge we kündülük ish heriketlirimizge qanche ming yillap qomandanliq qilghanliqini, qiliwatqanliqini we qilidighanliqini, bizni orap turghan sheyi we hadiselerning tarix, bugün we kélichek bilen baghlinishliq ikenlikini bir minutmu ésimizdin chiqarmasliqimiz lazim. Millitimiz teripidin untulup ketken, düshmenler teripidin medeniyetke ayit dep qaralmay, méngimizdin öchürülüp tashlanghan, kishining ishengüsi kelmeydighan ilgirki medeniyetimizde adem bilen tebiyet, tebiyet bilen insaniyet, hayatliq bilen mamatliq, ölüm bilen tiriklik, xuda bilen mawjudatlar, mawjudatlar bilen tashqiy alemdiki jisimlar, makro we mikro maddalar we ghayiplar, jinlar we perishtiler heqqideki telimatlar ilim-penning bashqiche bir mitodta güllengen dewirlirni bésip ötken bolup, ejdatlirimiz u dewirlerde medeniyet jehette yer shari xaraktirliq güllinish dewirlirini bashtin kechürüp, maddiy we meniwiy tereqiyatda insaniyet tarixida kamdin-kam körülidighan yüksek pelle yaratqan. Bizning medeniyet tereqqiyatimizda kéyinki ming yildin béri bara-bara milliy medeniyettin yatlishish hadisisi yüz bérip, közge körünmeydighan shekilde medeniyet jehette chékinip kétiwatimiz. Kéyinki ming yilda bolupmu axirqi besh yüz yilda millitimizning medeniyet sapasida jiddiy chékinish yüz bériwatqan bolsimu, bu heqte bilidighanlirimiz bek az bolup, milliy medeniyitimizde, jümlidin maaripimizda uni tetqiq qilidighan, özleshtüridighan we izchilliqini qoghdaydighan bir qoshun hazirghiche qesten yetishtürülmigen.

Shamanlar-tilimizdiki ipadisi boyinche- qamanlar- retuelleshken eswapliri, kéyim-kichekliri, dap we uningdin bashqa chalghu eswaplirining ritimlik awazi arqiliq transitaksiyonlishidu.Qamanliq heqqidiki tetqiqatlar qamanizimni qedimki dinlar qatarigha qoyup, qamanlarni peqet diniy eqidiler bilen baghlap chüshendürüp, qamanizimning bir pütün xaraktérini  yorutup bérishte hel qilghili bolmaydighan qiyinchiliqlargha duchkelmekte. Dunyaning herqaysi jughrapiylik rayonliridiki qamanliqqa ayit hadisilerni bir  qélipqa sélip chüshendürüshke bolmaydu.Qamanizim bezi arqida qalghan xeliqlerde iptidayi diniy eqidichilik sheklide otturgha chiqqan bilen Uyghur we Uyghurlargha oxshaydighan qedimiy medeniyetlik xeliqlerde özige xas indiodalliq bilen tereqqiy qilip, ilim-pen, sotsiyal ilimler, edebiyat we qanunchliq, pelesepe we tibabet, hüner we sennet qatarliqlarghiche singip kirip, meneniyetlerning güllep yashnishigha küchlü tesir körsetken.Qamanlardiki transitaksiyonlashmaq démek riyalliqtin halqighan seper we özgürüshke qaritilghan bolup, ademning ölükler dunyasigha, ölüklerning tirikler dunyasigha, tengrining adem bedini yaki adem rohining tengrilerning gewdisige qoshulup turup, dunyani güzetmek, igilimek, hayatliq üchün küresh qilmaq we tengri bilen axirda pütünleshmek meniside kelidighanliqi we adem , jin, perishte undinbashqa téxi biz bilmeydighan mexpiy ilimler bilen shughullinalaydighanlarning alahiyde bir mahariti süpitide bizge bilinmektedur.Meselen, pelesepe we sennette ijadiyet bilen shughullunush we tengrige téwinip turup késel dawalash, uzaqtiki insanlarning mexpiyetlikini xupiyane anglash, bashqilarning nimini oylawatanliqini aldin biliwélish, tughulush we ölüshtin aldin bisharet bérish, chüshke tebir bérish, tebiyet hadisiliri yeni qar, yamghur, buran, ot apiti, qehetchilik, yoqumluq késel we yer tewreshke oxshap kétidighan apetlerdin aldin bisharet bérish, u xildiki bilgiler bilen düshmenni jazalash ilimliri bizde ilgiri keng kölemde qollinilghan bolup, kéyinche untulup ketkenbilen, bashqa dewletlerde pen süpitide oqutulidu, kitaplar yézilidu, bu heqtiki bilgiler siysiy, iqtisadiy, eskiriy  ishlarda qollinilip keliniwatqan bolsimu bizning eslidin bar bolghan ghayip ilimlargha ayit bilimlirimiz zalim hakimiyetlerning we diniy radikal küchlerning ortaq zerbisi bilen qanche esirlerdin béri sistimliq, programmiliq halda yoq qilinip kélinmekte.

Ilgirki qarangghuluq dewirlerde we xelqimiz Judayizim, buddayizim, maniyhayizim we xiristiyanizim qatarliq dinlirigha itiqat qilghan dewirlerdimu tariximizdiki qamanliq iqtidargha ige bolghan ademler ermish deyilip, xanlar, xaqanlar, begler, qomandanlar, ustazlar we doxturlar shularning ichidin tallap saylap chiqilghaniken.Bizgiche melum bolghan Oghuzhan, Afrasiyaf, Batur Tengriqut, Komrajiwa, Singqu Seli Tutung, Aprenchur Tekin, Ay Ujru, Istemihan, Buminhan, Küntengride Qut Bolmish Qutluq Bilgehan, Panutekin, El-Farabiy, Ibin Sina, Yüsüp Xas Hajip, Mehmut Qeshqiri, Mewlane Jalalidin Rumi, El-Broniy, Barchuq Arittékin, Qilich Arislanhan, Sultan Selchuq Bughrahan , El-Xarazemi, Emir-Tömür, Ulugh Brg, Alshir Newayi, Abdulreshithan, Yaquphan bedewlet, Melike Amannisahan, Mirza Muhammed Koragani we Molla Musa Sayrami qatarliqlarning hemmisi öz dewrining yitishken qamanliri bolup ularning eserliride 10 ming yilliq medeniyitimizning xushbuy hidi güpüldep dimaqqa urulup turidu.

Qamanliq tarixning oxshimighan dewirliride bezide tereqqiy qilip küchlinip, bezide chékinip zawalliqqa yüzlünüp kelgen.Oxshimighan jughrapiylik rayonlarda oxshimighan alahiydilikke qarap tereqqiy qilghan, Tereqqiyat bezide ilgirlesh, we bezide chékinish sheklide otturgha chiqqan. Medeniyitimizdiki qamanliqqa ayit hadisilerni élip eytsaq, qamanliq tereqqiyat jeryanida millitimiz küchlük dewletlerni qurghanda güllinip, bashqa milletlerning dehshetlik qul qilishigha uchrighanda zawalliqqa yüzlininip turghan. Biz Qamanizimni bir din we yaki bir pelesepiwiy telimat emes dep ochuq éyittuq.Qamanizim bir we bir qanche iraning universal tepekkur shekli bolup, dunya, alem, adem we haywanlar, ghayiplar we gharayiplar, jinlar we sheytanlar, Ilah we perishteler tebiy we ijtimayi ilimler qamanizimliq pirinsiplar asasida matiriyalizim bilen idiyalizim bir-birige yughurulghan halda tetqiq qilinip, hayat we mamatning, söygü we nepretning, güzellik we rezillikning qanuniyetliri keship qilinghan. Shunga Uyghurlar kök tengrige etiqat qilghanda qamanlar kök tengri tapinaqlirida ibadet qilghach ilmiy emgekler bilen meshghul bolghan, Uyghurlar Yehudi dinigha étiqat qilghanda Musaning kitabigha ishinip, yehudizimgha uyghun bir shekilde diniy eqidisini ada qilghan.Uyghurlar Xiristiyan dinigha itiqat qilghanda Isa peyghemberge nazil qilinghan Injilni oqup, chirkawlarda ibadet qilghach ilim ishliri bilen meshghul bolghan.

Uyghurlar maniy dinigha itiqat qilghanda yehudizim, buddizim we xiristiyanimzimliq eqidilerni milly medeniyet enenimizge jiddiy sitilize qilip, mas kelmeydighanlirini özimizge uyghun halda sintizlep, mas kilidighanlirini emiliyitmizge uyghun halda adapte qilip we ustiliq bilen özleshtürüp, birqanche ming yilda biz budün milliy medeniyet dep atawatan 21-esir milletlirige uyghun kélidighan bir xeliqning meniwiy qiyapitige yéqin kélidighan siwilizatsiyon qelesini qurup chiqqan. Dunyawiy muteppekkur, peylasop, teolog, étika we istitika ilimining pishiwasi, Yüsüp Xas Hajipning meshhur “Qutatqu Bilik” esiridiki pütkül meniwiy dunyaning xeritiside assaliq nuqtilarda yer alghan Qut, Qut atqu, ghayiwiy dewlet we ghaywiy hökümdar, tengrining iradisi bolghan qutsal exlaq we tengriqutning iradisi hésaplinidighan qutsal qanun qatarliq hissiy retueller  we Kün Tughdi, Ay Tughdi, Ögdülmish, Otghurmish….dégen qedimqi dinlargha ayit isimlar weyene kilassik edebiyatimizdiki shu xildiki eserlerdiki tengri, tengriqut, ermish, qaman, adem, perishte, haywan, jin we sheytan….heqiqet we rizalet, din we atistliq heqqidiki qarashlar Islamgha qarighanda islamdin ilgirki biz Uyghurlar itiqat qilghan köp xil dinlar bilen bolupmu Tengriizim, Buddayizim, Yudayizim, Xiristiyanizim we Manihayizim eqdillirige téximu yéqindek tesir béridu. Emeleyette bizge bashqa dinlargha ayit uchurlardek tesir bergen ilim hadisilliri biz üstide tetqiqat élip bériwatqan Qamanizim bilen biwaste baghlinishliq bolghan milliy medeniyitimiz bilen alaqidar bolup, u hadisiler Yudayizim, Buddayizim, Xiristiyanizim we Islamizim eqidilerning kélip chiqishini tétikligen we tizletken bolup, bashqilar oylighandek herqandaq bir din bilen jiddiy bir shekilde biwaste alaqisi yoq.

Uyghurlar Islamgha itiqat qilghanda, ichimizdin chiqqan qamanlar xuddi qanche ming yildin béri bu din bilen shereplinish üchün teyyarliq qilip, del uni kütüp turghandek Quraniy kerim, hedis we tepsirlerning emri-meruplirigha we rohigha uyghun shekilde ibadet qilghan we ilmiy ishlar bilen meshghul bolghan. Shu arqiliq millitimizning milliy, diniy we kultural alahiydiliki baturlarche qoghdap qélinghan. Bir milletning shexsiy we kolliktip yoshurun éngida yézilghanliri tashtiki möhürdek hergiz özgermestin, shu étnik topluqning estitik engi we qimmet qarishining yiqilmas hulini hazirlighan bolidu.Yoshurun anggha yézilghanliri öchkende bir millet xuddi ghayet zor kémidek halaket déngizigha gheriq bolidu. Zorawan milletler özidin kichik we ajiz milletlerning meniwiyitidiki eshu insan peyda bolghandin hazirghiche chökmige aylinip kéliwatqan kolliktip yoshurun angning sistimisini buzup, shu milletni tarix seyipisidin yoq qilidu yaki asimmilatsiye qilip iritip tügitidu.

Yoshurun angdiki sisitima buziwitilse xuddi hazirqi zaman uyghurlirining bir qisim qamanlirida ipadilengendek milliy tragédiyeni anglimas, tuymas, sezmes we inkas qayturmasliqtek diwenglik alametliri körülidu. Bu diwenglik hökümiran milletlerning bashqa millet we xeliqlerni bihush qilishta qollinidighan yer shari xaraktériliq dinlar ara diyalog, medeniyetler ara almashturush we milletler ara hemkarliq, shuaridin kelgen. Bu heriketning tesirige uchrighan meniwiyiti késel ziyalilar qaysi millet bolsa, qaysi dingha ishense we qaysi medeniyetni özleshtürse boliwéridiken, dep xata oylap qalidu.Millitimiz tarixtin béri yer shari xaraktérliq u tiptiki hadisilerni kishlik we kolléktip hayatning riqabet we düshmenlik bilen tolghan rehimsiz riyalliqi bilen baghlap chüshüneligen  bolghachqa bugünge kelgüche bir etnik we kultural topluq süpitide mawjut bolup turiwatimiz.Shu nersini unutmasliq kirekki Uyghur xelqi her bir dewirde diniy ibadetliri we murasimlirida, yat milletlerning tesiri küchlük bolghan ilmiy izdinishliride qanche ming yilliq kolléktip yoshurun éngigha ornap ketken meniwiyitige muxalip kélidighan ish heriketlerge qettiy yol qoymighan we ejdatliridin miras qalghan milliy medeniyitini jénini tikip qoyup qoghdighan!

Milliy medeniyet tariximizdiki dangliq qaman Mehmut Qeshqiriy öz dewrining yétilgen islam ölimasi bolush bilen birge, ejdatliridin miras qalghan qamanistik tepekkur sistimsingmu küchlük himayichisi bolup, milliy medeniyitimizde ming yillap dawamlashqan izchilliqini qoghdighan halda qamanliq iddiylirining ilim dunyasimizda dayim mewjut bolup turishi üchün ter aqquzghan. Dangliq qaman Mehmut Qeshqiri özining shah esiri “Türkiy tillar diwani”da ejdatlirimizning qamanistik iddiyelerini merkiziy téma süpitide gewdilendürgen, Tariximizda namelum autorlar teripidin yézilghan „Oghuzname“, Yüsüp Xas Hajip teripidin yézilghan „Qut atqu bilik“ , namelum yazghuchi teripidin yézilghan „Maytiri Semit“, „Altin Yariq“, „Ikki tekin hékayisi“,  Mahmut Qeshqiriyning “Türkiy Tillar Diwani” dégen esiri,  weyene  namelum Uyghur tarixchisi teripidin deslepte qelemge élinghan “Mungghullarning mexpiy tarixi”, Elishir newayining sofistik edebiyatning gül-tajisi hésaplanghan Xemisesi…qatarliq nurghun kitaplarda Türkiy xeliqlerning, jümlidin Uyghurlarning kéyinki ming yildin béri hetta téxi 19- esirlergiche bolghan ariliqta ghayip ilimlargha alahiyde köngül bülüp kelgenlikini tilgha élip, xelqimizning tengri we melekler bilen bolghan munasiwetlerde, düshmenler bilen bolghan qanliq jengklerde ghayip ilimlerdin paydilinalaydighanliqi rushen qeyit qilinghan. Meshhur Uyghur qaman Mahmut Qeshqiri, Elshir Newayi, Molla Musa Sayrami we Molla Bilal qatarliq  namayendilar eserliride Uyghurlarning ghayip ilimlarni ishqa sélip, tomuz issiqta qar we tash yaghdurup, düshmenlerni we atlirini tonglutup qirip tashlighanliqi heqqide melumat qaldurup ketken.

Hazir u qamanliq sistémisigha mensup bolghan ghayip ilimlerning achqusi Rusiye, Engiliye, Fransiye we Israiliye qatarliq dewletlerning qolida bolup, ular bu sahide oqughuchi terbiyelesh, mutexesislerni yétishtürüsh, istixbarat bilimlirini toplash, matériyal ambiri qurush, bashqa milletler bilen bolghan siyasiy, iqtisadiy, eskiriy ishlarni pilanlashni jiddiy kün tertipke qoyup ishlimekte. Ghayip we samawiy ilimler asasen dégüdek téologiye uniwérsitétliri, akadémiyieliri we inistitutlirida telim-terbie élip baridighan bolup, bizde Dinimizgha ayit adettiki mekteplermu yoq, bar bolsimu u xil samawiy we ghayip ilimlar emes, ibadet we dingha ayit tarixiy we nezeriywiy bilimler uzaqtin ügütilidu. Samawiy ilimlerning achqusini qolida tutup turghanlar keng we murekkep bolghan téologiye penige ayit bilim talliridin intayin ünümlük paydilinip, özlirining milliy menpeetliri üchün bir-biri bilen hetta oxshimighan dinlar ara öz-ara ittipaq qurup, yershari xaraktirliq pirojekitlerni pilanlap uzaq we yéqin musapilik istiratigiylik pirogramlarni tüzüp pen alimlirini, peylasoplirini, ediplirini, siyasetchillirini, Harbiyetchilerni, firma hem banka  sayiplirini wehem milliy armiye muessesilirini samawiy we ghayip ilimlardin kelgen san-sifirliq melumatlar bilen qurallandurush ishlirini jiddiy ishlimekte, kélichek üchün hazirliq qilmaqta, samawiy  we ghayip ilimlerni oqutidighan Uniwérsitit we uni tetqiq qilidighan inistitut we akademiyelerni qurmaqta.Biz heptiyekni oqup, besh waq namaz arqiliq, duwa bilen dunyani fetih étimiz, dep dawrang sélip qarangghuluq we jahalet ichide timisqilap yürgen kéyinki ikki esirde, dunya pütünley özgirep ketti.Tereqqiy qilghan bu dewletler samawiy we ghayip ilimlerni matimatika, fizika, himiye, astirinomiye, biologiye, imformatik, awiatsiye qatarliq yüzligen bilim talliri bilen qoshup adem yitishtürüp, tetqiqat élip bérip, atom bombisidin téximu ünümlük ishlar üchün qollinip, dunyaning ular teripidin idare qilinidighan bundin keyinki ming yilliq siximisini mukemmel qurup sizip chiqmaqta.

Hun we hunlardin ilgirki ejdatlirimiz dewride yeni qaman sistemasi jemiyetni idare qilghan qanche ming yilliq tarixta samawiy we ghayip ilimlerning altun achqusi ejdatlirimizning qolida bolghachqa, ular her terepte dunyagha hökümranliq qilghan we 16 din artuq emparatorluq qurup, qanche ming yillap arqa-arqidin hakimiyet üstide turushni bir milliy enene haligha keltürgen. Tarixta Somerlar, Saklar, Toxariyanlar, Awarlar, Hazarlar, Hunlar, Yawchilar, soghdiyanlar we Türükler…dégendek oxshimighan namlar bilen atilip kélgen büyük Uyghurlarning qanche onming yilliq medeniyet éqinida aktip rol alghan ermishler we muritliri köksel (samawiy) we kozmologik (alemningsiri) eqimining yolchilliri we yolochilliri bolup, ular yawropa asiyani we afriqani baghlap turghan muhim soda yolini kontrulliqi astida tutup, adem bilen tengrining arisida qatnap, güzellik we rezillik, hayatliq we mamatliq, muhabbet we nepret, yaxshiliq we yamanliqqa ayit ilimlerde üzliksiz izdinishlerde bolup we yéngiliqlarni yaritip ilim-penning tereqqiyatigha til bilen teripligüsiz töhpilerni qoshup kelgen.El-Farabi, Ibin Sina, Mehmut Qeshqiri we Mewlane Jalalidin Rumiylarning ottura sheriq we awropagha qilghan jismen we rohen hijretliri medeniyetler, milletler we dinlar ara diyalog, hemkarliq we almashturushning ihtiyaji bilen otturgha chiqip insaniyet medeniyet tereqqiyatigha hayatiy küch bexish etken.

Uyghurlardin yétiship chiqqan El-Farabi, Ibin Sina, Mehmut Qeshqiri we Mewlane Jalalidin Rumiygha oxshaydighan zamanisining Uyghar qamanliri-qamanlarning ichidiki ghayip we samawiy ilim talliridin xewerdar shu kesip bilen meshghul bolidighan ermishleridi-Uningdin bashqa qamanlarning ichide her türlük kesip bilen shughullinidighan we qamanliqqa ayit bilimlerni kündilik hayatqa tedbiqliyalaydighan kishiler bolup, arisida duaxan qaman,  muellim qaman, yazghuchi qaman, esker qaman, saqchi qaman, yaghachchi qaman, harwikesh qaman, shayir qaman, tamchi qaman, chopan qaman, dehqan qamanmu baridi-Ularning ichidin arifliq derijisige yetkenler yeni ermishlikke erigenler, ermishlikke erip xas hajip, muderris(doktur, profesor, muellim), beg, xan we xaqanliqqa qeder chiqatti. Qamanliq ichidin yükselgenler gayida tengri, yerim tengri yaki tengrining quli weyaki tengrining yer yüzüdiki temsilchisi süpitide herbiy yürüshlerni tüzenlep, dewletlerni qurup hakimiyetlerni idare qilghan we oxshimighan til, reng we dindiki xeliqlerni halawet yaki halaketke sürüp, yer yüzide tengrining iradisini hükümaran qilip, adalitini mustehkemlep, tengrining maqamni téximu nurlandurup yer yüzide tejelliy qilghan.Uyghurlarning yiraq qedimki ejdatliri yaratqan dindin we milletlerdin halqip ketken qamanliqtin ibaret üstün bu  medeniyetni, Uyghur yazma yadikarliqliri, volklori we olturaqlishish adetliri, Örpiyadet we milliy enenilliride hayatliq qarishi, pelesepiwiy iddiysi, dewletchilk pikiri süpitide ulughlap kelgen,. Qamanliq medeniyitining qandaq tereqqiy qilghanliqini ejdatlirimiz paaliyet qilghan awropa-asiya quruqluqida, téximu konkéritlashturghanda Altay taghliri, tengritagh étekliri, Altun taghbaghirliri, Xeshiy karidori, mawarayinnehir tüzlengliki tarim we perghane oymanliqliri qatarliqlardiki arxilogiylik bayqashlar we uningdin bashqa Kuchar, Bay we Dunhuang ming öyleridiki tash kemir senniti qatarliqlardin téximu éniq tesewur qilghili bolidu. Uyghurlarning milliy medeniyti qanche ming yilliq yer shari xaraktirliq qamanistik medeniyetlerning dawami bolup peqet sennet we dinla bolupla qalmay, millitimizning asiyadin yiraq sheriq we uzaq gheripke nur chéchip turghan 10 ming yilliq medeniyet enenillirining izchil halda tereqqiy qilghanliqining mehsulidur!

mu qitesi we uyghurlar

Qedimqi uyghurlar we ular yaqqan medeniyet meshili ularning köpüyishi, parchilinishi we herqaysi qitelerge köchüshi netijiside dunyaning bulung-pushqaqlirigha qeder tarqalghan bolup, qarangghuluq qaplap turghan jahaletlik dunyani aydinglatqan. Uyghurlarning qanche ming yilgha uzanghan köchüsh tarixi bashqa millet we medeniyetlerning we özlirining medeniyitining tediriji özgirep, tereqqiy qilip bügünki dunya milletlirining we özining hazirqi itnik haliti we bügünki mediyet hadisisining shekillinishini tizleshtürgen.Awropa, shimaliy hem jenubiy Amerika, Afriqa we ottura sheriqtiki milletlerge qoshulup ketken Uyghurlar we Uyghur medeniyiti shu milletlerning étnik we kultural terkiwige singip, shu rayondikilerning etnik we medeniyet tereqqiyatini ilgiri sürgen bolsa,, Tengritagh we Altay taghlirining etrapidiki Uyghurlar milliy medeniyetidiki qanche ming yilliq enenisige warisliq qilghan halda rayon xaraktirliq medeniyetler we etnik topluqlarni öz tesiri astida birleshtürüp, yip-yéngi bir tengritagh medeniyet tipini shekillendürüp we ular bilen asta-asta yughurulup, milliy we kultural terkiwini we özining kolliktip meniwiyitini xuddi séhirlik bir sheherning inshahatidek estayidilliq bilen bina qilip chiqqan. Shu seweptin uyghurlar we uyghurlargha qandash kilidighan xeliqler yashighan jughrapiyediki tagh-deryalar, bozqir we chöller, derya we déngizlargha milliy medeniyette qanche ming yillap dawamliship kelgen hadisilerge uyghun isimlar bérilgen. Ejdatlirimiz yashighan jaylardiki taghlar tengri teghi, Alip téghi, Tur-Turan téghi, choqilar xantengri, Arislan, altun choqisi, padishah we hökümdarlar qiral, sulutan we tengriqut, begler we büyük istalachlar haqan qumandanlar erkin yaki erkan, hakimlar shad we ershad degendek milliy medeniyitimizdiki izchilliqqa uyghun bolghan namlar bilen atalghan weshu arqiliq meniwiy we vijdaniy qanunlar ewlatmu-ewlat dawamliship we uluqlinip kelgen.Ejdatlirimizning qarishiche tengriqutlar we ular qutsighan taghlar, choqilar, derya we déngizlar yaratquchining perishdiki yene bir alegoriysi(nuri)dur! Keyinki qanche ming yil mabeynide medeniyetler ara toqunish we qanliq diniy urushlarda tinch we atlantik okyanning ikki qirghiqida qanche Onming yil höküm sürgen bu yiltizi chongqur medeniyet yene özidin köklep chiqqan we bashqa bir uslupta tereqqiy qilip küchlengen babilon we yunan medeniyiti teripidin nisbiy dawamlishidighan zawalliqqa yüzlendürülgen.

Ilgirki medeniyetlerning tereqqiyatining derijisi bügünki atom we netron dewridikidin we zamaniwiy yüksek derijidiki éliktron we gen texnologiysi dewirdiki medeniyetlerdin teximu éship ketkinige rahmen, tebiyettiki éghir apetler we yoqumluq kesellikler sewebidin insanlarning eqliy iqtidarining shiddetlik zeyiplishishi sewebidin, insan oghullari siwilizatsiyelishishte téximu ilgirlimey arqigha bekla chékinip ketken.Yiraq ejdatlarimizdin qalghan qaman telimati yüksek derijide tereqqiy qilghan qedimiy medeniyet dolqunlirining bügüngiche saqlinip qalghan ekis sadasi we sholisi bolup, bu yiltizi tolimu chongqur medeniyet milliy medeniyitimizdiki Uyghur 12 muqami, Uyghur xeliq éghiz edebiyati, Uyghur yazma edebiyatigha we Uyghur tash kemir sennitige oxshaydighan yene nurghun medeniyet hadisileride güllengen bir shekilde chongqur iz qaldurup ketken. Uyghur medeniyitini shekillendürgen  yoqarqi sirliq medeniyet hadisiside hazirqi bilim we eqil bilen tesewwur qilghili bolmaydighan heqiqetler we sirlar xuddi zaman, makan we pikir uxlap qétip qalghandek serxosh bir muhitta oyghunush we partilashni kütüp qanche esirlerdin béri yoshurun halette turmaqta.

Melumatlardin qarighanda qamanliq telimati insaniyet medeniyet tarixidiki bir-biridin periqlinidighan birqanche iraning arqa-arqidin meydangha kelgen we ilgirkisi kéyinkisini, bezide kéyinkisi ilgirkisini  mukemmelleshtürüp barghan tepekur shekli bolup, bu hadise hergizmu peqet bir dewirgila, bir jughrapiyelik rayonghila, bir dinghila, hetta tar bir etnik goruppighila ayit hadise emestur. Tarixta oxshimighan dewirlerde yer sharida höküm sürgen dinlarning özige xas qamanliri(alim we mutexesisliri) bar bolghan bolup, bügünki shertlerde ilim-pende yüksek pellige yetkenler hissiy we idraki nuqtidin qamanliq inwanini qazanghanlar hisaplinidu. Büyük alim Abdushkur Memtimin bizdekla normal bir musulman bolup, uning “Men uyghur medeniyiti mushu esirde yétishtürgen mukemmel bir qaman, qamanlarning manga oxshash arifliq derijisige yetkenleri her yüz yilda bir qétim dunyagha kélidu.” , digen jümlisi qamanizimning herqandaq pelesepe, din we telimattin üstün turidighan bir gigant bilim ghezinisi we ediogiye hadisisi ikenlikini aydinglitip turidighan nurluq pakittur.Ulugh alim Abdushkur Memtimining pelesepiwiy yükseklikide pikir qilalmaydighan reqipliri we jahaletlik dunyaning sheytanliri uni birde markisist dése birde xitay hökümitining yallanma ziyalisi, yene birde komménist, dep haqaretlidi.Abdushkur Memtimin ependi heqiqiten küchlük bir milletperwer, wetenperwer we meripetperwer ziyali turup, uning yene nime üchün kommunist, nime üchün markissist, nime üchün ishghaliyetchi hakimiyetning yallanma ziyalisi dégendek namlar bilen atilip qélishigha, uning uzaq yilliq toplighan bilimi, tejiribisi we nezer dayirisining keng bolishidin bashqa uning igilidighan emma sunmaydighan sirliq shamanistik iddiysi sewep bolup qalghan bolup, bu uyghur ziyaliliri tetqiq qilip béqishqa tigishlik alahiyde bir ayrim téma… Ulugh Alim Abdushkur Memtimin tariximizda ötken we bizgiche melum bolghan Oghuzhan, Komrajiwa, Afronchir Tekin, Atsang, Tata Tungga, Singqu Seli Tutung, El-Farabiy, Ibin Sina Hezretliri, Mewlane Jalalidin Rumi, El-Xarazimi, Alshir Nawayi, Nöwbiti, Nizari, Fuzuli, Raboghuzi we Shah Meshrep qatarliq sofistik namayendilerni Uyghur medeniyet zenjirige tizlighan ünche-merwayit we altun qongghuraqlargha oxshutup, bular ejdatlirimiz yitishtürüp chiqqan dangliq qamanlardur, dégenidi. Ulugh Alim Abdushkur Memtimin yene qaysidur esiride:Dunyada herqandaq bir milletning we ular yaratqan medeniyetning teghdiri Uyghurlar we Uyghur medeniyitidek tetür qismetke muptula bolghan emes. Batur, ishchan, eqilliq we tirishchan xelqimiz qanche ming yildin bériqi talay qétimliq xeterlerde özining étnik alahiydiliki we tarixi bekla uzun milliy medeniyitini eqidichilik bayriqining himayisi astida paxtining ichide chogh, choghning ichide paxta saqlighandek awaylap qoghdap keldi, dégenidi.Démisimu milliy medeniyetning jewhirini oxshimighan dinlarning bayriqi astida qoghdap qélish herqandaq bir xeliq bijireleydighan qulay ish emesidi.

Schamanismus-früher-und-heute

Qamanliq yer sharidiki eng medeniyetlik xeliq dep qaralghan qedimki Uyghurlardin dunyaning herqaysi tereplirige taralghan we oxshimighan dewirlerde öz zamanisigha uyghun shekilde tereqqiy qilghan, béyighan we mukemmelleshken yashash we pikir qilishqa ayit mitotlar hadisisi bolup, eyni dewirdiki siwilizatsiye hadisilirining tereqqiyatining kengri meydani, tiz we sehirlik éqini wehem daghdam yoli bolushtin ibaret shereplik wezipini ötigen pelesepedinmu, dindinmu hetta medeniyet dégen tar atalghudinmu halqip ketken we yüksek bolghan medeniyetler topi hadisidur.Bügünki tebéiyi penler, sotsiyal ilimler we dinler qamanliq pelesepisini chöridigen halda barliqqa kelgen bolup qamanliq insanlarning kolliktip yoshurun éngidiki dunyagha échilghan köznek bolush salahiyiti bilen kündülük hayatimiz we ilmiy izdinishlirimizge tesir körsütüp keldi.Tebiyki buddayizim, Judayizim, xiristiyanizim we Islamizimning telimatlirimu alemlerning yaratquchisi bolghan tengrining iradisi bilen qedimqi qamanizimning derijidintashqiri büyük édiologiyisini özlirining pikir buliqi we hul téshi qilghan. Bu menidin élip éyitqanda biz Uyghurlarning milliy medeniyitimizning yiltizi qaranghuluq qaplighan yillardin bashlap iptidayi dewirlergiche we iptidayi dewirlerdin tarixning aydingliq yillirighiche we hetta qaysi halette bolishidin qettiynezer bügünki haliti bilen tarixtiki gholluq medeniyetler, samawiy dinlar we arqa-arqidin yüz bergen yer shari xaraktirliq siwilizatsiyon hadisillirige biwaste bérip chétilidu.

Qamanlarning qarishiche makro we mikro janliqlar, körinidighan we körünmeydighan mewjudatlar, periq etkili bolidighan we bolmaydighan ösümlükler, ghayiplar we yaratquchilar bir-birige zenjirsiman baghlanghan bolup, ularning tepekkuri, ish-herkiti, netijilliri qatarliqlar qamanliq pikiri, chüshenchisi, pelesepisining dunyagha kélishige sewepchi bolghan.Qamanizimda yer bilen asman, haytaliq bilen ölüm, su bilen ot, qarangghuluq bilen yoruqluq, nem bilen qurghaqliq, jin bilen perishte, sheytan bilen tengri alemning jismi we rohiyda teng mewjut bolup öz ara hemkarlishidu wehemde öz ara kilishtürgisiz derijide jangjallishidu.Adem sheytangha qarap özini, özige qarap sheytanning resimini sizip, özining qoli bilen sheytanni baghlawatqan bu tarix qan we yash bilen insaniyetning halaketke yüzlünüp turghan tiragédiyege toyunghan halettiki qanliq resimini sizishni dawamlashturup baridu.

Parlaq Uyghur medeniyitining merkizide qamanliq pelesepisi nur chéchip turidu.Qamanliq pelesepisining merkizide heqiqiy Uyghurlarning milliy iradisi nur chéchip turidu.Qamanliq iddiysi xuddi yoshurun angdek kolliktip pissixologiyimizni, meniwiyitimizni, diniy étiqadimizni, milliy we istitik qarishimizni, hakimiyet we dewletchilikke ayit chüshenchillirimizni bashqurup turidu we medeniyettiki tereqqiyat yolimizni yorutup turidu.Medeniyet tariximizdiki quyashqa téwinish, bürküt, arislan we börini ulughlash qatarliqlar qamanistik hadisiler bolup, oxshimighan dewirlerde medeniyet hadisilirimizning hemmisi uni yadiro qilip aylinip kelgen.Muqeddes dinimiz islamning qoghdughuchilliri allaning arislanliri, dinning shungqarliri, islamning quyashi, musulmanlarning nurluq yultuzi dep teriplengen. Qamanlar tengrini quyashqa oxshutup, quyashni dap qilip chalghanlar bolup, ular dapning qanche ming yilgha sozulghan ritimlik awazidin mahirliq bilen tengrige yükseldüridighan rohiy tonélni keship qildi. Qamanlarning alem we dunyani dapning üstide yighinchaq ekisettürgen resimi wekil xaraktirgha ige hadisilerning biri bolup, u qamanizimning teswiriy sennet sheklide ipadisidur.Dap üstidiki dunyani törtke ayrighan resimni Uyghur medeniyitide idrak we parasetke tayinip yarqin his qilghili bolidu.Qamanizimning dap üstidiki alemlerning teswiri hésaplanghan resimde alem we dunya ularning arisida yeni qap ottursida ölüm bilen tiriklikning, yaxshiliq bilen yamanliqning, melek bilen sheytanning, güzellik bilen rezillikning chigirisi we jughrapiyisi yette qat kökke taqiship turghan ilahiy oq arqiliq ayrilghan.Bu oq hayatliq derixi we mamatliq derixi bolup, mewjudatlar uning arqiliq aq bilen qarining kök bilen qizilning ariliqidiki qutsal musapini tamamlaydu.Bu tört reng medeniyitimizdiki qutsal rengler bolup qizil otning, qara yerning, kök hawaning, aq suning ishritidur.Bu tört reng peqet bizning keshpiyatimiz bolghan qamanizim telimatlirigha mensup bolup, bashqa ériqlarning shu tiptiki tört rengidin rushen periqlinidu.Qizil quyash nurining qizilini, qara qatqan tupraq yeni qanning qarisini, kök yeni hawa tengri we hökümdarning heywisini teqqaslighan bolup, rebbimiz erishtiki tengrining dergahi hésaplinidighan asmanning qutsalliqi bilen aq ajayip sirlar we möjizige tolghan rengsiz, puraqsiz, temsiz madda su arqiliq alemlerge hayatliq bexish étip turidu.

Qedimki dinlar we sirliq ilimlar mutexesisi Daire Jungning qarishiche qamanizim iddiysining merkizide yultuzlar bilen qaplinip turghan asman bilen perishde yeni yette qat asman dep qaralghan erishtiklikide bir oq tengrining jasariti we heywisige uyghun bir shekilde debdebe bilen tik turghan bolup, uningda qamanlar sheyi we hadisilerni qarangghuluq we yoruqluq, ademiylik we haywanliqtin ibaret törtke ayrip, tengrining ilahiy qanunlirini belgülep, yaratquchisining yéngilmes we yekke salayitini roshen belgüleyduken.

Qamanistlarda ortaq bolghan quyashning simiwoli bolghan dapning arqisigha sizilghan alemning teswiriy resimide ipadilengen quyash we ay, adem we haywanlarning menisi chongqur bolup, tengri, quyash we ay, yultuz we ademler, at we tagh tikisi, Sughun kiyigi-ilahiy Sughun otini yep ölümsizleshken qutluq haywan-bolup,bular ermishlikni haywanlar arqiliq isharet qilghan retuellerdur. Qamanlarning yene bir chüshendürishide sughun kiyikliri ermishlerning yeni qamanlarning tengrige ulishish üchün ishlitidighan ulaqi(ademni tengrige baghlaydighan minidighan mexluqi) bolup, uning eyni dewirdiki tesirdayirisi xuddi peyghemberler we uning chariyaliridek intayin muhim, küchlük we keskin bolghan. Uyghur qamanlirining adem bilen yaratquchining arisidiki munasiwetni ipade qilghan retuelliri islamdin kéyinmu enene süpitide dawamlashqan bolup, ermish sennetkarlirimiz Quraniy Kerimdiki peyghermber ependimizning mirajgha yüksilishining sughun oti yep ölümsizleshken kiyikning wastisi bilen emelge ashqanliqini teswiriy sennetimiz wastisi bilen janliq ekis ettürgen.Qamanlarning iddiysi tewrat, zebur, injil we quraniy kerim qatarliqlardinmu yer alghan bolup, bu ilahiy kitaplarning hemmisining merkizide erishtiklikide heywet bilen yéyilip turghan-tengrining yekke we yéngilmeslikini isharet qilidighan- oq-hayatliq derixi- bar bolup, etrapigha adem, qush we jinlar, perishte we sheytanlar, jel-janiwar we haywanlar makanlashqan.

Büyük Türkistan jughrapiyeside bolupmu Uyghuristanda tarixning qarangghuluq dewirliridin hazirghiche izchil dawamliship kelgen qamanliqqa ayit kozmologiylik, astronomiylik, téologiylik we kozmopolitik chüshenchiler biz Uyghurlarning edebiyat, folklor, sennet we tibabetchilik qatarliq sahelirimizde bugünki künimizdimu aktip qollunilip kélinmekte.Bizgiche yétip kelgen tarixiy we arxilogiylik wesiqilerning meyli qaysi dewir we qaysi dingha ayit bolishidin qettiynezer qamanizimning nurluq izliri bilen bizelgenlikini körimiz. Namelum apturlar teripidin yézilip künimizgiche kelgen tashpütükler, ming öy tash-duwar senniti, Oghuzname, Maytiri Simit, Chishtani Iligbeg, Ikki tekin Hékayisi, Altun Yaruq, Uyghurning Yaritilish Epsanisi, Menggütashlar, Tash pütükler, Köch Dastani, Qutatqu Bilik we Alishir Nawayi eserliri qatarliq bir yaki bir qanche yüz emes belki birqanche 10 mingdin ashidighan yazma wesiqilerde, arxilogiylik tépilmilarda, tash abidilerdiki tamghilarda we uyghur volklorigha ayit milyonlighan eserlerde alemning bir pütünlügi, yaxshiliq we yamanliq, muhabbet we nepret, yoruqluq we qarangghuluq, güzellik we rezillik , ölüm we körüm, hayat we mamatliq, yaratquchi bilen yaritilghuchi, hökümdarlar bilen hökümaranlar heqqidiki qamanistik meniwiy dunya özining sayibining kimlikini dunyagha namayan qilip, insaniyet medeniyet gheziniside meghrurane qed kötürüp turmaqta.

11081092_851768518229395_7635474219824137067_n

Uyghurlar tarix boyinche yaratqan teswiriy, idrakiy, awazliq, yazma we aghzaki medeniyette qamanizimdiki qutsal hayatliq merkizi téma süpitide yerleshtürülgen bolup, uningdiki ghayet zor hayatliq derixi kolliktip yoshurun éngimizgha tarixtikidekla saye tashlap turidu. Ejdatlirimiz pütün tarix boyinche özi bilip-bilmey milliy meniwiyitimizni shekillendürgen qediriyetlirimizni uning üstige ustiliq bilen inshah qilghan bolup, ular qurghan yüzligen jahan dewletliri eshu meniwiy bayliqlarning sayiside kökligen we chicheklep miwe bergen möjizelerdur. Ejdatlirimiz béshigha kiygen doppisidiki kökke boy sozup turghan san oqisiman hayatliq derixining tört teripige su, ot, hawa, tupraq qatarliq tört taduni yerleshtürüp, özlirining hayatliq pelesepisini kélishtürgen. Qutsal hayatliq derixi üstide tengri we ikki teripide qarangghuluq bilen yoruqluq, astida tengriqut-Allaning perishdiki aligoriysi-tejelliysi- ong teripide insan we sol teripide haywanlar yerleshtürülgen qamanistik resim barghanche sitilize qilinip, istitikagha uyghurn shekilde simiwol,  imag we motif derijisige kötürülük hazirghiche millitimizning béshining üstide yashnitilip kélingen.. .Uyghur larning doppa qatarliq eshyarliridiki bu teswir bizning milliy medeniyitimizning onming yillargha uzanghan qutsal yiltizining bugünki kündiki janliq teswiri bolup, uningdin tarixta qanche qétim yüksek derijide tereqqiy qilip, yene qanche qétim chüshkünleshken bir medeniyetning qandaq qilip esidiliki enenilliri asasida özining pikir we tereqqiyat izchilliqini qoghdap, mewjutluqini yene bir qétim yükseltish üchün texirsizlik bilen küresh qiliwatqanliqini we purset kütiwatqanliqini köriwalghili bolidu.

Qamanlarning pelesepisige qarighanda ermishler tengriqut bilen tengrining, adem bilen tengriqutning arisida wezipe öteydighan peyghember, resul we nebiylerge oxshash wezipe öteydighan üstün kishiler bolup, ularning sirliq dunyasidiki yette qat asmanning birinchi qatta yaman rohlar, ikkinchi qatta jinlar, üchünchi qatta ademler, törtinchi qatta qamanlar, beshinchi qatta ermishler, altinchi qatta tengriqutlar, yettinchi qatta Tengri-Ilah-Reb-Alla- olturmaqta.

Qamanlarning eqidisisige qarighanda ermishler qaniti yoq uchalaydu, shekildin shekilge kireleydu, yaman rohlarni, jin we sheytanlarni qoghliyalaydu….Kesellerni saqaytalaydu, ölüklerni tirildüreleydu…Tengriqutlarni tengrining emri we ijaziti bilen qoghdiyalaydu.Yer yüzidiki yaxshiliq we yamanliqlarni küzütüp, tengrining buyruqini beja keltüridu. Adem we mexluqlarning, Jel-janiwarlarning arzu-ümitliri we dat-peryatlirini erishke ulashturidu.Ular perishdin erishke yeni qara tupraqtin tengrining dergahi kökke, erishtin perishke eshu hayatliq yaghichini boylap yüksülüp we töwenlep tengrining bizge hediye qilghanlirining biri bolghan bu dunyagha tengri we tengriqutqa wakaliten igidarchiliq qilidu….

Qamanlarning eqidisige qarighanda qamanlar bezen transitaksiyon haligha köchüp, bezide tarixta, bezide kelichekte, bezide ölükler dunyasida bezide tirikler dunysida kizidu. Qamanlar yene transitaksiyon haliti bilen bezide adem, bezide qush yene bezide sehirlik nur sheklide yashaydu we zayir bolidu.Tariximizda quyash, shungqar, Arislan, derex, kök, tagh, kiyik, yultuz, bugha, tuz, enjür, alma, anar, bughday, badam we büre qatarliqlarning ulughlinishi tarix we dinlardinmu halqip ketken qamanliqqa ayit  siwilizatsiyon hadisisi bolup, eng qedimqi yazma yadikarliqlirimizning biri hésaplanghan „Oghuzname“de qehriman Oghuzhan qamanliqtin ermishlikke, ermishliktin tengriqutluqqa yükselgen tengrining yer yüzidiki aligoriysi süpitide ayan bolidu we „Men uyghurlarning haqani, mening bolsun yer bilen asman, élinglar ya bilen qalqan, kök büre bizge bolsun oran, quyash tugh bolsun asman qorighan! dep xitap qilidu…Milliy medeniyitimizdiki bu tipqa kiridighan medeniyet hadisilirige yoshurunghan heqiqetlerni ilmiy we diniy korlüq bilen kemsundurush, haqaretlesh qatarliqlarning hemmisi xurapatliq, nadanliq we bilimsizliktur…

Hazirmu perishdin erishke, erishtin perishke xewer yollash we ilahiy emirlerni yerige keltürüsh üchün ezeldin bar bolghan hayatliq deriximizni ishlitidighan, ilahiy kiyiklerni minidighan, samawiy shungqar bolup uchidighan ejdatlirimiz dayim hökümdarlirimiz bilen yaratquchimizning arisidiki bizge munasiwetlik xizmetlerning jawapkarliri bolup kelmekte. Qamanlirimiz u qutsal wezipini yaxshi-yaman künlerde orunlap keldi, kéliwatidu hem kelidu.Bugünki dewirde gerche adet we qanunlar untulup, medeniyette öchekke chüshken dewirde yashap, hakimiyet we sirliq ilimlerning achqusi qolimizda bolmay, milliy roh ajizlap we seltenitimiz qoldin ketken, intayin yaman künlerde yashawatqan bolsaqmu ejdatlirimizning rohi bolghan ölümsizleshken qaman, ermish we tengriqutlerning biz bilen birlikte yashawatqanigha, halimizgha échinip köz yeshi qiliwatqanigha, bizge bexit we nusret tilep rabbimizge telpünüp qarawatqanliqigha ishinishimiz kérek. Ölümsizleshken qamanlirimiz, ermishlirimiz we tengriqutlirimizning qilmaqchi bolghan xizmetlirini arimizdin yétiship chiqqan alimlar, sennetkarlar, edipler, shayirlar, duahanlar, baxshilar , palchilar, samawiy ashiqlar, ziyalilar, ölimalar, saranglar, siyasetchiler we herbiy alimlar üstige alalaydu. Arimizdin yétiship chiqqanlar bugünki serxillar bolup, biz ular özlirining tarixtiki qutsal wezipisini pütünley unutqan we düshmenlerge teslim bolup, qanche ming yilliq yolidin azghan teragediylik bir dewirde yashawatqan bolsaqmu,  milliy roh ölgen, qamanlirimiz. ermishlirimiz we tengriqutlirimiz bizni pütünley tashliwetken zawalliqqa yüzlengen halgha téxi chüshüp qalmiduq!Bizning küchimiz bizning shanliq tariximizda méngimzde, tomurimizda!Düshmenlirimizning meghlup bolup, bizning oyghunishimiz, herket qilishimiz we ghelbe qazinishimiz bir ang meselisi.

Shuni bilishimiz kérekki ediologiyside qamandin ermish, ermishdin tengriqut, tengriquttin tengrining tejelliysini tiklep chiqalmighan bir xeliq yoqulushqa mehkumdur.Uyghurlar qilay dese jessur ejdatlirigha oxshashla hayat derixini tikliyeleydu, bürkütke aylinip erishke uchalaydu, samawiy arghimaq yaki sughun kiyikige minip yer altidin perishke, perishdin erishke, erishdin tengrige yüksileleydu, qamanlar ermishlikke eriyeleydu, ermishler tengriqutluqqa kötürülüp, qaranghuluqni quyashtek parlitip…qeddimizni yene tarixtikidek tekliyeleydu.

Perishtin erishke, erishtin perishke uzanghan yoldiki yolchilarda, yolochilarda qamanliq iddiysi intayin muhim bolup, u sughun oti yigen at yaki sughun oti yigen xasiyetlik kiyikler bilen halaket déngizi üstide shungqardek tiz uchup tengrining maqamini temsil qilidighan tengriqutlarning iradisini millitimizge hakim qilidu.Bu seweptin tariximizda yashighan qamanlar, ermishler we tengriqutlarni öldi digenler bizning düshminizdur.Éyitqine qeni, jénim qérindishim, qamanlar, ermishler we tengriqutlar öldimu…. Qamanlar, ermishler we tengriqutlarni öldi dégenler kapirlardur. Tariximizdki qamanlar, ermishler we tengriqutlar sheyidlerdur! Sheyitlerni öldi dégenler düshmenlerdur! Sheyitlerni öldi dégenler ölüklerdur! Sheyitlerni öldi dégenler kapirlardur!

Tengrining lenetleri bolsun bizge qamanlarimizni, ermishlerimizni we tengriqutlirimizni öldi dep, untulduriwetken yejüji we mejüjilerge! Tengri biz bilen! Biz qamanlarimizgha, ermishlerimizge we tengriqutlirimizgha qayitayli, ular bizni saqlawatidu, ularning qolidin tutup, yolidin kéteyli! Kélinglar bu yolda bir-birimizge qoshulup deryadek éqish bizning qutsal heqqimiz! Qarangghuluqni aydinglitip parlap turghan quyash nurida xuddi bashqa milletlerdekla biz Uyghurlarningmu heqqi bar!

30.07.2015 Gérmaniye

Paydilish materiyalliri:

https://de.wikipedia.org/wiki/Schamanismus

https://de.wikipedia.org/wiki/Tengrismus

Insanning Ikkinchi Qétim Tughulushi We Edebiyat-Sennet!


Nefise we Sennet
Qizim Nafise Atahangha…
Tughulup qalghanliq hayat qélishining bishariti emes!Adem ilim-pen, edebiyat, pelesepe we sennet tereplerdiki terbiyelinishi arqiliq özini özi ikkinchi qétim yene yéngibashdin  tughup chiqidu.Qizim Nafise Gérmaniyening dewletlik sennet muziyisini ekiskursiye qilghanliqingizdin aile boyinche xursen bolduq!Chünki edebiyat-sennet we pelesepe insanning nezer dayirisini barghanche kéngeytip hür we musteqil yashash iradisini küchlendüridu!

Edebiyat-sennet we pelesepe keng we tar menidiki edebiyat-sennet we pelesepe, dep ikkige ayrilidu.Heliq arisida Edebiyat-sennet we pelesepe qatarliqlarning anglami tar menidikisi bilen cheklengen bolup, u penlerning kesip ehli adette Edip yaki edebiyatchi, sennetkar yaki sennetchi we peylasop  yaki pelesepichi, dep ayrilghan. Tebéiyki edip bilen edebiyatchining, sennetkar bilen sennetchning, pelesepichi bilen peylasopning arisida asman-zemin periq bar.

Bezilerning neziride poiziye, piroza, muzika, ussul, heykeltirashliq, keshtichilik, neqqashliq  we mimarliq qatarliqlardin bashqa  matimatika, astirnomiye, himiye we tibabetmu bir sennettur yene bezilerning neziride pelesepe eng chong edebiyat shundaqla eng chong sennettur….

Edebiyat- Sennettin behirlinish, zoqlinish we hozurlinish bir shexis, bir aile we bir jemiyette kam bolsa bolmaydighan hadise bolup, u ilgiridn bashlap bir milletning medeniyet sapasini ölcheydighan shertlerning birinchisi bolup keldi.Bu menidin élip éyitqanda her bir jemiyet ezasining edebiyat-sennet bilen bolghan munasiwiti qéchip qutulghusiz derijide qoyuq we zich baghlinishqa ige bolghan murekkep bir hadisedur!
Bir milletning güllep yashnishi, ronaq tépishi we qeddini tiklishide ilim-pen, milliy, tarixiy, pelesepewiy, diniy hadisilerdin bashqa yene edebiyat-sennet amillarimu asasliq belgülügüchi rol oynap kelgen.
Insanlarning pelesepe, edebiyat we sennet arqiliq barghanche tekemmullashqan meniwiyitige asasliqi töwendiki birqanche türlük sheyi heqiqiy menisi bilen hayatiy küch beghishlaydu.Shunga buni tonush, igellesh, ishlitishni bilish shexisninglam emes kolliktipning yeni öz nöwitide milletning imonét küchini ashuridu.
1)Maddiy ozuq: Her türlük yaxshi yemeklikler…tamaq, köktat we méwe….qatarliqlar.Ach we yalingach insanlar sennetke kömülüp yashaydu emma uningdin zoqlinalmaydu…
2)Meniwiy ozuq:Her türlük sotsiyal bilimler, diniy hem milliy etiqat, exlaq ve senet…tebiéy güzelliklerdin tagh-deryalar, gül-chéchekler we yultuzlar parlap turghan qarangghuluq qatarliqlar…hayatliq we ölüm heqqidiki pantaziyilik xiyallar…Maddiy ozuqqa toyunmighanlarning sapasi tebéiyi güzellik, edebiyat, pelesepe, diniy réwayet  we sennettin zoqlinalighiche bolghan ariliqta muskul bilen ösümlükning qul qilishigha uchraydu.
3)Téxnologiye we Informatsiyon:Mashina, qatnash, alaqilishish we ishlepchiqirishqa ayit bazis bilimler uningdin bashqa uchurlarni bayqash, uchurlarni igellesh we uchurlarni almashturush…Her türlük mashina, aparat, üsküne we yumshaq détallar edebiyat, pelesepe we sennetning sehriy küchini barghanche béyitip, muskul we ösümlüklerning qul qilishigha uchrighanlargha sennet we edebiyatning lezzitini bexish etidu.
4)Ammiwiy köngül échish we Tenterbiye:Volklor(Xeliq oyunliri)gha, diniy murasimlargha, Edebiyat-sennet kéchiliklirige hem her türlük tenterbiye we beden chéniqturush paaliyetlirige qizghinliq bilen qatnishish….Saghlam beden arqiliq orunlanmighan pelesepe, edebiyat we sennet jeryanliri méyip ademlerning özini téximu kemsitishidek, u sahede herket qilghanlargha bir közge körünmeydighan zulum we iskenje bolup qalidu…Shunga maddiy, meniwiy ozuqlar, texnologiylik ewzellikler, uchur almashturush, her türlük ammiwiy murasimlar, tenterbiye, beden chéniqturush qatarliqlarmu edebiyat-sennet we pelesepining közge körünmeydighan qisimliri bolup…u pütkül kolliktip meniwiyetke baghlanghan shekilde menggülük mewjut bolup turidu.
Edebiyat- Sennettin behirlinish, zoqlinish we hozurlinishni bilgenler köpinche yoqarqi birqanche shertni asasen dégüdek hazirlighan jismaniy we rohiy jehettin saghlam bolghan kishiler bolup kelgen.Jismaniy we rohiy jehettin saghlam bolghan kishiler jemiyetning herketlendürgüchi motori bolup, pütkül tarix ularning sewebi bilen yézilghan, yéziliwatidu we yézilidu.
Edebiyat-sennettin yaxshi beherlinelmeydighanlar maddiy hem meniwiy ozuqluq yétishmigen ademler bolup, ular zamaniwiy téxnilogiye we uchurlardin paydilinip yashawatqandek qilghan bilen yenila muhtajliq we namratliqtin téxiche qutulalmighan bexitsiz kishiler topigha kiridu!
Melum menidin élip éyitqanda bir ademning rohiy we jismaniy jehettin késel yaki saghlam ikenliki, namrat yaki bay ikenligi uning dora yep yémeydighanliqi weyaki pulining köp we azliqi bilen emes, belki uning jismaniy we rohiy jehettiki saghlamliqining derijisi teripidin belgülinidu!
Edebiyat-sennettin zoqlinalighanlar rohiy we jismaniy jehettin saghlam, küchlük, özige ishinidighan, ghayilik we rohluq kishilerdur!
Nafisa qizim siz uniwersititta tebiy pende oquwatqiningizgha rahmen kichik waqtingizdin bashlap edebiyat-sennet we pelesepe jehettin bu kesipning ehli we insanliridek pikir qilip keldingiz.
Siz kichigingizdin tartip biriktürüp kelgen her xil bilimler eslide uniwersitéttiki oqushliringizning utuqluq bolshi üchün qoyulghan hul tashlardur.Bu jehette hemmila adem sizdek taleylik emes.Siz oqush, izdinish we xizmet qilishta özingizde kichikligingizdin bashlap yétilgen tebiéy énirgiyedin paydilansingiz herqandaq qiyinchiliqni yéngip öteleysiz.
Men we apingiz bu heqte sizdin chong ümitlerni kütimiz shundaqla qiliwatqanliringizdin intayin pexirlinimiz! Biz er-hotun ikkimiz kéche-kündüz rabbimizdin sizge dayim rohiy we jismaniy jehettin saghlamliq, bexit we utuq tileymiz!
Hürmet bilen:Dadingiz Küresh Atahandin
28.07.2015 Frankfurt am Main

Ammandiki Uyghurlar Heqqide Qisqiche Chüshenche


Autori: Abduréshithaji Kérimi

11251809_865766020181299_2685073733382812839_n
I’ordaniyening paytexti ammande bir türküm uyghurlar yashaydu.
Bu uyghurlar 1956- yilliri wetinimzning yeken nahyisidin köchüp chiqip ketken , xitay teripidin zumuger, pomishchik dep chetke qiqilghan uyghurlar bolup. Ular deslipida pakistan’gha, andin keshmirge , kéyin héndistan’gha, uyerdin se’udi erebistan’gha birip axiri i’ordaniyening paytexti amman’gha birip orunlushup qalghan. (chünki i’ordaniye dunadiki shiwétsiyeee oxshash bi terep dölet.)
Hazir ammanda 60 etrapida uyghurlar yashaydu, ularning jama’et erbabi séyit nedir elkilani bolup , bu kishi gerche wetendin ayrilghini 50 yillar etrapida bolghan bolsimu taki hazirghiche wetenni unutmay weten ishqida „sewdayi “ boluwatqan ot yürek wetenperwer zatlimizidindur.
Nedir hajiim we uning bir tüghqan ukisi sattarhajimlar balilirini yaxshi oqotup weten’ge, milletke yaramliq kishilerdin qilip terbiyeligen. Baliliri erepche, en’gélizche tilllarni intayin yaxshi biliplam qalmastin belki uyghurche maqale we eserlerni erepche, en’gélizchigha terjime qilip torbetliride weten dawasini tonushturup az bolmighan maqale, we eserlerni ilan qildi,
Hetta, ammanda türkistan namidiki uyghur jemiyitini qurup pa’aliyet ilip birip , yerlik hakimiyetke, teshkilatlargha, we meschit – jamadiki musulman qirindashlargha uyghur millitini tonushturup bir qeder yaxshi ishlarni qiliwatiau…
Yiqindin biri nedir hajim we uning perzentliri uyghur teshkilatliri bilen tonushush we ular bilen alaqe ornutup ish birligi qilish meqsitide dunya uyghur qorultiyigha we rabiye qadir xanimgha mektup yazsa nime üchündur jawap kelmeptu… Belkim chüshenje hasil qilalmighan bolishimu mümkin!?
Men nedir hajimgha teselli birip dunya uyghur qorultiyi, rabiyeqadir xanim, sidiqhaji rozi, dolqun isa we sherqiy türkistan sürgün hölümiti we bashqa ammiwi teshkilatlar heqqide azraq bolsimu chüshenje berdim…
Nedirhajimning ijtima’i munasibiti qoyuq kishi bolup uning pakistanda, keshmirde, hindistanda we se’udi erebistanda muhim tughqanliri bar, beziliri hetta shu döletning diplumat emeldarliri , herbi septe wezipe ötewatqan généraalirimu bar!
Ammanda, 30-yillarning axiri özini xotenning „padishasi “ dep- atawalghan tun’gan jallat maxusenmu bar iken. U eblex wetendiki bayliqni töge, qichir , at – ulaghlargha artip pakistan arqiliq keshmirge barghan, u yerdin héndistan’gha barghanda héndistan hökümiti uning mallirini tartiwélip “ bu malla r sherqiy türkistan xelqining malliri bayliqliri, sherqiy türkistan musteqil bolghanda, sherqiy türkishtan’gha qayturulidu“ – dep, tutup qilip maxusen’ge her yili shu bayliqning ösümi hisawida pul biridiken. Shu pul bilen yillardin biri yashawétiptu….( bu geplerning ras yalghanliqi iniq emes, emma men shu dölettiki melum bir kishidin anglighan bolghinim üchün anglighinimni shundaqla, yézip qoydum*) xalas,
Lékin maxusenning téxi yiqinqi yillarghiche yashawatqanliqi inq. U eblex özining ismini mamuthaji deydiken…..
Eskertish— yuqarqilar mining yiqindin biri yeni 3 yildin biri télfon arqiliq shu yerdiki kishiler bilen ilip barghan söhbet xatiremdin ibaret.
Essalamu eleykum we rahmitullahi weberkatihu
Hörmet we ikram bilen:  Abduréshithaji kérimi

27.07.2015

Asya, Kafkasya, Karadeniz, İdil-Ural ve Sibirya’da ki Eski Türkler


11745749_864112996990683_1107521185920561936_n

Ön ve Orta Asya, Kafkasya, Karadeniz’in Kuzeyi, İdil-Ural ve Batı Sibirya’daki Eski Türkler

Geleneksel Türkoloji de eski Türkilerin yerleşim alanı sadece Orta Asya ve Altay bölgesi olarak tanımlanmaktadır. Daha önceleri güya sadece İran’i dilli kavimlerin yaşadığı Orta, Ön ve Küçük Asya, Kafkas, Karadeniz’in kuzeyi, İdil-Ural ve Batı Sibirya bölgelerine ilk Türkiler milattan sonra IV-XI. yüzyılları arasında geldikleri sanılmaktadır. Bu makalede somut verilere dayanılarak eski Türki dilli yerleşim alanların söz konusu bölgelerde de mevcut olduğu gösterilmeye çalışılacaktır.

Ön ve Küçük Asya’daki Eski Türki Dilli Yerleşim Alanı

Ön ve Küçük Asya’daki eski Türki dilli yerleşim alanın varlığı konusu hiç kimse tarafından incelenmemiştir zira, her yerde ilk Türkilerin Ön ve Küçük Asya’ya gelişi milattan sonra XI. yüzyılında gerçekleştiği şeklindeki konsept geçerli olarak muhafaza edilmiştir.

Ancak, Sümer, Akad, Asur ve Urartu kaynaklarının incelenmesiyle Ön Asya’nın eski tarihine yeniden ve yeni bir açıdan ışık tutulmasına imkan sağlanmış olacaktır. Bu şekilde Azerbaycan dilbilimcisi Firidun Agasığlu Calilov yukarıda bahsedilen kaynaklarının incelenmesine dayanarak milattan önce IV-III. binyıllarında Dicle nehrinin üst kısmında Asurya ve Urartular arasında Türki dilli Subarların (Sub-ar “nehir insanları”) yaşamış olduklarını ortaya koymaktadır. Daha sonraki satırlarında araştırmacı ayrıca Türki dilli Kumanlar, sonra Türki dilli Gutiler, Lulu ve Urmu gölünün güneyinde yine Türki dilli Turukları işaret etmektedir. Bunun dışında Asur, Akad ve Urartu kaynaklarına göre söz konusu gruplar arasında Kumuklar, Kaşgaylar, Gugerler, Salurlar ve diğer gibi isimli Türki dilli kavimlerin varlığına işaret edilmektedir (15, 41-66, 156-162)

Bunun dışında, Ön Asya’da eski Türki yerleşim alanın varlığı, burada ve ayrıca Küçük ve Orta Asya’da bazı coğrafi yerlerinin milattan çok öncesinden Türki cins isimleri taşıdığı, bunların bir kısmı daha sonra bazı yerlerde özel isim haline geldiği gerçeği ile de kanıtlanmaktadır.

Eski Yunan seyyahlar ve Büyük İskender’in tarihçileri geçtikleri yolu anlatarak Küçük, Ön ve Orta Asya’daki coğrafik yerlerin isimlerini bu şekilde vermişlerdir.

Örneğin, Küçük Asya’da Tavr (Pontoslu Tavr, Küçükasyalı Tavr) adını taşıyan dağlar mevcuttur. Eski Yunanlıların bildirdiğine göre milattan çok öncesinde yerli halklar bu Tavr dağları ve buradan Ön ve Orta Asya üzerinden doğuya Himalaya’ya kadar uzanan sıradağları Tavr kelimesiyle adlandırıyorlarmış (11, 283). Tavr kelimesi köken itibariyle “dağlı insanlar, dağlılar” anlamını taşıyan Türki etnonimdir. Bu kelime tau/taw/tav “dağ” ve ar/er “insanlar, erkekler” anlamında olan sözcüklerden oluşmaktadır.

Yerli Türkiler gelen eski Yunanlılara etrafı anlatırken Tavrıların “dağlıların” yaşadığı tüm dağları Tavr (Tavr tauları “dağlıların yaşadığı dağlar”) kelimesiyle adlandırmıştır. Buna istinaden eski Yunanlılar Tavr dağları Küçük Asya’dan Himalay’a kadar uzayan dağlar şeklinde işaretlemişlerdir. Tavrıların “dağlıların” yaşadığı tüm dağları anlamına gelen bu cins ismi tavr daha sonra Küçük Asya (ve Kırım’da) bazı dağların özel isimleri haline gelmiştir.

Örneğin, aynı şey Türki kelimeler olan kaukas ve kroukas için de söylenebilir (11, 283). Ön ve Orta Asya’daki yerli Türkiler eski Yunanlılara etrafı anlatırken tüm kayalık ve üzerlerindeki karlardan dolayı beyaz olan dağları kaukas “karlı kayalı dağlar” veya kroukas “beyaz kayalı dağlar” diye isimlendirmişlerdir. Kaukas (Kafkas) kelimesinde kıy/kay “beyaz”, kas “kaya” kas/kis “kesmek” sözcüklerinden gelmektedir ki, daha sonra Türk dilinde bu sözcük kıya/kaya ayrıca kıy/kay “kesmek” sözcüğü ile değiştirilmiştir. İkinci kelime olan kroukasta ilk kısım krou “kırağı, kar”, ikinci kısım ise kas “kaya” anlamındadır.

Küçük ve Orta Asya’nın bazı dağları yerli aborigenler tarafından Yunanlılara Oksiy adı ile takdim edilmiştir. Anlaşıldığı kadarıyla bu dağlar temiz nehirlerin aktığı dağlardır. Oksiy Türki dilindeki aksay/oksuy/oksiy’dir: ok/ak “beyaz, temiz”, su/say/siy “nehir”.

Aynı aborigenler (yerliler) bazı nehirleri o zamanlarda cins isimleri olan Araks, Oks, Tanais kelimeleriyle adlandırmıştır: Araks -Türki dilindeki arık/arak “nehir, su yolu”; Oks da- Türki dilindeki aksu/oksu “beyaz, temiz nehir, su”; Tanais ise-Türki dilindeki tınıs/tınıç “sakin, taşkın olmayan nehir” vb.’dir.

Bundan dolayı, Ön ve Küçük Asya’da eski Türki yerleşim alanın var olmadığı ve ilk Türkilerin buralara ancak milattan sonra XI. yüzyılında geldikleri şeklindeki resmi tarih biliminde kabul edilen aksiyomun fiilen gerçeklere uymadığı ortadadır.

Ön ve Küçük Asya’da eski Türki dilli yerleşim alanın varlığı ile ilgili ipuçları “Sümer dilini nasıl bir Türki dili etkilemiştir” şeklindeki sorusunu da ortadan kaldırmaktadır. Mesele, Akad kaynaklarının bildirdiğine göre, Bağdat güneyindeki bölge Sümerlerin yaşadığı Kuenkir (Kangar) bölgesi ismi ile anıldığı, Bağdat kuzeyindeki bölge ise Subarların yaşadığı Subartu bölgesi ismi ile anıldığından ibarettir. Sümerler kendilerini Sümer adı ile değil Kangarlı veya Kangar adı ile adlandırıyordu. Herodot’ta bu etnonim Angareon şeklinde rastlanmaktadır. Kangarlılar Sümer ismi ile Akadlıları ve diğer halklarını adlandırıyordu ki, bu etnonim onların diline Subarlardan geçmiştir. Yani onlar, Kangarları (Sümerleri) de Subarları da farklı dil ve lehçe ortamlarında sumar/sumer/şumer/samar/suar/sabir/savir/sibir vb. farklı şekillerde telaffuz edilen Subar etnonimi ile isimlendiriyordu (15, 157).

Bu şekilde, Sümerlerin dilini Subar dili ve onun lehçeleri, yani o zamanlarda Kuman, Kumık, Turuk, Kuti, Lulu, Kaşgay, vb. etnonimleri ile adlandırılan en yakın Türki komşuları etkilemiştir. Ancak, birçok araştırmacının kanısına göre, Sümer dilinin kendisi Türki dili değilmiş.

Başka bir şekilde de düşünülebilir. Sümerlerin kendini isimlendirmede kullandıkları Kangar kelimesi onların yaşadığı bölgeden geldiği varsayımı bir soruyu daha ortaya koymaktadır: neden bu bölge Kangar diye adlandırılmıştır? Kangar kelimesi etnonimdir, hem de Türki bir etnonimdir. Yani, burada Kangarlar yaşamıştır, ancak ne zaman? Sümerlerin bu yerlere gelişinden önce buradaki Sümerler aslında Türki dilli Kangarlar mıydı? Eğer bu böyle ise, artık milattan önce IV. binyılda onlar Semit dilli Akadlar arasında asimilasyon sürecini yaşamakta idi. Bu durumda, Sümer dilindeki Türki kelimeler aslında Türki dilinden alınma kelimeler değil kendi başına Türki bir sübstratum durumundadır, yani yenilmiş Türki dilinin izleridir, ki bu dili kullananlar daha sonra Akad dilini benimsemiştir. Görünürde, Sümer-Kangarların bir kısmı Orta Asya’ya göç etmiş ve buradaki Horezmliler ile birleşerek Horezmlilere de ek olarak Kangar etnonimini aktarmıştır. Horezmliler arasında kangha/kangüy/kangar gibi etnonimlerinin kullanımı bundan dolayı olmalıdır.

Ön Asya’daki eski Türki dilli yerleşim alanı Orta Asya, Kafkas, İdil-Ural, Batı Sibirya, Kazakistan ve Merkezi Asya bölgelerinde çok güçlü bir Türki etkisine neden olmuştur.

Orta Asya’da Eski Türki Dilli Yerleşim Alanı

Orta ve Ön Asya kendi başına eski yazılı kaynaklarına girmiş olan bir bölgedir. Bu bölge Hint-Avrupalı bilim adamlarınca ve özellikle İran’i, Yunan ve Romalı tarihçiler tarafından titizlikle, ancak orada Hint-Avrupalı etnik kökler bulmak şeklindeki bakış açısı ile incelenmiştir. Bu bağlamda en çok Hint-İrani uzmanlar özenmektedir ki, bunlar Ön ve Orta Asya, Kazakistan, İdil-Ural, Karadeniz’in kuzeyi ve Kafkas bölgelerine sadece Hint-İranilerinin eski ata yurdu imiş gibi bakma eğilimindedir. Bu bakış açısı taraftarları, arkeolojik verilerinin analizine dayanarak söz konusu bölgelerindeki ve özellikle Orta Asya ve Kazakistan’daki arkeolojik kültürlerinin sahipleri milattan önce II. binyılında buralarda yaşayan ve Hint-İran’i dilleri konuşan yerleşik çiftçilerin olduğunu iddia etmektedir (1, 40-41). Ancak, söz konusu bilim adamlarının görüşüne göre, milattan önce III. binyılından başlayarak milattan sonra VI. yüzyılına kadar güçlü devlet yapılarına ve dolayısıyla yüksek maddi ve manevi kültürüne sahip olan bu Hint-İrani halklar milattan sonra VI-VII. yüzyıllarda gelen göçebe Türkilerin etkisiyle Türki halklarına dönüşmüştür. Hint-İrani bilim adamlarının böyle bir iddiasına inanmak çok zordur zira, tarihin her yerinde tam aksini görmekteyiz, yani gelen göçebeler, hatta çok daha yüksek kültüre sahip istilacılar bile zaman içinde çoğunluk olan aborigenlerin (yerlilerin) etkisi ile asimilasyona tabi tutulmuştur. Bundan dolayı burada başka bir ortam ortaya çıkartılabilir. Orta Asya’da milattan önce daha III. binyılında birçok defa eski İranlı devletlerin içerisinde yer alan Türki kavimler de yaşamıştır ve bugün Orta Asya ile Kazakistan’da yaşayan Türki halkların ataları onlardır.

Milattan önce III. binyılında bu bölgelerde yaşamış olan hangi kavimler Türki dilli olabilir? Tarihten biliyoruz ki, Ön ve Orta Asya’da Sümerlere paralel olarak Elam Devleti de var olmuştur. Milattan önce III. binyılından itibaren yerel hiyerogliflerin yerini alan çivi yazısını Elamlılar Sümerlerden almıştır. Ancak maalesef Elamlı çivi yazıları bugüne kadar da çözülememiş olduğundan dolayı hangi dilde yazıldıkları bilinmemektedir. Bilim adamlarınca bu dilin Hint-İrani dili ve bir bükünlü (flektif) dili olmadığı, aksine bitişimli (agglütinatif) bir dili olduğu tespit edilmiştir. Anlaşılıyor ki, bu bölgede bir bitişimli dil ancak Türki dili olabilir. Orta Asya’daki Elam Devleti Türki dilli kavimler tarafından kurulmuş ve bu kavimler ülkesini Türki dilinde “benim ülkem” (İl-em>El-em>Elam) anlamını taşıyan Elem kelimesi ile adlandırmış olabileceği olanaklıdır. Bunun dışında XIX ve XX. yüzyıllarda da bilim adamlar Elam dilini Türki dili ile ilişkilendirmişler, ancak bu teşebbüsler Hint-İranililer tarafından hemen reddedilmiştir. Bir dayanağı olmadan İ. M. Dyakonov da Elam-Türki öğretileri bilim öncesi öğretiler olarak nitelendirmiştir (7, 107).

Tarih boyunca Elam Devleti’nin kültürü milattan önce I. binyılına kadar takip edilebilir ve milattan önce I. binyılının başında onun yerini Saksk (4, 33-36) ve Huarasmiy (6, 119) devletleri almıştır. Somut etnogenetik araştırmalar Sakların Türki dilli olduklarını ve aynı zamanda İrani dilli oldukları konseptinin doğru olmadığını göstermektedir.

Aşağıda kısaca Horezmiylilerin etnogenetik konularına duracağız Resmi tarih biliminde Horezmlilerin ilk baştan daha İrani dilli oldukları ve ancak VI-VII. yüzyıllarda göçebe Türkilerin etkisiyle “kendi” İrani dilini Türki dili ile değiştirmiş oldukları kabul edilmektedir. Yukarıda da belirtildiği gibi bu bakış açısının tenkitlere dayanacak hali yoktur. Gerçekte Horezmiyliler baştan itibaren Türki dilli idi ve bu halleriyle Orta Asya ve Kazakistan’ın çağdaş Türki dilli halklarının içine dahil olmuştur. Bu birinci tespitimizdir.

İkinci tespitimiz Horezm etnoniminin etimolojisi ile ilgilidir. Eski çağlarda bu etnonim Hvarizm, Horazm, Horamni gibi varyasyonlara sahipti. Bu etnonimi etnonimlerin Türki modellerine dayanarak anlamsal kısımlara bölersek Hvarizm, Horasm, Horezm varyasyonlarında Huar ve As olan iki kökü ve ayrıca 1. şahıs, tekil -m aidiyet ekini (-ım) görmekteyiz. Huar veya başka bir değişle Suar, iki adet kökten oluşmaktadır-Su (hy>hu)”su” ve Ar yani “insan, adamlar” anlamında gelen en eski Türki etnonim ki, bir bütün olarak Huar “nehir insanları” anlamındadır. Huarasm etnonimin içinde Suar etnonimin varlığı Huarasların bir nevi Ön Asya’daki Subarların (Suarların) torunları olduklarını göstermektedir. Ayrıca Suar (Huar) etnonimi Kafkas, İdil-Ural ve göründüğü gibi Orta Asya’da da aktif olarak kullanılmıştır. Huarasm etnonimin ikinci kısmı As dır ki, o da en eski Türki etnonimlerden biridir. Huaras Suarların kaviminden olan Aslar anlamına gelmektedir. Huaraslar kendi devletini kurmuş ve hem onu hem de ülkesini sadece Huaras şeklinde değil sevgi ile Huarasm “benim Huaras” diye adlandırmışlar. Zamanla Huarasm ülkesinin adı Huarasm>Horezm etnonimin anlamında da kullanılmaya başlanmıştır.

Huaras etnoniminin ilk kısmı Türki etnonimin Suar (Huar)’dan geldiği As etnoniminin olmadığı ancak -m (ni-anlaşılan daha sonra İrani dilinin etkisinde oluşmuş) aidiyet ekinin bulunduğu Horamni varyasyonundan da anlaşılmaktadır.

Şumer (Sumer/Sumar/Subar) ve Horezm (Huar-as-m) etnonimlerindeki aynı kökünün (Suar/Huar) varlığında Sümerlerin ve Horezmiylerin etnik akrabalığının belirgin izleri görülmektedir. Bunun dışında, bu durum Sümerlerin kendilerini Kangar, diğer halklar ise Horezmiyleri Kangha veya Kangüy şeklinde adlandırdıklarından da anlaşılmaktadır (14, 341). Bu üç tane etnonimin temelinde aynı birincil etnonim kökü olan Kang/Kann “ilk ata” yatmaktadır.

Pamir vadisi ve Hindukuşta Suarlar ve Aslar (Huaras) ile yan yana (Suar etnonimi gibi) etnonimleri aynı şekilde “nehir insanları” anlamını taşıyan Bulgarlar da yaşamıştır. Bulgarlar ve Suarlar İdil bölgesinde de yan yana yaşamıştır. Bulgar bilim adamları Bulgarların Orta Asya Türki yerleşim bölgesinden geldikleri görüşünü ifade etmektedir. Sonradan Bulgarlar Karadeniz’in Kuzeyi-Tuna havzasındaki Türki dilli yerleşim alanın oluşmasına katkıda bulunmuştur.

Birincil (bileşik olmayan) etnonimleri taşıyan kavimler ikincil (bileşik) etnonimleri taşıyanlara nazaran çok daha önceki dönemlerde yaşadıkları bilim tarafından tespit edilmiştir. Bundan dolayı, Orta Asya’da Huaraslardan çok önce Arlar, Aslar ve Suarların yaşadığının itiraf edilmesi gerekmektedir.

Türkilerin çok eski çağlardan beri kendi ülkelerini saygı ve sevgi ile benim anlamını taşıyan ve Türki dilinde Huarasm, Elem > Elam, Kırım, Biarm vb. gibi 1. şahıs, tekil -m aidiyet eki ile ifade edilen zamir ekini da ekleyerek adlandırdıkları konusunda bir kez daha okurlarımızın dikkatini çekmekteyiz.

Horasmiler (Horezmiyler) ile Pardılılar (Parfyanlılar) da yakın ilişkilidir. İranilerin hakimiyeti altında bulunan Pardılılar, Horasmiler, Sogdiler, Gandariler ve Dadikiler İrani çarı Kserks’in ordusunda birlikte bir kol oluşturdukları ve Pardılılar ile Horasmiler aynı komutanın emrine göre hareket ettikleri görülmektedir (5, VII, 66).

Burada herşeyden önce Pardılıların (Parfyanlılar) baştan itibaren Türkiler olduğunu ve sonradan Orta Asya’daki Türkilere katıldıklarını işaret etmemiz gerekmektedir. Eğer onlar İrani dilli olsaydı göçebe Türkilerin Türki dilini kabul edemezdi, aksine “gelen” “göçebe” Türkileri asimile ederek onlara Hint-İrani dilini kabul ettirirdi.
Pardılılar etnoniminin etimoloejisi de Türki etnonim modeline göre açıklanmaktadır. Pardı kelimesi par (bar) “varlık, bolluk, zenginlik” sözcüğü ve-dı (-lı) ekinden oluşmakta olup Pardı “zengin, mal sahibi, bolluk içinde yaşayan” anlamını taşımaktadır. Rusça dilinde th sesi ilk önce theta (q) aracılığı ile daha sonra ise (F) ile aktarılmıştır. Bundan dolayı Pardı’dan Rusça varyasyonu Parfı > Parfyane ortaya çıkmıştır. Pardı kelimesinin Türki kökeni olan bir etnonimin olduğu konusu Prikamye bölgesinde de Bardı şeklinde ve ayrıca ayidiyet eki -m ile birlikte Bardım olarak bölge ismi gibi kullanıldığı verileriyle de desteklenmektedir. Moğol istilasından önce Azerbaycan’da ismini hakimlerinin etnoniminden alan ve Barda adını taşıyan hızla gelişen bir ticaret ve sanat merkezinin var olduğu bilinmektedir.

Pardı halkının devleti Hazar Denizi’nin güneyi ve güneydoğusunda Yunanlılara ve İranilere karşı yapılan mücadele süreci neticesinde milattan önce III. yüzyılında kurulmuştur. Yükseliş döneminde Mezopotamya’dan Hindistan sınırlarına kadar geniş alanlar bu devlete bağlı idi. Görünürde daha Sümerlerin döneminde Pardılılar Ön Asya’ya kadar ulaşıp Sümerlerle ilişki içinde idi. Daha sonra Pardılılar Türkmen halkının oluşumunda aktif rol oynamıştır. Eski Pardılılar Türkmen olarak adlandırılmaya başlanmıştır. Anlaşılıyor ki, Basra Körfezi’nin doğusundaki Hamsinli Türkmenler ve Irak ile Suriye’de yaşayan Türkmenlerin Pardı Devleti’nin Ön ve Orta Asya’da büyük toprakları kontrol ettiği dönemlerden beri oralarda kalmıştır.

Kaynaklarda Yunan-Baktriy devletinin nüfusu olarak yaşayan ancak Horezmiyleri ve Pardıları ile yakın ilişkide bulunan Sogdılar tasvir edilmektedir.

Sakiler İrani dilli olarak gösterilmekte, ancak Türkologlar onları da Türki dilli olarak kabul etmektedir. Sogdı kelimesi de Sak veya Saka etnoniminden -dı (-lı) ekinin yardımı ile oluşan bir etnonimdir. Sakdı > Sagdı > Sogdı “Sakalarla karışmış kavimler” anlamında gelmektedir.

Eski kaynaklarda Horasmiler, Pardılar ve Sogdılar ile birlikte Arı/Ariy ve Gandariy’den de bahsedilmektedir. Herodot’un yazdığına göre Ahemenid İran’da Pardılar, Horasmiler, Sogdılar ve Ariyler devletin onaltıncı vilayetini oluşturuyordu (5, III, 93). Daha sonra Herodot, Ariyler isminin aslında Midyalılara verilen isim olduğunu işaret etmektedir (5, VII, 62). (Midyalıların bir kısmının Türki dilli olduğu konusunda uzman görüşleri de mevcuttur.) Ariylerin, Pardıların, Horasmilerin, Sogdıların, Gandariylerin ve Dadiklerin aynen Baktriyler gibi silahlanıp kuşanıp savaşa katılmak için sefere çıktıklarını yine Herodot tarafından bildirilmektedir (7, VII, 66). Bilindiği gibi Baktriy’da ise Türki dilli olan Toharlar/Togarlar (İbranice olarak Togarma) kavimi hakimdir.

Ar/Er ismi en yaygın birincil ve Türki bir etnonimdir. Eski çağlarda Orta Asya’da bu etnonim birincil hali ile çok aktif bir şekilde kullanılmıştır. Arlar daha o dönemde Horasmilerin yapısına (Huar/Suar = Su+Ar+As) ve Kangarların yapısına (Kang+Ar) dahil olmuştur. Hatta, Arların müteakip gelişimlerine bağlı olarak ikincil etnonimler taşıyan Bolgar/Bulgar, Suar, Hazar, Sarir, Tatar, Avar, Mişar, Salar, Uygur vb. gibi birçok kavim oluşmuştur.

Gandariy etnonimine gelince ise Türki etimolojisine göre o da Arları/Ariyleri kastetmektedir. Ancak gan/han sahibi olan Arlar şeklinde ki, Gandı-Ar içerisinde Gandı/Hanlı “han sahipleri olan” anlamını taşımaktadır.

Arlar/Ariyler ile ilgili anlamsal açıklamalarımız elbette Hint-Avrupalı bilim adamlarının yorumlarıyla örtüşmemektedir. Hint-Avrupalıların atayurdunu tespit etmeye çalışırken bu bilim adamlar, birçok Orta Asya halkını kendi dil ailesine dahil etmek ve Hint-Avrupalılarının ata yurdunu Merkezi ve Orta Asya şeklinde belirlemek için çok yoğun çalışmalara girişmiştir. Bu istikamette bazı Alman bilim adamlar özel gayretler göstererek bir kısım Orta Asya halklarına (örneğin, Toharlara) suni olarak eski İran’i dilini yapıştırmıştır. Bu tür suni varsayımlar temelinde ve örneğin Ariyleri Hint-Avrupalılara katarak XIX. yüzyılının ortasında aynı çevreler “Ariyalı” ırkı teorisini ortaya çıkarmıştır. Bilindiği gibi söz konusu teori bazında Hint-İran’i diller Ariyalı diller şeklinde isimlendirilmeye başlanmış ve bu dili konuşmuş olanlara, yani Ariylere ortak fiziksel “üstün” ırksal özellikleri yakıştırılmıştır. Ve daha sonra da “Ariyalı Irkı” öğretileri Alman faşistler tarafından Almanları “üstün Ariyalı ırkı” şeklinde tanımlamak için kullanılmıştır.

Burada, yine Orta Asya’daki Türki dilli yerleşim alanına dahil olan Kuşanlarla ilgili birkaç noktaya da değinmemiz gerekmektedir. 1947 yılında A. N. Bernştam “Usun/Kuşan ve Toharlar konusunda” isimli makalesini yayınlamıştır. Bu yazısında araştırmacı, sözkonusu kavimlerin Eftalitlere (Beyaz Hunlar) akraba olan aynı halkın parçaları olduklarını kanıtlamaktadır. Gelenek olduğu üzere yazar hepsini İran’i dilli olarak kabul etmektedir (3, 41-47). Ancak aynı çalışmada kullanılan somut veriler bunların Türki dilli olduklarını göstermektedir.

Kusan (tarih kaynaklarında daha çok Kuşan şeklinde yaygınlaşmış) adını taşıyan halk tarihte derin izler bırakmıştır. Milattan önce I. yüzyılında bu halk kendi devletini kurmuş ve milattan sonra I-III. yüzyıllarında bu devlet Orta Asya’nın önemli bir kısmının, Afganistan, Pakistan, Kuzey Hindistan ve Sintszyan’ın dahil olduğu muazzam bir büyüklüğe ulaşmıştır.

Resmi tarih bilimi bu halkı İran’i dilli olarak göstermekte ve güya bunlar ancak milattan sonra IV-VII. yüzyıllarında gelen göçebe Türkilerin etkisinde kalarak Türkleşmiş olduğunu anlatmaktadır. Bilindiği gibi gerçek hayatta gelen göçebelerin yerli ve daha yüksek kültür düzeyine sahip yerleşik halklarını asimile etmesi değil aksine gelenlerin yerleşik yerlilerin içine asimile olması şeklinde görülmektedir. Bundan dolayı Kuşanların baştan itibaren Türki dilli olduklarını kabul etmemiz yerinde olacaktır. Bunun dışında, tarihi kaynaklarda Kuşanlar Toharların arasında önde gelen kavimlerden biri olduklarını ve Tohar devletinin başında Usunların olduğu açıkça tespit edilmektedir (3, 43). Toharlar ve Usunlar ise kuşkusuz Türki dilli idi. Diğer taraftan bu kaynaklarda Kuşanlar Eftalitler şeklindeki diğer ortak etnonimini taşıyan Beyaz Hunlar ile ilişkilendirilmektedir (10, G. Distunis’in yorumları, 60).

Eski kaynaklarının verdiği bilgiler Kusan (Kuşan) etnonimin etimolojisi ile de desteklenmektedir: Ku “açık, beyaz” San ise Türki Sün’den gelmekte, dolayısıyla Kusan “Beyaz Hunlar” anlamındadır. Kusan etnoniminin Küsan, Güsan, Guşan, Guşana, Kuşan, Kuşana, Kaşan, Kasan vb. gibi birçok fonetik varyasyonlara sahip olduğu açıkça bilinmektedir. Bazı varyasyonlarından yola çıkarak A. N. Bernştam Kusan etnoniminin Usun etnonimin sadece bir Toharlı telaffuzu olduğu düşüncesini ortaya atmaktadır (3, 44). Usunlar Türkidir, Toharlar da Türkidir, bundan dolayı diğer adı ile Beyaz Hunlar olan Kusanlar da Türkidir. Elbette Orta Asya’da Türki dilli yerleşim alanın varlığı sadece bu Hunlar (yani Usunlar, Toharlar, Beyaz Hunlar) ile değil Hunların (Sünlar) tümünün tarihi ile de kanıtlanmaktadır.

Horezmiylerin (Horasmiler), Sakilerin, Sogdıların (Sakadılar), Pardıların (Rusçası: Parfyanler) ve Kuşanların baştan itibaren Türki dilli oldukları konusunda bir başka güçlü argüman tüm bu halkların kendi eski etnonimlerini korumalarında saklıdır. Eğer bu halklar başından beri İran’i dilli olsalardı ve Türki dilini “gelen” Türkilerin etkisinde kalarak ancak IV-VII. yüzyıllarında benimsemiş olsalardı, Türkilerin içinde asimilasyonları sürecinde yeni bir etnonim, yani “gelen” Türkilerin etnonimini kabul etmiş olurlardı. Genellikle asimile edilen halk, eğer devlet kurmamış ise ve diğer halkını yönetmiyor ise, her zaman onu asimile eden halkın etnonimini kabul etmektedir.

Milattan çok öncesinden itibaren Orta Asya’da Türkilerin yaşadığını eski Yunanlı seyyahların işaretlediği Türki kökenli coğrafi isimlerle da ortaya çıkmaktadır: a) sıradağlar-Kavkaz (Kaukas), Kroukas, Tavr ve Oksiy; b) çeşitli nehirler-Araks, Oks, Tanais vb. (11, 283-284).

Elamlılar, Horasmiler, Pardılar, Kuşanlar, Sogdalar, Toharlar, Usunlar ve Orta Asya’daki eski Türki toponimler ile ilgili olarak burada söylenen her şey açıkça ve yeterince kanıtlayıcı bir şekilde gösteriyor ki, bu bölgelerde milattan önce daha III. binyılı itibariyle Orta Asya ve Kazakistan’daki eski Türki dilli yerleşim alanını oluşturan Türki kavimler yaşamıştır.

Kafkas, Karadeniz’in Kuzeyi, İdil-Ural ve Batı Sibirya Bölgelerindeki Eski Türki Dilli Yerleşim Alanı

En eski Türki dilli kavimler Ar, As, Bi, Sün, Men, Sak gibi birincil ve tek heceli etnonimlere sahiptir. Kendi gelişim süreçlerine ve iletişimlerine bağlı olarak bunlar bazı değişimlere uğramıştır. Onları bir birinden ayırt edebilmek için etnonimlerine bazı tanımlamalar ve ekler ilave edilmiştir ki, daha sonra bunların temelinde ikincil Türki etnonimler ortaya çıkmıştır. Etnonimlerle ilgili bu hususlardan yola çıkarak birincil etnonimleri taşıyan kavimlerin yaşadığı bölgeler eski Türki dilli yerleşim alanına dahil edilebileceğini söyleyebiliriz.

Kafkaslar’da (Kuzey Kafkasya ve Arka Kafkasya) en eski zamanlardan beri bir kısmı bugünkü Azerbaycanlıların ataları olan ve Ar/İr, As/Az, Bi/Pi/Bey, Sün/San/Şan/Can vb. gibi etnonimleri taşıyan kavimler yaşamıştır. Daha sonra Türki kavimlerin karışımı sürecinde Asar/Azar/Azer şeklinde adlandırılan yeni ikincil etnik oluşumlar meydana gelmiştir. Hazar Denizi’nin kıyılarında Kaspiy, yani “kayalık dağların beyleri” yaşamış ve onların etnonimi daha sonra denizin de ismi haline gelmiştir. Birbirine yakın akraba olan Azer, Beyler, Sünler (Canlar) gibi kavimlerin karışması süreci sonucunda daha sonra Az-Er-Bi-Şan > Azerbaycan adını alan yeni bir etnik birimi oluşmuştur. Kafkas bölgesinde eski Ön Asyalı Kumanlar, Kumıklar, ve içlerinde Karaçay “kara nehir” veya “kara nehirliler” etnonimini alan kara nehir insanları olan Orta Asyalı Balkarların (“nehir insanları”) bir kısmı da tutunabilmiştir.

Azer adı ile anılan Türki etnos sık sık Hazar etnonimi ile de isimlendirilmiştir. Bazıların görüşlerine göre bu son etnonim sadece Azer kelimesinin bir fonetik varyasyonudur, başkalarına göre ise bu kelime Ar etnonimi ve onun Haz/Has/Kas “kaya, kayalı dağ” şeklindeki tanımlaması bazında oluşmuş olup Hazar da “kayalı dağların insanları” anlamına gelmektedir.

Bazı Azerbaycan bilim adamlarının bildirdiğine göre Ön Asyalı Subarlar/Suarlar milattan çok daha öncesinden Kafkas bölgesine de yayılmıştır. Bunun dışında buralarda Alban/Alvan/Alan adlarını taşıyan geniş yerleşimler ve hatta devlet oluşumlar da belirlenmiştir.

Bu şekilde, güya ilk Türkilerin Hunlar adı ile Kuzey Kafkasya bölgesine ancak milattan sonra IV. yüzyılında, Arka Kafkasya bölgesine ise Oguzlar adı ile ancak milattan sonra XI. yüzyılında geldiklerini şeklindeki geleneksel tarih biliminin iddiaları gerçeğe aykırıdır. Kafkaslar’daki Türki dilli yerleşim alanın varlığı bazı Türki kavimlerin milattan önce daha IV-III. binyıllarında Ön ve Orta Asya’da yaşamaya başladığından beri söz konusudur.

Karadeniz’in kuzeyinde milattan çok öncesinden itibaren Tavr, Trak, Onogur, Kimmer, Sıkıdı (Rusçası: Skif) vb. gibi isimleri taşıyan Türki dilli kavimler yaşamıştır. Karadeniz’in eski adı olan Pont kelimesi de Türki Bün/Bun “çorba, yemek, katık” ve sahip olma -dı/-t ekinden oluşmaktadır. Buntı > Pontı > Pont Türki dilinde “doyuran”, “yiyeceği zengin” anlamını taşımaktadır. Karadeniz’in kuzey bölgesinde milattan önce daha I. binyılının başından itibaren Türkilerin yaşadığının bir ifadesi de Kırım’ın Yunanlılar tarafından sömürgeleştirilmesi sırasında aynı isimlerini koruyan Fanogorya ve Pantikapey gibi Türkilerin yaşadığı şehir yerleşimlerinin varlığıdır (12, 233). Bilindiği gibi tarihsel olarak Fanogorya toponimi Honogur/Hunogur/(F) onogur etnonimine uzanmaktadır. Bu demek ki, Hunogur/Fonogor yerleşim birimi Bulgar/Bolgarların direkt ataları olan Hunogurlar/Onogurlar tarafından kurulmuştur.

Pontikapey toponimi ise tarihsel olarak Türki Pontıkapı “Pont’un kapısı” kelimesinden gelmektedir. Daha sonra bu şehir Kerç ismini almış ki, bu sözcük Pontikapı’nın antonimidir-Kereş “giriş”. Bunun dışında Ermeni kaynaklar Kuban bölgesindeki milattan sonra II. yüzyılının Bolgar topraklarını işaret etmektedir. Dolayısıyla Karadeniz’in kuzeyi ancak milattan sonra IV-VII. yüzyılları arasında Türkileştiği şeklindeki görüşler bu açıdan da tenkide değmezdir.

Ön ve Orta Asya bölgelerindeki Türki yerleşim alanlarının etnik yapısı incelenirken İdil-Ural ve Batı Sibirya’da da Türki dilli yerleşim alanının var olduğu işaret edilmişti.

İdil-Ural bölgesindeki eski Türki dilli yerleşim alanı hakkında birçok Türkolog açıklamalar yapmıştır. Kafkasyalı bilim adamlar İ. M. Miziyev ve K. T. Laypanov, Türki kavimlerinin milattan önce daha IV. binyılından beri İdil-Ural bölgesinde yaşadıklarını etraflıca kanıtlamıştır. Bundan dolayı bu bilim adamlar İdil-Ural bölgesini Proto-Türkilerin anavatanı diye ilan etmiştir (8, 16-28).

Bunun dışında İdil-Ural bölgesinde eski Türki yerleşim alanının varlığı bu bölge ile Ön ve Orta Asya arasında kurulmuş olan yakın etnik, ekonomik ve politik bağların varlığı ile da dolaylı bir şekilde kanıtlanmaktadır.

Ön ve Orta Asya’yı İdil-Ural bölgesi ile bağlayan bu bölgelerin ortak eski kavimler olan Subarlar ve Kangarların olduğu görüşü ile başlayalım. Daha önce belirtildiği gibi, Sumer/Şumerlerin kendi kendine verdikleri ad Kangar/Kungur idi. Bunların Subarlarla aynı dili konuştukları için Akadlar ve bu Kangarlar Subar/Sumar/Sumer/Şumer etnonimi ile isimlendirilmiştir. Subar/Huar etnonimi Huaraslar/Horasmiler/Horezmiylerin yapısına da girmektedir. Onlar ise Kangar/Kang/Kangha etnonimi ile isimlendirilmekteydi. Bu kavimlerin isimleri İdil-Ural bölgesinde de tespit edilmiştir. Burada onların izleri Kungur, Suar gibi toponimlerde korunmuştur. Bu bölgede ayrıca As etnonimini taşımış olan kavimler ile ilişkili olan Osa, Aslı/Aşlı gibi toponimlerin de var olduğunu ekleyebiliriz. Hatırlatalım ki, Huarasm/Huaras gibi bileşik etnonimin yapısında Suar dışında As (Huar-As) etnonimi de fark edilmektedir.

Suarlar ve Kangarlar Ön Asya bölgesinde milattan önce IV-III. binyılları arasında, Orta Asya bölgesinde ise milattan önce II-I. binyılları döneminde iz bırakmıştır. Peki, Suarlar ve Kangarlar hangi döneminde İdil-Ural bölgesinde yaşamış olabilir? Eğer bu bölge Türkilerin anavatanı olarak kabul edildiğini gözönünde bulundurursak, bunlar görünürde Ön ve Orta Asya’da ortaya çıkmadan önce buralarda var olmuştur.

Subar etnonimi Sumer/Samar şeklindeki fonetik varyasyonlara sahiptir. Bu varyasyonlar Orta Asya bölgesindeki (Samar-kend) ve İdil bölgesindeki (Samara, Şumer) toponimlerde de tespit edilmektedir.

İdil (Volga) nehrinin havzasındaki Torçesk toponimi görünürde İdil-Ural bölgesinin milattan çok öncesinden Turuk kavimlerinin tespit edildiği Ön Asya bölgesi ile ilişkilerini göstermektedir.

İdil-Ural ve Orta Asya bölgelerin arasında eski Orta Asyalı etnosu olan Pardılar (Rusçası: Parfyane) bazında da bu tür eski ilişkiler görülmektedir. Tarihsel olarak bu etnonim “bolluk, zenginlik” anlamını taşıyan Par/Bar Türki sözcüğü ve Türki-dı/-lı sahip olma ekinden oluşmaktadır ki, Bardı/Pardı kelimesi “zenginliğe sahip, bolluk içinde yaşayan” anlamındadır. Prikamye bölgesinde kendi kendine Bardı/Pardı ismini veren eski Bulgarlar yaşamaktadır. Bugün onlara verilen ad Barda Tatarları “Bardalı Tatarlar/Bardımskiye Tatarıy” şeklindedir.

Orta Asya ve Prikamye arasındaki asırlar boyu devam eden yakın ilişkilerin varlığı Orta Asya’yı inceleyen araştırmacılar tarafından da işaret edilmektedir. Bu şekilde Eski Horezm’i etraflıca inceleyen S. P. Tolstov, “daha Neolit çağda açılmış eski yollar üzerinden Horezm hakimiyetini uzak Prikamye bölgesine kadar yaymış ve buralardan kürklü mamüller şeklinde vergiler toplamaktaydı, ve uzak Prikamye’de Horezm’in ve Karadeniz’in kuzeyindeki Ellin-Skif (Helenik-İskit?)lerin etkileri kesişmekteydi” (14, 342).

Orta Asya ve Prikamye bölgesi arasındaki yakın ilişkiler hakkında Prikamye’de bulunan ve üzerlerinde yazılar olan Horezm, Parfyan (Pardım) ve Kuşan madeni paralar ve gümüş kap kacaklar da bir fikir vermektedir. Bunlardan büyük miktarlarda bugünkü Perm bölgesindeki Bardım/Pardım köyünde bulunmuştur. Daha öncelerde keşfettiklerinde bu tür buluntular genellikle eritilerek değerlendirilmiştir, ancak XVIII. yüzılından itibaren koleksiyoncular onları toplamaya başlamıştır (2, 5). Daha XVIII. yüzyılında F. Stralenberg Prikamye’nin “Güney” gümüşü buluntularıyla Hindistan’dan Biyarm üzerinden Akdeniz’e kadar Büyük Ticari Su Yolu’nun varlığını kanıtlamaya çalışmıştır. Benzer görüşlere dayanarak XIX. yüzyılında da bazı araştırmacılar bu tür gümüş mücevheratların Prikamye topraklarında gelen tüccarlar tarafından gömülmüş olduğunu ve dolayısıyla yerli halk ile ilişkili olmadıklarını iddia etmiştir (2, 20). XIX. yüzyılının sonunda Perm arkeoloğu olan F. A. Teplouhov ticari yolunun varlığına karşı çıkmış ve Ural bölgesindeki gümüş eşyalarının Hanti ve Mansilerin putperest mabetlerinde kullanıldıkları şeklinde bir varsayımında bulunmaktadır (13, 85). Daha sonra hemen hemen tüm araştırmacılar aynı görüşü kabul etmiş ve gümüş eşyaların Ural ile Prikamye bölgelerinde dinsel olaylarda kullanılması olgusunun bu tür eşyalarının büyük miktarlarda güneyden getirilmesine sebep olduğu görüşünü ifade etmiştir (2, 23). Bu araştırmacıların görüşlerine göre, görünürde Bartım köyü çevresinde büyük miktarlarda ithal mallarının toplandığı büyük bir ekonomik merkez var olmuştur (2, 25).

Daha önce ifade ettiğimiz gibi, Prikamye ve Orta Asya arasındaki ilişkiler genellikle Türkiler sayesinde gerçekleştirilmekteydi. Nitekim, daha milattan önceki dönemlerde hem Prikamye’de hem Orta Asya’da Türki dilli kavimler yaşamaktaydı. Bu hususta, Prikamye’de bulunan Horezm, Pardım (Parfyan) ve Kuşan madeni paralar ve gümüş eşyaların üzerindeki yazıların Türki dilinde oldukları gerçeği da fikir vermektedir. Bütün bunlar nümizmatik uzmanı olan A. G. Muhammadiyev’in çalışmalarıyla kanıtlanmaktadır (9, 36-83). Nitekim bu tür yazıların İran’i dili bazında okunması için verilen ve uzun yıllar sürmüş olan çalışmalar hiçbir sonuca ulaşmamıştır.

Eski Horezmiylerin, Pardıların ve Kuşanların ilgisini Prikamye bölgesine yönelten neydi sorusuna cevap bulmak kaldı. Bizim cevabımız: görünüyor ki, sadece kürkler değil, aynı zamanda Prikamye bölgesindeki yer altı gümüş zenginlikleri şeklindedir. Bugüne kadar bilim adamlar Prikamye’de bulunan gümüş paralar ve eşyaların bu bölgede gümüş madenlerin varlığı ile direkt ilişkili olduğunu farkedememiştir. Milattan çok daha öncelerinden itibaren Bulgar-Tatarların ataları gümüş üretimi ile uğraşmış ve bu da Orta Asyalı Horezmiylerin, Pardıların, Kuşanların ve İskandinavların-genel olarak Batı Avrupalıların dikkatlerini çekmiştir. Prikamye’de gümüş yataklarının var olduğu ve yerli halk gümüş üretimi ile uğraştığına dair bilgilere XIV. yüzyılından kalan eski Rus kaynaklarında da ulaşılmaktadır. Bu kaynaklarda “Zakam gümüşü” ‘nden ve Ural ile Prikamye bölgesindeki halktan gümüş vergisi alınmasından bahsedilmektedir (2, 5).

Prikamye bölgesindeki halkın gümüş üretiminin sonucunda bu bölgede gümüş ve belki de hazır gümüş eşyalar ticareti gelişmiştir. Zira, Horezmiylerin Prikamiye’ye hazır yazıları olan gümüş eşyaları getirmiş olmaları ihtimali mantıklı görünmediği için, büyük ihtimalle bu tür eşyalar bu bölgede-gümüş yataklarının yanı başında üretilmiştir. Prikamiye’de bu tür eşyaların bulunduğu bundan dolayıdır. Bu da Prikamiye’den değişik bölgelere doğru “gümüş” yollarının uzandığını göstermektedir. Ve bu yolların arasında Prikamiye ve Orta Asya’nın Türki kavimlerini bir birine bağlayan yol herhalde en önemlisidir.

Orta Asya’daki eski Türki dilli yerleşim alanın konularını incelerken geleneksel tarih biliminde Hint-İran’i olarak değerlendirilen Kuşanların gerçekte Türkiler ve daha somut olarak Beyaz Hunlar olduklarını ifade etmiştik. Farklı lehçe ortamlarında Kuşan/Kusan/Kaşan/Kasan/Kazan gibi etnonimin değişik fonetik varyasyonlarını taşıyan Kuşanlar, Orta Asya’da olduğu gibi İdil-Ural bölgesinde de Koşan, Kazan toponimleri ve Kaşan, Kazansu hidronimleri ile kendi etnik izlerini bırakmışlardır. Bu etnonimin İdil-Ural bölgesinde toponimler ve hidronimler şeklinde kalıcı bir hal alması büyük ihtimalle Kuşan İmparatorluğu’nun milattan sonra I-III. yüzyılları dönemindeki yükseliş devrinde gerçekleşmiştir.

İdil-Ural bölgesinde Orta Asyalıların da tarihsel hayatlarında aktif katılımı olan Sünlerin (Hunlar), Avarların (Aorslar) ve Alanların etnik izlerine de rastlanabilmektedir.

Geleneksel tarih biliminde, İdil-Ural bölgesinin Türkileşmesi güya Bulgarların gelişi ile ancak milattan sonra VII. yüzyılında gerçekleştiği ifade edilen görüşler tenkide değmezdir. Görüldüğü gibi İdil-Ural bölgesi en eski çağlardan itibaren Türki dilli bir yerleşim alanıdır.

Geleneksel tarihte Batı Sibirya da Türki dilli yerleşim alanı olarak sayılmamasına rağmen bölgedeki kavimler daha en eski çağlardan itibaren Ön Asya, Orta Asya ve İdil-Ural bölgelerindeki kavimlerle yakın ilişkili oldukları bilinmektedir.

Her şeyden önce Sibirya isminin kendi başına tarihsel olarak Türki etnonimi olan Subar/Suar/Sabir/Sibir’den geldiği gözönüne bulundurulması gerekmektedir. Kaldı ki, bu etnonimi taşıyan en eski halklar milattan önce IV-III. binyıllarında Ön Asya’da yaşamış, bunların temelinde oluşan As Huaraslar da milattan önce II. binyılında Orta Asya’da yaşamıştır. Subar/Sabirler ve Horasmiler için Hazar Denizi’nin kıyılarına çıkış gayet sıradan bir olgu olduğu için bunlar buradan Ural-Miass-Tobol-İrtiş-Oba nehirleri üzerinden Kuzey Okyanusu’na ulaşıp buradaki Karya Denizi’ni Kar Dingeze “Karlı Deniz” şeklinde isimlendirmişlerdir.

Sümerlerin ve Horasmilerin bir kısmının kendine verdikleri isim Kangar olduğunu hatırlayalım. Horasmiler ile birlikte Aslar (Huar+As) da vardı. Bu etnonimleri taşıyanlar, yani Kangarlar ve Aslar da Batı Sibirya’ya ulaşmış ve milattan önce VII. yüzyılında Enisey nehrinin kıyılarında güçlü bir devlet birliği oluşturmuşlardır. Kangaras adını taşıyan bu devlet milattan sonra V. yüzyıla kadar gelişmeye devam ederek kontrol ettiği topraklar Orta Asya’ya kadar ulaşmıştır. Kangarasların devleti farklı dönemlerde Keş, Kusan, Taşkent, Buhara, hatta Semarkand gibi değişik merkezlerden yönetilmiştir. Batı Sibirya’nın tümü Kangaras Devleti’nin sınırları içinde imiş. Bilim adamlarının görüşlerine göre bu devlet çok zengin Tagar arkeolojik kültürü bırakmıştır. Ayrıca ona Skif Halkları Konfederasyonu’nun önemli bir kısmı imiş gibi bakılmaktadır.

Bu şekilde eski Türki yerleşim alanlarına Küçük, Ön ve Orta Asya, Kafkas, Karadeniz’in kuzeyi-İdil-Ural ve Batı Sibirya bölgeleri de dahil edilmesi gerekmektedir.

Prof. Dr. Mir Fatih Zekiyev

Yette Qizlirim


Erkinlik üchün kök asmanni sétwilishning héch hajiti yoq, peqet we peqetla Rohimizni satmisaqla yétidu.

-Nelson Mandela

Yette qizlirim
Autori: Hebibulla Ablimit

 

Chin sulasining padishasi Chiyenlung (1711-1799) ning eskerliri 1760-yilliri Üchturpangha bisip kilip, Elenurxan (Tarixtiki meshhur Iparxan) ni esirge ilip, Beyjinggha ilip kéttidu. Perizat süpetlik, Ipar puraydighan bu qiz bolsa Emir Muhemmetjan bilen Ezim Ezize pasha Xénimning newrisi idi. Elenurxanning rahéni özige mahil qilish üchün Padishaning Saray xoshametchilirining pal sélishi boyiche „Miwisi Altun, yopurmigha Kömush, shéxi Polat , hidiy Ipar“ bolghan Üchturpanning yerlik Jigde köchitini saraygha köchurush üchün leshker bishi Su Ching bilen Hakimbeg Ebeydullagha perman chushuridu.

Shu chaghalarda Hakimbeg Ebeydulla bilen Ambal Su Ching birliship, xalighanche Adem ölturup, Uyghur xelqining mal-mölkini bulap, Xotun-qizlirigha basqunchiliq qilghan bu zorawanliqidin, Üchturpan xelqining chidighuchiliqghi qalmighan idi. Zalimlar xelq ustidiki siliqni kün-künge köpeytip, xelqni bir tire, bir ustixan qilip qoyghan idi.

Bu chaghlarda Uyghur xotun-qizlar xatirjem tala tüzge chiqalmayti. Xan leshkerliri körgenla ayallargha xalighanche basqunchiliq qilatti. Bezide yamulda „Ziyapet“ namida ayallarni mejburi tutup kélip, heptilep ayallarni mejburi yamulgha solawalatti. Numus küchidin bash köturelmigen nurghun erler özlirini ölturwalghan idi.

Xeliq ichide yuz-abroyi bar inawetlik Rexmutulla digen késhining Gülzare digen chiralliq ayalinimu yamullagha solawilip, qoyup bermigenligi üchün, Rexmutullaning wijdani jidimay, yuriki örtulup, qan-zerdige tolup, partlash pursitini kutup turghan idi. Del mushu chaghlarda Su chingning naynaq oghli Su lun bilen Hakimbegning oghli Kamal ikkisi tamasha üchün Axsugha kétiwatqan yolda , qolida Kapaq köturup sugha chiqqan bir bozchining qizi Anargülni körup qilip, uninggha Su lun isilip, niyitini buzidu, Qiz pütun küchi bilen qarshiliq qilidu, del mushu chaghda Jüme namizidin qaytqan jamaet bu exwalni körup, u ikki lukchekni qattiq urup, qizni qutquzup qalidu. Bu ikki lukchek Mejit Imaming salasi bilen jini aman qilip, sheherge tikiwitidu. Bu exwal Rexmutullaning qattiq gheziwini qozghaydu chünki Anargül bolsa Rexmutullaning oghli Amanullaning söygini idi. Bu weqedin kiyin Amanulla segeglik bilen etrapigha jigerlik Uyghur yashlirini yéghip her ixtimalgha qarshi teyarliq köridu. Yashlarni Palta-keke, Kaltek-toxmaq, Qilich-orghaqlar bilen qorallandurup, teyarliq qilip, „Qoltuq“ digen taghliq rayongha chiqip kitidu.

Del shu chaghalrda Xandin “Jigde köchurush” permani yétip kélidu. Buning bilen Su ching we Ebeydulla suyqes tuzup, bu ishqa Rexmutulla bilen oghli Amanullani meshul qilip bikitidu. Ularning mexsidi bu ikkisini bu ishqa mes´hul qilip, yolgha séliwitip, Anargülni qolgha kelturush idi. Likin segek Amanulla bilen Anargül dadisi Rexmutullagha qozghilang qilish toghruluq mundaq xet yazidu.

Qara tashlar zar yighlaydu,
Bashqa chüshken dertlerge.
Serkerde bolung emdi,
Jandin toyghan xeliqlerge.

Jigdiliktin jeng bashlap,
Shéhit bolsaq arman yoq.
Bundin artuq chidarigha ,
Emdi bizde derman yoq.

Aqtuqayning séyida ,
Seldek aqsun qénimiz.
Erkinlik dep jan bersek,
Söyunmemdu jinimiz.

Del mushu chaghalar 1765-yli 2-ayning bashliri idi.
2-ayning 14-küni hasharchilar Jigde köchetlirini nechche yüzligen tagharlargha qachilap , yolgha chiqish üchün toplishidu we bularni uzutush üchün kelgen ayal-balilar köz yashlirini qilip, yighilghan chong meydan otturisigha bir qametlik, qeyser bir kishi zeberdes dessep kilip, ot chaqnat turghan ötkur Közi bilen hesretlik qan-yash tökuliwatqan qérindashlarning perishan yuzlirige tekshi nezer salidu. Bu kishi del Rexmutulla idi.
“Qirindashlar! Bugunki künde bizning bishimizgha chushuwatqan zulum-kulpetlerge saydiki qara tashlarmu nale qilishmaqta. Bu zulumgha qol qoshturup, “lebey “ dep turiwiremduq? Yaq, yaq! Emdi taqitimiz taq boldi. Bugundin bashlap men silerge Serkerde! Biz atlinayli, Jigede qachilanghan Maltaqlarni urup chiqinglar! Qolunglargha qoral ilinglar! Qini yurekliri zerdepke tolghan yurtdashlar, qel´ege qarap algha!” dep xitap qildi.
Qehriy-ghezipi téship turghan déxan yigitliri shuan awaz qoshup, herketke ötti. Buning bilen pütun xelq qozghulup shu künila qozghilangchilar sani onminggha yetti. Bu tarixtiki “Jigde yéghiliqi” dep nam alghan shalliq qozghilang idi.
Bu toghruluq bir shair mundaq yazidu:

Ilahim bendilerni munggha saldi,
Köchurup jigdilerni Tunggha saldi.
Tégip bashqa hemishe tayaq-toqmaq,
Yérip tenni tömur derre bilen choqmaq.

Zulum ashti, hashar-alwan kilip téz,
Ayaq asti qildi köp xotun – qiz.
Tugep taqet, uninggha sewir-imkan,
Déduq bolsun, pida bu jan, tökup qan.

Rexmutulla serkerde qozghilangchilarni üch chong liniye boyiche qel´ege qarap hujumgha öttishke buyridi. Buning bilen Qel´eni qorshawgha aldi. Etisi qel´edin ayalche yasinip, oghurluqche chiqqan Hakimbeg Ebeydulla bilen Ambalning oghli Su lunni Anargül bashliq qozghilangchilar qolgha aldu we helqning köz aldi qetle qildu.

Ambal Su ching bolsa azghina chirikliri bilen sipilning ichige solunup qaldu. Hayatidin umudini uzgen qanxor Ambal sipilning ichidiki derexqe esilip öliwaldu. Chirikler yamulning qoral iskilattidiki oq-dorilarni yéghip hemmisini özliri bilen teng partlitip halak bolushidu.

Gerche qozghilangchilar ghelbe qilghan bolsimi bu téxi jengning bashlinishi idi. Üchturpanni mudapiye qilishtin bashqa etraptiki rayonlardiki xelqni qozghash üchün küch ewetish lazim idi. Uning ustige bu etiyazliq tirilghu mezgili bolup, yerlerni aq tashlap qoyushqa hergiz bolmayti.
Dixanlar bir tereptin dixanchiliq ishliri bilen meshghul bolsa bir tereptin Üchturpani qoghdash ghimida idi . shu chaghda Qeshqet terptin Qeshqer ambili nurghun leshker tartip üchturpangha qarap yol alidu , Ben Taxey digen Aqsu ambilimu xan leshkerlirini bashlap yolgha chiqidu.

Rexmutulla bu xewerni anglap derhal urushqa teyarliq qildu, aridin bir ay ötkende urush sherq we gherip terptin tengla bashlinidu.

Rexmutullaning chong oghli Esmutulla Qeshqer tagh yolidin kelgen leshkerlerge torap zerbe birip, nurghun qoral olja aldu. Ikkinchi oghli Amanulla bolsa yéngi toy qilghan ayali Anargül bashchilighidiki qoshun bilen Aqsudin kelgen chirikler bilen qalliq jeng qildu. Ikki septiki bu urush bir hepte dawam qildu we ghelbe bilen axirlishidu.

Bu xewerni anglighan Kure jangjuni Üchturpangha 3 ming tallanghan xan qoshunini ewetidu. Bu qoshun üch terepke bölunup wujumgha ötidu. Aqsu saylighidin bésip kirgen xan qoshuni bilen Anargül bash bolghan qoshun tutushidu. Qexriman Anargül(bezi matiryallarda Mayimhan dep ilinghan) talliwalghan Alte qiz qoghdighuchisi bilen qeqrimanlarche jeng qilip, leshkerlerni axiri chikindurdu.

Walenki qattiq ghezepke kelgen Kure jangjuni axiri pütun küchini ishqa silip, jengge atlinidu, Üchturpan etrapida xan leshlerliri xundi qagha-quzghunlardek mingghildap kétidu. Yeni onminglighan qoshun top-zembirekler bilen wujumgha öttup, qattiq mudapide turghan qeriman Üchturban qozghilangchilarning sipini buzup tashlaydu.

Qeqriman Amannulla kindik qini tukulgen ashu mubarek tupraqta Xan eskerliri bilen qanliq jeng qilip, qeqrimanlarche Shéyit bolidu.

Qozghilangchilar aridiki bezi teslimchi munapiqlar teslimchilik yolini tutushqa bashlaydu likin Rexmutulla axirche jeng qilidighanlighini bildurup, qozghilangchilar bilen birge sipilgha chiqip jeng qilip, jengde Shéyit boldu. Urushqa chong oghli Esmutulla qomandalliq qildu likin xain Sabir bilen Shakir digenler özining rezil epti-beshirisini toluq ashkarlap, Esmutullani qolgha ilip, baghlap Xan leshkerlirige tapshurup teslip boldu. Buning bilen minglighan shéyitlarni bergen bu qozghilang teslimchilikning sewebi bilen meghlubiyetke uchrap ,tiragidiyelik axirlishidu.

Likin tarixta ajayip komidiyelik ishlar bolidiken, xan leshkerliri aldi bilen Teslimchi xain Sabir bilen Shakirni ölumge hukum qilip, kallisini aldu, buning bilen bu ikki xainning hayati shemendichilik bilen axirlishidu, Teslim bolushni xalimay uzul –késil jeng qilish terepteri bolghan Esmutullaning ölumi bolsa sereplik , xelqimiz menngu yan itidighan ölum boldu.

Bu Qozghilanggha qatnashqan Uyghurlarning uchten biri qirghin qilinghan bolup, 10 mingdek késhi Iligha surgun qilinidu, bu surgun qilinghanlarning yirimi yollarda ashliqtin, qehritan soghaqlarning destidin ölup kitidu. Yurtlirida qalghan ayal we ushshaq ballarning bishigha téximu éghir balayi apat kélidu.

Del mashu chaghda taghlarda shoshurnup yurgen Anar gül qayta yene teshkillinip öz etrapidiki 6 qiz bilen chin leshkerlirige qarshi partizanliq jeng élip baridu.

Anar gül nahayiti batur qelemdimu, elemdimu yitishken qiz bolup, özi nahayiti qamlashqan. Amannulla bilen az waqit birge bolghan chaghlardiki umidini, yashliq arzulirini, kelgusi üchün tuzgen pilanlirini yoshurghan bir jup kök közliride intiqam oti chaqnighan, bu adaletsizlike, qanxorlargha qarshi isyan qilip, tikmu-tik turghan ikki köksimu özige shunche yarashqan bu bahadir qiz qalghan Ghunche qiz, Zuhre gül, Qembernisa, Gül ayim, Externisa, Dilber qiz qatarliq 6 qiz bilen birge düshmenge tuyuqsiz zerbe birip, düshmen chirikliri ichide riwayetke aylinidu.

Xan leshkerliri arisida Anargül (Mayimxan) toghrisida “oq ötmeydighan ewliya Qiz” digen söz-chöchekler tarqaldu. Anargül bashchilighidiki 7 Qiz at chapturup, qilichlirini oynutup xan eskerliri arisigha bösup kirgende , xan leshkerlirining sipi buzulup, herterepke pitirlap qichishidu. 7 Qizning atliring tuyaqliridin chiqqan sadalar tagh baghridki sayliqlarni zil-zilgha salidu.

Shundaq qilip bu güzel 7 qizning partizanliq urushi üch ay dawam qilidu. Axiri bu zerbige chidimighan minglighan Xan leshkerliri tom zembirekler bilen qorallnip, Muljer taghlirini omumi yuzluk qorshawgha alidu. bu jessur 7 Qiz qet´i teslim bolmay düshmen bilen ilishidu we tik tagh choqqilirigha qarap ilgirleydu, arqidin minglighan Xan leshkerliri taqqa qarap yamishidu. Özlirige qattiq harduq yetken bu 7 bahadir qiz bedenliridiki yarilirining aghrighinimu tuymay, pütün küchi bilen taghalardiki quram tashlarni, chashqanlardek ömulep kiliwatqan chirikler ustige yaghdurup, yuzligen hezlek chiriklerning mijighini chiqirwitidu we küchluk tartilghan oqya kirechliridin chiqqan eng axirqi oqlar düshmenning yurikige gach qilip sanjilidu.

Emma tagh baghridki chirikler chebdas 7 Qizning nazuk tenliri ustige zembirek oqlirini yaghdurushqa bashlaydu. Zembirek oqlirining zerbisidin taghlardiki quram tashlar paxtidek tozushqa bashlaydu. Bu chaghda chirayidin taghdiki cholpandek nür tökup turidighan Zöhre gül éghir yarilinidu. Ghunche qiz bilen Dilber sepdishini derhal yölep qap-qara bulutlar qaplighan tagh choqqisigha qarap ilgirleydu.

Öz ghururining ayaq asti bolushigha bash egmigen, yatqa boy egmes iradini özige muqeddes dep bilgen bu natifan 7 Qiz düshmen bilen hayat-mamatliq ilishta kiyimliri jul-jul titilip ketken idi. Bu güzel nazuk bedenliri düshmen tighlirining zerbisidin tiliwitilgen bolup, yara éghizliridin chiqqan issiq qanliri bilen ippetlik pak bedenliri nemlengen idi. Muqedes itiqadning küchi bilen , chemdeslik bilen epchil herket qiliwatqan bahadir 7 qizning bu qeqrimanlighini köz aldighizgha keltursingiz ulargha alemche apirin oqumay turalamysiz.

Qorqmas, Shir yurek 7 Qizning Sumbul chachliri chuwulghan, lewliri qurughan, nepesliri siqilghan, közliri harghinliqtin olturghan bolsimu yenila qetí iradisidin yanmighan, teslimchilikni özige numus dep bilgen halette Tagh choqqisida merdane turidu. Tagh choqqisidiki gureldep chiqiwatqan qattiq soghaq shamal ularning chuwulghan qapqara chachlirini uchurtup turidu. Bu sumbul chachlar elwette muhebbet gülzarining ishikini emdila chekken emesmu? U yumran qap-qara chashlar téxi öz söygisining méhri bilen silishigha qanmighan idighu.

Bolsa bu yumran chashlar eng axirqi qitim öz yari bilen widalishiwatqandek perishte supetlik 7 Qizning qizil almidek yuzlirini , titrep turghan lewlirini toymay arqa-arqidin söyidu. Kök yuzide daim parlaydighan Quyashning paqiraq yuzini qaplighan qara bulutlar bolsa hesretlik widalishish yashliri bilen güzel 7 Qizning paqiraq chachlirini nemdeydu. Töwen terptin chiqiwatqan yuzligen Xan leshkerliri lesh purap ketken sisiq bedenliri bilen axiri érishken oljigha qol silish üchün yawuzluq bilen yiqinlap kilidu. Lékin jengqiwar 7 Qiz bu toxu yurek yallanma leshkerlerning yureklirni mujuwetken bolghachqa aldirap pitinalmaydu.

Uyghurning bahadir 7 Qizi Asman bilen ziminning arisida özlirini charisiz, amalsiz, ajiz hés qilishidu. Ular eng axirqi qitim Ana yurti ezizzane üch Turpanning güzel bu mubarek yuzige Muljer téghining choqqisidin yene bir qitim Umudliri sunghan halda nezer tashlaydu. Chirikler asta-asta sebirsizliq bilen qistap kélidu.

Bahadir 7 Qiz tagh choqqisining léwige kilip, töwen´ge qaraydu. Töwen terep cheksiz qarangghuluqqa tolghan tégi yoq Hang idi. bu hayatning güzellikliridin héch behriman bolalmighan 7 Qizning umutsiz közliri bir-birliri bilen eng axirqi qitim uchishidu. Pütün Tebiet bu adeletsizlikni, bu zulumni, bu namertlikni körup tursimu küchlukler, qanxorlar aldida béshini sélip, charasiz turidu. Peqet 7 Uyghur qizi, peqetla mashu qehriman 7 Qiz bu zulumgha, bu adaletsizlikke bash egmey, Yah léwide tik turidu.

Elwida Ana weten, elwida Uyghur millitim digen 7 xil nazuk awaz Tagh choqqisida yaghrap, kökke köturulup, ershini tétritidu, andin asta töwenlep pütün ana tupraqning yüzini sélaydu, tupraq ana bulargha guwa bolush üchün wede beridu. Shuning bilen tengla 7 qizning nazuk bedini hanggha shunquydu. Ana tupraq bir silkinip 7 Qizining mubarek pak bedini özining illiq aniliq baghrigha basidu.

Perizat 7 qizning qeqrimanliq bu rohi kökke köturilidu, köktiki bulutlargha qoshulup, yamghur danchilirigha aylinidu, her bir tamche bir söz, bir riwayet, bir epsane, bir dastan bolup ta bugunge qeder we emidi Uyghur millitining rohini paklaydu, rohini kökertidu.

Mana bu Tariximizdiki Bahadir 7 uyghur qizi.
Mana bu Adaletning yuzini qaranghuluqtin yoruqluqqa chiqirish üchün Zulumgha qarshi küresh qilghan Uyghur qizlirining rohi!.
Mana bu Millitimizning közidiki umudlirini, arzu-armanlirini yulup alghan zalimlargha qarshi küreshte öz hayatini qurban qilghan Uyghur qizlirining rohi!

Bu qeqrimanlarning ish-izliri , hékayiliri minglighan qeqriman Uyghur Oghul qizlarning hékayilirining peqet bir qismi .

Tarix bolsa hayatning eyniki, Tarix ewlatlarning ustazi.
Tarixtiki qeqrimanlarning ish-izlirini eslep turush bolsa dawamliq qilinghan ibadetke oxshaydu. Chünki Tarix insanni tepekkurge bashlap, insanning rohini paklaydu, insan rohining kirliship kétishtin saqlaydu.

25.07.2015 Gérmaniye(München)

 

Paydilanghan Matiryal:

Yazghuchi merhum Mesümjan Zulpiqar (25.10.1925 – 10.12.2012) akining „Serap“ namliq romani.

Macaristan’da Neolitik Dönem Kültürlerin Genetik Yapısı


11062039_763345880429650_565198790287751858_n

Macaristan’da Neolitik (Yeni Taş Çağı) dönemi kültürlerinin genetik yapısını araştıran çalışma neticelendi. Buna göre, antik mezarlarda çok sayıda Y-DNA haplogrubu tespit edildi.  Bu araştırma Batı Karpatlar ve Macaristan’da bulunan arkeolojik alanları içermektedir. Araştırma neticesinde, G2a, I2a, I1, E1b, F, C, J2 ve R1b gibi haplogruplar tespit edildi. Neolitik ve Tunç çağlarında Macaristan ve çevresindeki haplogruplar ve yaklaşık tarihleri aşağıdaki tabloda yer almaktadır.

 Kültür Adı & Dönem  Antik DNA Örnekleri
 Starcevo kültürü (MÖ 6200-5400)  G2a, G2a2b (2 tane), F* (3 tane), I2a1
 Vinca kültürü (MÖ 6600-4500)  G2a
 LBKT kültürü (MÖ 5600-4800)  G2a2b, I1
 Sopot kültürü (MÖ 5200-3800)  I2, I2a1, E1b1b1a, J2, C
 Lengyel kültürü (MÖ 5000-4300)  G2a(2 tane), F*(6 tane), I2, E1b1b1a, J2, C
 Balaton-Lasinja kültürü (MÖ 4300-3800)  F*, C
 Tunç Çağı kültürü (MÖ 3200-1000)  I2a2, R1b (2 tane)

1-starcevo-cultureStarcevo Kültürü: 

MÖ. 6200-5400’e tarihlendirilen Neolitik dönemdir. Macaristan’ın bir kısmını da kapsayan bu kültür daha çok Sırbistan’ı içine almakta ve Balkanlara doğru genişlemektedir. Bu döneme ait 3 tane G2a, 3 tane F* ve 1 tane I2a antik Y-DNA örneği bulunmuştur.

2-vinca-culture
Vinča Kültürü: 

Macaristan’ın güneyine sınır olan Vinca kültürü daha çok Sırbistan ve güneydoğuya doğru uzanan alanı kapsamaktadır. Bu kültür inanç biçimi ve yerleşim yeri yapısı bakımından çevre kültürlerden ayırt edilmektedir. MÖ 6600-4500’e tarihlendirilen bu kültürde G2a örneği bulunmuştur. 3-LBKT-culture

LBKT Kültürü: 

Daha çok Tuna nehrinin kuzeyinde yer alan LBKT kültürü, Macaristan’ın batısında Transdanubia bölgesinde de görülür. MÖ 5600-4800’e tarihlendirilen LBKT kültürü, çanak çömlek yapımındaki dekoratif yöntemleriyle diğer kültürlerden ayırt edilmektedir. Bu kültüre ait G2a ve I1 haplogrupları tespit edilmiştir.

4-Sopot-cultureSopot Kültürü 

Macaristan’ın Transdanubia bölgesinde görülen Sopot kültürü MÖ 5200-3800’e tarihlendirilmektedir. Daha çok G2 ve I2 haplogruplarının görüldüğü çevre kültürlerin aksine Sopot kültürü biraz daha karışık bir yapıya sahiptir. Nitekim G2 ve I2 haplogruplarına ilave olarak üç yeni haplogrup J2, C ve E1b1b1a da bu bölgede Sopot kültüründe görülmeye başlamaktadır. 2015’e kadar yapılan çalışmalar içerisinde en eski antik J2 örnekleri de Macaristan’da Sopot ve Lengyel kültürlerinde bu çalışma ile bulunmuştur.

5-Lengyel-cultureLengyel Kültürü 

Macaristan merkezli Lengyel kültürü, Slovakya, Avusturya ve Polonya’da görülmekte ve MÖ 5000-4300 yıllarına tarihlendirilmektedir. Bu kültüre özgü sit alanlarında bulunan antik Y-DNA örnekleri, ağırlıklı olarak G2a(2 tane) ve F*(6 tane) haplogruplarıdır. Bunlara ilave olarak, I2, E1b1b1a, J2 ve C haplogrupları da Lengyel kültüründe bulunmuştur. Tüm bu bulgular Lengyel kültürüne genetik çeşitlilik kazandırmaktadır.

6-Lengyel-cultureBalaton-Lasinja Kültürü

MÖ 4300-3800’e tarihlendirilen Lasinja kültürü günümüz ülkeleri Macaristan, Hırvatistan, Sırbistan ve Avusturya topraklarında görülmektedir. Bu kültüre özgü sit alanlarında F* ve C haplogrupları bulunmuştur. Kullanılan mimari teknikler nedeniyle çevre kültürlerden ayırt edilmektedir.

Avrupa’da Mezolitik ve Neolitik Dönem Antik Y-DNA Örnekleri (Daha Önceki Çalışmalardan)

Daha önce yapılan çalışmalarda Mezolitik (Orta Taş Çağı) ve Neolitik (Yeni Taş Çağı) dönemine ait antik DNA örnekleri şu şekilde idi.

mesolithic-neolithic-ancient-ydna-in-europe

Haritadaki sit alanları: 1. La Brana, 2. Motala, 3. Loschbour, 4. Derenburg, 5. Apc-Berekalja, 6. Tiszaszőlős-Domaháza, 7. Kompolt-Kígyósér, 8. Avellaner cave, 9. Tisenjoch Pass, 10, Eulau, 11. Kromsdorf, 12. Pierre Fritte, 13. Treilles.

Kaynaklar: 

1. Szecsenyi-Nagy, Anna (2015) Molecular genetic investigation of the Neolithic population history in the western Carpathian Basin

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

Yorum yaz

Y-DNA Haplogrupları Hakkında Bilgi


Y-DNA Haplogrup Nedir?

Y-DNA haplogrubu (baba tarafından), on binlerce yıl önce yaşamış atayı belirtir. Y-DNA haplogrupları, babadan oğula aktarılan y-kromozomunun binlerce yıl zarfında uğradığı mutasyonlarla meydana gelmiştir. Haplogruplar harflerle ifade edilir. Aşağıdaki resimde “babanın babasının babası…” şeklinde devam eden baba hattı (Y-DNA soy ağacı) görselleştirilmiştir.

y-dna

Tüm haplogrupların atası, A0-T olarak adlandırılmakta ve 235.500 yıl öncesine tarihlendirilmektedir. 66.000 yıl önce de A ve B haplogruplarına ilave olarak C, D, E ve F ata haplogrupları oluşmuştur. Günümüzdeki haplogruplar bu ata gruplarından türemiştir. Aşağıda ilk erkekten günümüze Y-DNA haplogrup soy ağacını özetleyen bir görsel yer almaktadır.

y-dna-haplogrup-agaci-haplogroups-tree

Şimdi sırasıyla Y-DNA haplogruplarını inceleyeceğiz. Aşağıdaki veriler FTDNA projeleri ile çeşitli makalelerden yararlanarak oluşturulmuştur.

A1 Haplogrubu: Bu haplogrup 145000 yıl önce muhtemelen Afrika’da ortaya çıkmıştır. Günümüzde doğrudan A1 haplogrubuna bağlı olan A1a ve A1b haplogrupları ve alt dalları bulunmaktadır. A1a, İngiltere, Norveç ve Finlandiya gibi Kuzey Avrupa ülkelerinde ve Afrika’da görülen bir daldır. A1b1b (M32), Etiyopya, Çad, Cezayir, Tunus, Mısır, Suudi Arabistan, Katar, İskoçya, Rusya ve İtalya gibi ülkelerde görülen bir daldır. A1b halogrubu, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’da görülen kolu teşkil eder. A1a ve A1b haplogruplarının çok eski zamanlardan itibaren Avrupa ve Arabistan’a yayıldığı düşünülmektedir. Ancak bu haplogrup, Afrika dışında çok düşük oranlarda görülmektedir. Bu nedenle A1 haplogrubunun Afrika’dan Kuzey Avrupa ve Amerika’ya geçiş süreci, Avrupa’nın sömürgeci dönemi ile ilişkili olabilir mi sorusunu akla getirmektedir. Ancak Arap ülkelerinde görülen A1 haplogrubu büyük ihtimalle daha eski zamanlara dayanmaktadır. A1 haplogrubuna Türkiye’de çok az miktarda Ege bölgesinde de rastlanmaktadır. A1 haplogrubu, Akdeniz çevresinde rastlanan haplogruplar arasında yer almaktadır.

B Haplogrubu: B1, B2 ve B3 şeklinde türevlere sahiptir. Yaklaşık 84000 yıl önce Afrika’da ortaya çıktığı kabul edilmektedir. B1 haplogrubu, Afrika’da Kamerun çevresinde görülmektedir. B2 ise daha kapsamlı bir dal olup, B2a ve B2b şeklinde iki kola ayrılır. B2a’nın Uganda ve Kenya’ya özgü bir haplogrup olduğu düşünülmektedir. B2a, Güney Afrika, Zimbabve, Tanzanya, Sudan ve Etiyopya boyunca Afrika’nın doğu boyunca güneyden kuzeye doğru uzanan bir haplogruptur. Ancak B2a haplogrubu Suudi Arabistan, Kuveyt, Katar, Mısır, Suriye ve Tunus gibi Arap ülkelerinde de mevcuttur.  Haplogrup B, çok az miktarda İran, Afganistan, Hindistan ve İngiltere gibi ülkelerde de görülmektedir.

C Haplogrubu: C1 ve C2 şeklinde iki temel kola ayrılır. Yaklaşık 65.000 yaşındaki C haplogrubunun C1 ve C2 şeklinde ikiye ayrılması 48.000 yıl önce gerçekleşmiştir. Şimdi sırayla C1 ve C2’nin alt dallarını inceleyelim:

* C1a1, sadece Japonya’da görülen daldır. Bu nedenle Doğu Asya’ya özgüdür.
* C1a2 (V20) ve alt dalları ise, Ukrayna’dan İspanya ve İngiltere’ye kadar Avrupalılarda görülen daldır. Bu dalın Kuzeydoğu Asya ile ilgisi yoktur. Gamba 2014’ün alışmasına göre, Macaristan’da iki farklı arkeolojik sit alanında, M.Ö. 5000’lere tarihlendirilen iki adet C1a2 (V20) bulunmuştur. 47.000 yaşındaki C1a2’nin günümüzde Asya’da görülmeyip Avrupa’da görülmesi bu haplogrubun çok eski zamanlarda Avrupa’ya vardığını göstermektedir.
* C1b, Suudi Arabistan, Hindistan arasındaki bölgede görülen eski bir daldır.
* C1c, Yeni Zelanda ve Avustralya çevresinde görülen daldır.
* C1d, Avustralya yerlileri Aborjinlerde görülen daldır.
* C2b, Türk ve Moğol halklarında görülen daldır. Hem Asya’da hem Avrupa’da görülen daldır. C2b aynı zamanda Amerikan yerlilerinde de görülür. Ancak C2b’nin Doğu Asya’ya özgü olduğu kabul edilmektedir. Avrupa’da görülen C2b dalları genel olarak Hun, Türk ve Moğol akınlarıyla ilişkili tutulmaktadır.
* C2e, Çin, Malezya, Moğolistan ve Rusya gibi geniş bir alanda görülür.
* C2a, C2c ve C2d ile ilgili pek fazla veri bulunmamaktadır.

D Haplogrubu: Doğu Asya’ya özgür bir haplogrup olarak kabul edilir. 66.000 yıl önce Asya’da ortaya çıktığına inanılır. D haplogrubu, oran olarak en fazla Japonlarda görülür. Bu haplogrup bir miktar, Çin ve Orta Asya’da da mevcuttur. D haplogrubu, E haplogrubu ile ortak ataya sahiptir. D haplogrubuna Asya kıtası dışında rastlanmaz.

E Haplogrubu: Yaklaşık 66.000 yıl önce Afrika’da ortaya çıktığına inanılır. E1 ve E2 diye iki kola ayrılsa da E1 haplogrubu daha kapsamlı araştırılmıştır. E2, Afrika dışında pek görülmeyen bir dal olduğu için Orta Afrika’ya özgü kabul edilen bir daldır. E haplogrubu, Ural-Volga bölgesinde yaşayan Türki halklarda da yaklaşık %14’e varan oranlarda görülmektedir. Aslında bu oran azımsanamayacak kadar fazladır. E1b’nin hem İdil-Ural bölgesinde hem de Orta Asya’nın güney kesiminde Türklerde makul oranlarda görülmesi dikkate alınırsa bu haplogrubun da Ön Türkler arasında yer aldığı kabul edilebilir. Tahminlerimize göre bu haplogrubun Türklerin ata yurdu olarak kabul edilen Orta Asya ve İdil-Ural bölgelerindeki varlığı en az 2500/3000 yıl öncesine kadar gitmektedir.

* E1b1a, Kuzey Afrika ve Orta Afrika’da görülen daldır. Antik DNA örneği olarak, Mısır firavunu III. Ramses’in Y-DNA’sı da bu haplogrup olarak tespit edilmiştir (Hawass, 2012).

* E1b1b1, Akdeniz, Avrupa ve Orta Doğu özelliği gösteren haplogruptur. E1b1b1, Kuzey Afrika, Batı Avrupa, Batı Asya ve Güneydoğu Avrupa’da yaygın görülen eski haplogruplardan biridir. Nitekim E1b1b1a haplogrubu, Avrupa’da Sopot ve Lengyel antik kültürlerinde yapılan kazılarda bulunmuştur. Avrupa’da M.Ö. 5000’lere kadar tarihlendirilmektedir. Daha önceki antik çalışmalarda E1b, İspanya’da da bulunmuştur. E1b, Avrupa’nın en eski Y-DNA haplogrupları arasında yer alır.

* E1b1b1a1b2 (V22), Avrupa ve Orta Doğu genelinde görülen bir daldır.
* E1b1b1a1b1a (V13), Avrupa ve Orta Doğu’da görülen diğer bir daldır. Aynı zamanda Yunanistan’da %31,5 ile en fazla görülen Y-DNA haplogrubudur. Eski adıyla E3b1a2 olarak bilinir. Ancak bu dal İran, Afganistan ve Türkmenistan’da da bir miktar görülür.  7000 yaşında olması nedeniyle muhtemelen çok eski zamanlarda çeşitli coğrafyalara yayılmış ve farklı halkların oluşumunda yer almıştır.
* E1b1b1b2a1 (M34), Doğu Avrupa, Orta Doğu, Orta Asya ve Batı Asya’da da görülen bir daldır.
* E1b1b1a1b1a (L542/V36), Doğu Avrupa başta olmak üzere Avrupa genelinde görülür.

* E1b1b1 ve alt dalları (M34, L542/V36 ve V13 gibi dallar) Türk halklarında ve Orta Asya’da görülmektedir.

F Haplogrubu: 65.000 yaşındaki F haplogrubu, A, B, C, D ve E haplogrupları dışındaki tüm haplogrupların atasıdır. GHIJK’nin F’den ayrılma süreci 48.000 yıl önce gerçekleşmiştir. Bu daldan ilk ayrılan G haplogrubu olmuştur. Daha sonra diğer grupların ayrılma süreci gerçekleşir.

* Günümüzde F*, F1, F2 ve F3 gibi minör dalları mevcuttur. F haplogrubunun minör dalları günümüzde Hindistan, Vietnam, Tibet, Çin’in güney kesimleri, Orta Asya, Orta Doğu ve Avrupa’da düşük oranlarda mevcuttur. Bu haplogrup Afrika’da görülmez. Avrupa’da antik DNA örnekleri arasında F haplogrubu da G2a ve E1b ile birlikte yer almıştır.

G Haplogrubu: Yaklaşık 47.000 sene önce F’den ayrılmıştır. 26.000 yıl önce G haplogrubu, G1 ve G2 şeklinde iki kola ayrılır. G1 ve G2 haplogrupları Orta Asya’nın güneyinde ve kuzeyinde görülen haplogruplardır. G1 haplogrubu, Kazakistan’da Madjar ve Argınlarda çoğunluğu teşkil eden önemli bir haplogruptur. Kafkasya’nın belirli bölgelerinde  yüksek oranlarda görülen G2 haplogrubu ise Avrupa ve Orta Asya genelinde %2 ilâ %10 arasında görülen bir Y-DNA haplogrubudur. G1 ve G2 haplogrupları bir çok yerde %10’un altında seyretmektedir. Özellikle G1’in Kazakistan coğrafyasında %9 civarında görülmesi dikkate alınırsa, dünya genelindeki G1 oranları içerisinde en yoğun olduğu bölge Orta Asya’dır. Kuşkusuz G1 ve G2 haplogrupları da ön Türkler arasında yer alıyordu. Şimdi G’nin dallarını inceleyelim:

* G1, G2a1, G2a2, G2b dalları Orta Asya’da ve Türk halklarında görülen Y-DNA haplogrupları arasındadır.
* G2a haplogrubu, Avrupa’da Neolitik dönem antik DNA örnekleri arasında en fazla tespit edilen Y-DNA haplogrubudur.  G1 haplogrubu ise G2a’nın aksine Avrupa’da pek görülmez; daha çok Orta Asya ve İran’da Horasan çevresinde görülen bir daldır. G1 haplogrubu, dünya genelinde düşük oranlarda görülür. G1’in en yoğun görüldüğü bölge kuşkusuz Orta Asya’da Kazak bozkırlarıdır.

H Haplogrubu: Güney Asya’da Hindistan, Afganistan ve Pakistan çevresinde yaygın olan H haplogrubu, 47.000 yıl önce F’den ayrılan diğer gruptur. Kısmen Orta Doğu ve Avrupa’da da görülen H haplogrubu, Çingenelerde en sık görülen Y-DNA haplogruplarından biridir. Bu haplogrup Orta Asya’nın çeşitli bölgelerinde de düşük oranlarda görülür.

I Haplogrubu: Oluşum süreci, 42.000 yıl öncesine dayanır. I haplogrubu, 27.500 yıl önce I1 ve I2 olarak iki kola ayrılmıştır. Bu iki koldan I1, en fazla İskandinavya ülkelerinde görülmektedir. I2 ise Karadeniz’in kuzeyi ve Balkanlarda yoğunluk kazanan Y-DNA haplogrubudur. Tatarlar ve Çuvaşlarda mevcut olan I1 haplogrubu, Orta Asya’nın güneyine inildikçe pek görülmez. Ancak Gagavuzlarda en çok görülen I2a haplogrubu, Orta Asya ve güneyinde belirli bölgelerde görülen haplogruplar arasında yer almaktadır.

J Haplogrubu: Oluşum süreci, 42.800 yıl öncesine dayanır. J haplogrubu, günümüzde Asya ve Avrupa genelinde görülmektedir. Bu haplogrubun Kuzey Afrika’ya sonradan gittiği düşünülmektedir. J haplogrubu, Ural-Altay ve Kafkasya halkları arasında en fazla görülen haplogruplardan biridir. Bu haplogrubun günümüzde en fazla görüldüğü üç bölge, Batı Asya, Kafkasya ve Orta Asya’dır. Yaklaşık 32.000 yıl önce J1 ve J2 şeklinde iki kola ayrılmıştır. Bu haplogrup ile bağlantılı antik DNA örnekleri, Allentoft 20015’in çalışmasında Altaylarda bulunmuştur. Şimdi J haplogrubunun iki önemli alt dalını inceleyelim.

J1 Haplogrubu: J haplogrubundan 32.000 yıl önce ayrılmıştır. J1 haplogrubu en fazla Kafkasya ve Dağıstan’da başta Avarlar olmak üzere çeşitli etnik gruplarda görülmektedir. 8000 yaşındaki J1a2b (P58) dalı Orta Asya’da Türkmenler, Özbekler, Tacikler ve Moğollarda %10’a varan oranlarda görülmektedir. Aynı zamanda Ural-Volga çevresindeki Tatarlar ve Çuvaşlarda da görülmektedir. Avrupa’nın çeşitli halklarında da görülen J1 haplogrubunun tümüyle 4000 yıllık geçmişi olan Semitizm’e mal edilmesi yanlıştır.

J1a aynı zamanda Doğu Avrupa ve yine Avrupa genelinde de çeşitli oranlarda görülmektedir. Orta Asya ve Ural-Volga bölgesinde de görülen J1, Orta Asyalı Türkmenlerde %9,5, Türkiye’de %9, Azerilerde %15,2 oranında görülür. Görüldüğü üzere J1, genel olarak Oğuz grubu Türklerde %10 civarında görülmektedir. Türk halklarında görülen J1 dallarının Semitik halklarla bir ilgisi yoktur.

J1’in çok sayıda dalı mevcuttur. Bu dallardan Z1828, L817, ZS241, YSC76, Z6440 gibi dallar, genellikle Orta Doğu dışındaki bölgelerde görülür ve 4000 yıllık geçmişi olan Semitik halklarla ilişkili değildir. Araplarda görülen J1 dalı 4600 yaşındaki FGC11 dalıdır. Dolayısıyla J1 haplogrubuna veya P58’e Semitik demek yanlıştır.

* CTS1267 (Z1828), Doğu Avrupa ve Kafkasya karakteristiğine sahiptir.
* L817, P58’den 5000 yıl önce ayrılan bu dal, Doğu Avrupa ve Rusya’da görülür.
* ZS241, Doğu Avrupa, Rusya ve Moğolistan’da görülen bir daldır. Bu dal, Orta Doğu ve Kuzey Afrika’da pek görülmez.
* FGC11, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’da Arap ülkelerinde görülür. Araplarda görülen J1 dalı FGC11’dir. Ancak FGC11, az miktarda başka halklarda da görülür. Dolayısıyla bu dala da Semitik demek doğru değildir. Bir alt dalı olan FGC12 (FGC1722), sadece Suudi Arabistan, Katar ve Yemen’de görülmesi nedeniyle Semitik olarak sınıflandırılabilir.
* Z640, Avrupa’da görülen dallardandır.
* YSC76, Avrupa ve Batı Asya’da görülmektedir.

J2 Haplogrubu: J2, 32.000 yıllık bir geçmişe sahiptir. Bu nedenle J2’nin dalları günümüzde çok sayıda halkta görülmektedir. Aynı zamanda Türkiye ve Azerbaycan’da en fazla görülen Y-DNA haplogrubudur. J2 haplogrubu, genel olarak Orta Asya’dan Batı Asya (Azerbaycan ve Türkiye)’ye doğru yoğunluk kazanır. Türk halkları arasında en fazla Oğuz ve Karluk gruplarında mevcuttur. Nitekim J2 haplogrubu günümüzde nüfus olarak en fazla Türkiye, Azerbaycan ve İran’ın Güney Azerbaycan bölgesinde görülmektedir. J2’nin Ön Asya’da ortaya çıktığıyla ilgili somut bir delil henüz gün yüzüne çıkmasa da günümüzde en eski antik J2a örnekleri Altayların kuzeyinde ve Orta Avrupa’da Macaristan topraklarında bulunmuştur. J2’nin, Orta Asya’da Uygurlar, Özbekler ve Türkmenlerde en fazla görülen Y-DNA haplogruplarından olması ve antik DNA örneklerinin Altaylarda bulunması, bu haplogrubun da Orta Asya’da ön Türkler arasında yer aldığına işaret etmektedir. J2, Ural-Volga halklarında da görülmekle birlikte Kafkasya’da Çeçen, İnguş, Karaçay-Balkar ve Kumuk halklarında yüksek oranlarda görülür. Aynı zamanda J2, Kuzey Afrika’da %5 oranında görülür. Kuzey Afrika’daki J2’nin önemli bir kısmının, İslam Devleti zamanında Kafkasyalı ve Türki memlukler yoluyla; Osmanlı Devleti zamanında da Türkler vasıtasıyla getirildiği tahmin edilmektedir. Bu haplogrubun, Türk halklarında görülme oranları aşağıda yer almaktadır:

Uygurlar %34 (Shou 2010), Özbekler %30.4 (Shou 2010), Azeriler %30.6 (Nasidze 2006), Hazaralar %26.6 (Haber 2012), Kumuklar %25 (Yunusbaev, 2006), Balkarlar %24 (Battaglia 2008), Türkiye %24 (Cinnioğlu 2004), Azerbaycanlılar %24 (Di Giacomo 2004), İran Türkleri %22 (Grugni 2012), Türkmenler %17 (Wells 2001), Özbekler %16 (Di Cristofaro 2013), Tatarlar %15.1 (Trofimova 2014), Çuvaşlar %14 (Trofimova 2014), Özbekler %13.4 (Wells 2001), Kazaklar %7 (KZ Project, FTDNA).

J2 haplogrubu, 28.000 yıl önce J2a ve J2b şeklinde iki kola ayrılmıştır. Bu iki koldan J2a doğu kanadı (yani Orta Asya) ile ilişkili görülürken, J2b daha çok batı kanadı (yani Ön Asya) ile ilişkili görülmektedir. Türklerde her iki dal da görülmekle birlikte J2a oranı genel olarak J2b’ye göre daha fazladır. Ancak J2b’nin Tatarlarda daha fazla görüldüğünü belirtmekte fayda var.  J2’nin çok değişik varyasyonları, Ural-Volga, Orta Asya ve Ön Asya’daki Türk halklarında görülmektedir.

K Haplogrubu: Bu haplogrup, 46.000 yaşındadır. LT, NO ve P haplogruplarının atasıdır. K haplogrubunun minör dalları K* adıyla bilinir. K* haplogrubuna genel olarak Hindistan, Orta Asya ve Batı Asya’da rastlanmaktadır.

L Haplogrubu: 42.500 yaşındaki L haplogrubu, günümüzde en fazla Güney Asya’da Hindistan ve Pakistan çevresinde görülür. L haplogrubu, aynı zamanda Orta Asya’da görülen Y-DNA haplogrupları arasında yer almaktadır. Bu haplogrup çok düşük oranlarda Avrupa’da da görülmektedir. Ömer Gökçümen’in bir Avşar köyünde yaptığı çalışmada %57 oranında L haplogrubu çıkması Türklerin Orta Asya’dan gelirken bu haplogrubu da Küçük Asya’ya taşıdıklarına işaret etmektedir. Türkiye’de L haplogrubunun görülme oranı %4 civarında seyretmektedir.

M Haplogrubu: Melanezya, Endonezya ve Mikronezya taraflarında görülür. Diğer coğrafyalara pek dağılım göstermemiştir.

N Haplogrubu: N haplogrubunun özelliği Kuzey Avrupa ve Kuzey Asya’da yoğun görülmesidir. N haplogrubu, Türki halkların hemen hepsinde görülen bir haplogruptur. Kuzey Asya’da Ural dağları çevresinde, Finlandiyalılarda ve Saka Türklerinde yoğunluk kazanmaktadır. Rusya’da Tatarlarda oldukça yüksek oranlarda görülmektedir. Kazan Tatarları %28.3, Çuvaşlar %27.9, Kuzey Altaylılar %10, Kazaklar %8, Özbekler %3,9 oranlarında N haplogrubuna sahiptir. N haplogrubu Türkiye’de %4 oranında görülmektedir. Tipik olarak Kuzey Avrasya özelliği taşıyan N haplogrubu, özellikle Kuzey Sibiryalı ve İskandinavyalı halklarda daha fazla yoğunluk kazanmaktadır. Ural kökenli Nenetlerde %97.3, Hantilerde %76.6, Finlerde %61.5, Litvanyalılarda %42, Eskimo kökenli Yupiklerde %50.6 oranlarında görülmektedir. N haplogrubuna Avrupa genelinde de az miktarda rastlanmaktadır. Kuzey kutbuna yaklaştıkça yoğunlaşan N haplogrubu, özellikle kuzeyli Türklerde önemli oranlarda görülmektedir. Orta Asyalı Türklerde N haplogrubu %1 ila %10 arasında seyreder. Türk halklarının hemen hepsinde görülen Y-DNA haplogruplarından biridir. Bu haplogruba Türkiye’de Avşar ve Kayı boylarında rastlanmaktadır.

O Haplogrubu: 36.200 yıl önce ortaya çıkan O haplogrubu en fazla Doğu Asya’da görülür. Bu haplogrup diğer haplogruplara nazaran biraz daha yaşlıdır. En fazla Çin, Japonya, Kore, Filipinler, Tayland gibi ülkelerde görülmektedir. Türk halkları içerisinde Uygurlar, Kazaklar, Türkmenler, Kırgızlar vb halklarda %1 ilâ %10 arasında görülmektedir. O haplogrubu, Uygurlarda %10.5 (Hammer 2005), Güney Altaylılarda %10 (Khar’kov 2007) oranlarında görülmektedir. 37.000 yıl önce oluşan O3a haplogrubu, Türk halklarının Kore ve Japonlarla ortak Y-DNA haplogrupları arasında yer alır. O3a2c1 gibi dallar, Türk, Japon, Kore ve Hanlılarda görülen ortak dallardandır. Ancak O3a2c1 dalının da 17.800 yaşında olduğu hesaba katılırsa, bu haplogrubun da ön Türkler arasında yer almış olabileceği açıkça görülmektedir. Cristofaro (2013)’ün çalışma sonuçlarına göre, Türk, Moğol ve İrani halklarda görülen O haplogrubu varyasyonları şunlardır: O3a1 (KL2), O3a2c1a (M117), O1a (M119), O3 (M122), O3a2c1 (M134), O (M175), O2b (M176), O2a1 (M95) ve O3a2 (P201).

P Haplogrubu: 43.800 yıl önce oluşan P haplogrubu, Q ve R grubu haplogrupların atasıdır. Günümüzde bu haplogrubun minör dalları çok az bulunur. Genellikle Orta Asya, Hindistan ve Pakistan çevresinde görülmektedir.

Q Haplogrubu: Bu haplogrup, Kuzey ve Güney Amerika yerlilerinde çok yüksek oranlarda görülmektedir. Avrupa ülkelerinde ise %0.5 ila %2.5 oranlarında görülmektedir. Orta Asya Türklerinde Q haplogrubu %1 ilâ %10 arasında görülmektedir. Ancak Q haplogrubunun Q1a1b (M25) dalı genel olarak Türkmenlerde yüksek oranlarda görülür. Q1a1a1 (M120) dalı ise Moğollar arasında belirginleşen diğer bir daldır. Yine bu haplogrup antik DNA örneği (Q1a) olarak Demir Çağı Altaylarda J2 ve R1a haplogrubu ile birlikte karşımıza çıkmaktadır. Tunguzlarda %4.2 gibi oldukça düşük oranlarda görülen Q haplogrubu, Ural grubu Selkuplarda %66.4 oranında görülürken, Sibirya’da yaşayan Dene-Yenisey dil ailesine bağlı Ketlerde %93.7 oranında görülmektedir. Q haplogrubu da N haplogrubu gibi Kuzeyli Türklerde belirli oranlarda görülmektedir. Q haplogrubu, Türk halkları içerisinde özellikle Türkmenlerde fazla görülmektedir. Critofaro (2013)’ün çalışmasına göre Afganistan Türkmenlerinde %33,8 gibi çok yüksek bir oranda görülmektedir. Q haplogrubu da ön Türkler arasında yer alan haplogruplar arasındadır.

R Haplogrubu: Bu haplogrup, Ural-Altay ve Hint-Avrupa halkları arasında en fazla görülen haplogruplardan biridir. Bu haplogrubun günümüzde en fazla görüldüğü bölgeler, Avrupa ve Orta Asya’dır. Bununla birlikte Güney Asya ve Batı Asya’da da makul oranlarda görülmektedir. R’nin alt dalları, Türk halklarında oldukça yüksek oranlarda görülür. 31.400 yaşındaki R haplogrubu, 27.600 yıl önce R1 ve R2 şeklinde iki ana kola ayrılmıştır. Daha sonra bu iki haplogruptan R1 haplogrubu, yaklaşık 22.000 yıl önce R1a ve R1b şekline iki kola ayrılmıştır. Batılı kaynaklar R haplogrubunun ilk olarak Orta Asya’da ortaya çıktığını ve oradan Doğu Avrupa’ya geçtiğini; R1a haplogrubunun ise Doğu Avrupa’da ortaya çıktığı ve buradan Orta Asya ve Avrupa’ya yayıldığı savını desteklemektedir.

R1a Haplogrubu: Yaklaşık 22.000 yıl önce ortaya çıkmıştır. Yaşlı bir dal olması nedeniyle R1a’nın dalları günümüzde çok sayıda halkta görülmektedir. R1a haplogrubu, Orta Asya’da en çok görülen Y-DNA haplogruplarındandır. Belirli bölgelerde ve Türk halklarında (Kırgızlar gibi) en fazla görülen haplogrup olarak karşımıza çıkar. Ancak Orta Asya’dan Azerbaycan ve Türkiye’ye doğru R1a’nın yoğunluğunda azalma vardır. R1a, Türk halkları içerisinde en fazla Kıpçak grubu halklarda (Kırgız ve Altaylılar) görülmektedir. Altaylılar ve Kırgızlarda çok yüksek oranda görülen R1a, doğuda Moğolistan’da %2 oranlarına düşmektedir. R1a, günümüzde Kırgızlar, Çuvaşlar, Altaylılar ve Özbeklerde en fazla görülen Y-DNA haplogruplarındandır. Bu haplogrup, Araplarda ve Kuzey Afrika’da da görülmektedir. Ancak R1a’nın önemli bir kısmının o bölgelere sonradan memluk askerler yoluyla geldiği düşünülmektedir. Bu haplogrubun, Türk halklarında görülme oranları aşağıda yer almaktadır:

Kırgızlar %63.5 (Wells 2001), Afganistan Özbekleri %27 (Cristifaro 2013), Kazan Tatarları %20 (Trofimov 2007), Gagavuzlar %19 (Eupedia), İran Türkleri %19 (Grugni 2012), Uygurlar %16 (Shou 2010), Kazaklar %15 (FTDNA 2015), Çin Özbekleri %13 (Shou 2010), Türkmenler %7 (Wells 2001), Türkiye %7 (Cinnioğlu).

R1a ve R1b haplogruplarının Orta Asyalı ve İdil-Urallı Türk halklarında yoğun oranlarda görülmesi, bu haplogrupların da ön Türklerin atalarını oluşturan topluluk arasında yer aldığına işaret etmektedir.

R1b Haplogrubu: Mevcut antik DNA verilerine göre R1b haplogrubu Ural dağlarının güneyinde bugünkü Başkurt toprakları çevresinde doğmuştur. R1b’nin önemli bir kısmı yaklaşık 4000 yıl önce Avrupa içlerine göçerken, bir kısmı da Güney Kafkasya, Orta Asya ve Moğolistan taraflarına göçmüştür. Avrupa’daki kavimler göçüyle R1b’nin önemli bir kısmı Batı Avrupa’ya kaymıştır. R1b haplogrubu, yaklaşık 22.000 yaşında olması nedeniyle bir çok halkta görülmektedir. R1b haplogrubu, en fazla Başkurtlarda görülmektedir. Bir çok Türkolog, Sibirya’nın aksine ön Türklerin çıkış yeri olarak Karadeniz’in kuzeyinden Hazar denizi ve Ural dağlarına kadar uzanan bölgeye işaret etmektedir. Bölgenin günümüz haplogrup dağılımına bakıldığında R1b’nin Karadeniz’in kuzeyinde ve Ural-Volga’daki ön Türkler arasında G, I, J, N, Q, R1a gibi haplogruplarla bir arada yer aldığı anlaşılmaktadır. R1b haplogrubu, Başkurt halkında, Trofimov (2007)’un çalışmasına göre %45 oranında, Lobov (2009)’un çalışmasına göre %35.2 oranında en fazla görülen haplogruptur. R1b haplogrubu Türkiye’de %16 oranında görülmektedir. R1b, Türkiye’de R1a’dan daha fazla görülür.  R1b ile ilgili ayrıntılı yazımızı okumak için buraya tıklayınız 

R2 Haplogrubu: Güney Asya’da daha fazla görülse de Orta Asya’da da düşük oranlarda mevcuttur. Bu haplogrup Türkiye’de %1 gibi düşük bir oranda görülmektedir. R2 haplogrubu, R’den 27.600 yıl önce ayrılarak Hindistan’a göç eden kolu teşkil eder.

S Haplogrubu: Okyanusya, Melanezya, Mikronezya ve Endonezya taraflarında M haplogrubuna paralel görülen diğer bir Y-DNA haplogrubudur. Güneydoğu Asya dışındaki coğrafyalara pek dağılım göstermemiştir.

T Haplogrubu: Orta Doğu, Güney Asya ve Avrupa genelinde düşük oranlarda görülen genel bir haplogruptur. Mezopotamya, İran’ın güney kesimi, Hindistan’ın doğu kıyıları, Arabistan’ın doğu kısmı, Mısır’ın güneyi, İtalya ve Sicilya’nın güneyinde T haplogrubu oranlarında artış görülür. T haplogrubuna Orta Asya’nın bir kaç bölgesinde, Karadeniz’in kuzeyinde, Türkiye’nin doğusunda ve Azerbaycan çevresinde de %1 ilâ %2 civarında rastlanmaktadır.

Önerilen Yazılar: 

Anahtar kelimeler: A haplogrubu, B haplogrubu, C haplogrubu, D haplogrubu, E haplogrubu, F haplogrubu, G haplogrubu, H haplogrubu, I haplogrubu, J haplogrubu, J1 haplogrubu, J2 haplogrubu, K haplogrubu, L haplogrubu, M haplogrubu, N haplogrubu, O haplogrubu, P haplogrubu, Q haplogrubu, R haplogrubu, R1a haplogrubu, R1b haplogrubu, S haplogruıbu, T haplogrubu, A geni, B geni, C geni, D geni, E geni, F geni, G geni, G1 geni, G2 geni, H geni, I geni, J geni, J1 geni, J2 geni, K geni, L geni, M geni, N geni, O geni, P geni, Q geni, R geni, R1a geni, R1b geni, S geni, T geni, ön Türk genleri, ön Türk haplogrupları, Hint-Avrupa genleri, Hint-Avrupa haplogrupları, Y-DNA haplogrupları, hakkında bilgi, haplogrup nedir, haplogroup ne anlama gelir, haplogrubun anlamı.

Kaynaklar:

[1] Zerjal et al (2002), A Genetic Landscape Reshaped by Recent Events: Y-Chromosomal Insights into Central Asia, Volume 71, Issue 3, p466–482, September 2002; Web: http://www.cell.com/ajhg/abstract/S0002-9297(07)60328-0
[2] Shou et al (2010), Y-Chromosome distributions among populations in Northwest China identyfiy significant contribution from Central Asian pastoralists and lesser influence of western Eurasians.
[3] Wells, Spencer et al (2001), The Eurasian Heartland: A continental perspective on Y-chromosome diversity
[4] Miroslava Derenko et al (2005), Contrasting patterns of Y-chromosome variation in South Siberian populations from Baikal and Altai-Sayan regions
[5] Xue, Yali et al (2006) Male demography in East Asia: a north-south contrast in human population expansion times
[6] Trofimov, the variability of mitochondrial DNA and Y-DNA in populations of Volga-Ural region, 03.02.07, P.111, Institute of Biochemistry & Genetics, Russia
[7] Eupedia, Distribution of European Y-chromosome DNA (Y-DNA) haplogroups by country in percentage
[8] Di Giacomo, F.; Luca, F.; Popa, L. O.; Akar, N.; Anagnou, N.; Banyko, J.; Brdicka, R.; Barbujani, G. et al. (2004). “Y chromosomal haplogroup J as a signature of the post-neolithic colonization of Europe”. Human Genetics 115 (5): 357–371. PMID 15322918
[9] Julie Di Cristifaro, Afghan Hindu Kush: Where Eurasian Sub-Continent Gene Flows Converge, See Table S5.
[10] Battaglia, Vincenza; Fornarino, Simona; Al-Zahery, Nadia; Olivieri, Anna; Pala, Maria; Myres, Natalie M; King, Roy J; Rootsi, Siiri et al. (2008). “Y-chromosomal evidence of the cultural diffusion of agriculture in southeast Europe”.European Journal of Human Genetics17 (6): 820–30.
[11] Wells RS, Yuldasheva N, Ruzibakiev R, Underhill PA, Evseeva I, et al. (2001) The Eurasian heartland: a continental perspective on Y-chromosome diversity. Proc Natl Acad Sci U S A 98: 10244-10249.
[12] Omer Gokcumen, “Ethnohistorical and genetic survey of four Central Anatolian settlements” (January 1, 2008)
[13] Khar’kov, VN; Stepanov, VA; Medvedeva, OF; Spiridonova, MG; Voevoda, MI; Tadinova, VN; Puzyrev, VP (2007). “Gene pool differences between Northern and Southern Altaians inferred from the data on Y-chromosomal haplogroups”.Genetika43(5): 675–87.
[14] Michael F Hammer et al 2005, Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes Journal of Human Genetics (2006) 51, 47–58; doi:10.1007/s10038-005-0322-0
[15] Tambets, Kristiina et al 2004, The Western and Eastern Roots of the Saami—the Story of Genetic “Outliers” Told by Mitochondrial DNA and Y Chromosomes
[16] Michael F Hammer et al 2005, Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes Journal of Human Genetics (2006) 51, 47–58; doi:10.1007/s10038-005-0322-0
[17] Y-DNA Haplogroup F and Its Subclades, 2015
[18] Cinnioğlu C, King R, Kivisild T, Kalfoğlu E, Atasoy S, Cavalleri GL et al. (January 2004). “Excavating Y-chromosome haplotype strata in Anatolia”. Proc Natl Acad Sci U S A. 114 (2): 127–48. doi:10.1007/s00439-003-1031-4. PMID 14586639.
[19] Brook, Kevin A. (2014), The Genetics of Crimean Karaites, Karadeniz Araştırmaları, N: 42, p.69-84
[20] Nasidze et al., (2004)Mitochondrial DNA and Y-Chromosome Variation in the Caucasus
[21] Yunusbayev, Bayazit et al 2006, Genetic Structure of Dagestan Populations: A Study of 11 Alu Insertion Polymorphisms
[22] PLoS One. 2012; 7(3): e34288. Published online Mar 28, 2012. doi:10.1371/journal.pone.0034288 Afghanistan’s Ethnic Groups Share a Y-Chromosomal Heritage Structured by Historical Events,
[23] Lithuanian Tatars Nobility Project, FTDNA, 37 samples in groups have been retrieved for the pie chart, 12.01.2015.
[24] Dulik, Matthew C. et al 2011, Y-Chromosome Variation in Altaian Kazakhs Reveals a Common Paternal Gene Pool for Kazakhs and the Influence of Mongolian Expansions
[25] Zhong et al, (2011) Extended Y Chromosome Investigation Suggests Postglacial Migrations of Modern Humans into East Asia via the Northern Route, Mol Biol Evol January 1, 2011 vol. 28 no. 1 717-727, See Tables.
[26] Balaresque et al (2015), Y-chromosome descent clusters and male differential reproductive success: young lineage expansions dominate Asian pastoral nomadic populations, Supplementary Table 2
[27] Kazakhstan DNA Project, FTDNA
[28]  Szecsenyi-Nagy, Anna (2015) Molecular genetic investigation of the Neolithic population history in the western Carpathian Basin
[29] Allentoft et. al, (2015). Population genomics of Bronze Age Eurasia, Nature 522, 167–172 (11 June 2015) doi:10.1038/nature14507
[30] Oghuz Turks DNA Project, FTDNA
[31] Hawass, Z.; Ismail, S.; Selim, A.; Saleem, S. N.; Fathalla, D.; Wasef, S.; Gad, A. Z.; Saad, R.; Fares, S.; Amer, H.; Gostner, P.; Gad, Y. Z.; Pusch, C. M.; Zink, A. R. (17 December 2012). “Revisiting the harem conspiracy and death of Ramesses III: anthropological, forensic, radiological, and genetic study”. BMJ 345 (dec14 14): e8268–e8268. doi:10.1136/bmj.e8268. Retrieved 6 July2013.

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

R1b Haplogrubu (M343, M269, L23)


R-M343 olarak da bilinen R1b haplogrubu, Türk halklarında görülen Y-DNA (baba hattı) haplogruplarından biridir. R1b haplogrubu, çok eski zamanlara dayanması nedeniyle günümüzde doğal olarak çok sayıda millette görülmektedir.

R1b’nin Yaşı ve Kolları

R1b, 22200 yıl önce R haplogrubundan ayrılan koldur. R1b’nin yaklaşık 22200-18700 yılları arasında yaşayan ataları M343 olarak adlandırılmaktadır. R1b haplogrubunun büyük çoğunluğunu tahmini olarak 16700 yıl önce ana koldan ayrılan R1b1a (L389 veya bir alt dalı P297) oluşturmaktadır. Bunun yanı sıra R1b1b ve R1b1c adlarıyla diğer minör kollar da mevcuttur.

R1b1a’nın çok fazla kolu olması nedeniyle bu kollar hakkında fazla detaya girmeyeceğiz. Ancak R1b1a’nın 15900 yıl öncesinden itibaren kollara ayrıldığı ve yaklaşık 6000 yıl öncesinde bu ayrışmanın daha da çeşitlendiği görülmektedir. Aşağıdaki görselde R1b’nin ana kollarını gösteren bir soy ağacı yer almaktadır.

R1b-haplogrubu-haplogroup-tree

R1b haplogrubu, Asya, Avrupa ve Afrika kıtalarında görülmektedir. Bu haplogrubun yaklaşık 16700 yıl önce belirginleşen üç farklı dalı belirli bölgelerde daha fazla görülmektedir.

R1b1a, hem Asya’da hem Avrupa’da görülen bir daldır. R1b1a’nın alt kollarından L23, hem Batı Avrupa’da hem Orta Asya’da en çok görülen R1b dalıdır. Bu dal aynı zamanda Türkiye’de de görülmektedir. L23’ün Batı Avrupa’da görülen alt dalları genel olarak P312 gibi Türklerde pek görülmeyen dallardır. L23’ün alt dallarından Z2103’ün türevleri hem Asya hem Avrupa’da görülebilmektedir.

R1b1b, pek yaygın olmayan bir daldır. Bu dal ile ilgili pek fazla veri bulunmamaktadır. Ancak bazı çalışmalara göre Türkiye’de ve Orta Asya’da mevcuttur.

R1b1c, genel olarak Afrika’da Nijerya, Çad, Kamerun, Sudan gibi ülkelerde görülen R1b dalıdır, ancak bu dal Avrupa, Orta Asya ve Orta Doğu’da da az miktarda görülmektedir. V88 olarak da bilinen R1b1c ile ilişkili SNP’ler, genel olarak PF6279, PF6281, F3867, PF6289, M18, V35, V69 şeklinde sıralanabilir.

Türklerde R1b’nin Kolları 

Haber et al (2012), Cristofaro et al (2013) ve Balaresque et al (2015)’in yaptıkları çalışmalarda, Orta Asyalılarda R1b1a’nın P297, M478 ve M269’un dalları görülmektedir. L23, U106, U152 gibi dallar da yine Orta Asya’da görülen M269’un alt dallarındandır. Yine Trofimov(2007)’un ve Lobov(2009)’un çalışmalarına göre Rusya’da Başkurtlar ve Tatarlarda görülmektedir. FTDNA Kazakistan DNA projesinde R1b1a’nın iki ana kolu olan M73 (R1b1a1) ve M269 (R1b1a2)’un alt dalları (L23 gibi) çeşitli Kazak, Kıpçak ve Tatar boylarında görülmektedir.

R1b, Türk halkları arasında en fazla Rusya’da yaşayan Başkurtlarda görülmektedir. R1b haplogrubu, Başkurt halkında, Trofimov (2007)’un çalışmasına göre %45 oranında, Lobov (2009)’un çalışmasına göre %35.2 oranında en fazla görülen haplogruptur. Bu haplogrup, Rusya’da Tuymaznskyli Tatarlar’da %16 oranında görülmektedir (Trofimov, 2007). Yine Cristofaro (2013)’nun çalışmasına göre Afganistan Özbeklerinde %11 oranında görülmektedir. R1b, Balaresque (2015)’in çalışmasına göre Orta Asya’da Özbekler, Karakalpaklar ve Taciklerde mevcuttur. Bu çalışmada özellikle Karakalpaklarda görülmesi dikkate değerdir. Cristofaro (2013)’nun çalışmasına göre R1b haplogrubunun çeşitli alt dalları Özbekler, Türkmenler, Kırgızlar, Moğollar, Tacikler ve Hazaralarda mevcuttur.

R-U106, 4900 yaşındadır ve L23’ün alt dallarındandır. Bu dal hem Orta Asya’da hem Doğu Avrupa’da görülmektedir. Özbeklerin yanı sıra Tacikler ve İranlılarda da kısmen görülmektedir.

Aşağıdaki bağlantıda çeşitli genetik makalelerden derlediğimiz 248 adet R1b örneği, ülkeleri, etnik kimlikleri ve 12 marker y-str bilgileri ile tablo halinde sunulmuştur. Tabloda Asyalı halklar mavi zeminde, Avrupalı halklar ise farklı zeminde gösterilmiştir. Ayrıca y-str sıralaması, FTDNA projelerindeki y-str marker sıralaması temel alınarak yapılmıştır. Listede Orta Asyalılarda R1b’nin çeşitli dalları ve L23’e bağlı dallar mevcuttur. Tabloyu ayrı bir pencerede açmak için buraya tıklayınız.

Antik R1b Örnekleri 

Antik R1b örnekleri içerisinde en eskisi Haak (2015)’ın çalışmasından M.Ö. 5650-5555 yıllarına tarihlendirilen Tataristan’daki R1b1a örneğidir. Bu örnek taşıdığı kültürün izleri nedeniyle Mezolitik (Orta Taş Çağı) dönemine tarihlendirilmektedir. R1b’nin Afrika’da yaygın görülen dalı R1b1c (V88) ise İspanya’da Neolitik döneme ait bir alanda tespit edilmiştir. Bu örnek ise M.Ö. 5178-5066 yıllarına tarihlendirilmiştir. R1b1c, muhtemelen çok daha eski çağlarda ana kol R1b1’den ayrılarak İspanya’ya gitmiştir. Bu noktadan hareketle R1b1c’nin Afrika’ya geçmiş olabileceği üzerinde durulabilir.

R1b1a’nın bir kısmı Ural dağlarının güneyinde kalırken bir kısmı M.Ö. 2000’lerde İç Avrupa’ya, bir kısmı M.Ö. 700 -1500 civarında Kafkasya’nın güneyine inmişlerdir. R1b’yi bugünkü Türkiye topraklarına taşıyan halklar arasında İskitler, Kimmerler ve Türkler etkili olmuştur. Tataristan ve Başkurdistan çevresinde bulunan antik R1b verilerinden anlaşıldığı üzere, R1b’nin bir kısmı da aynı dönemlerde veya daha eski zamanlarda Orta Asya’ya yayılmıştır. Orta Asyalı ve Urallı R1b’ler Ön Türklerin oluşumunda yer alan gruplardandır. Bir miktar R1b de yine M.S. 11. ve 13. yüzyıllarda Moğol istilasına paralel olarak kitlesel Türk göçünde yer alarak Orta Asya’dan Güney Asya ve Ön Asya’ya göç etmişlerdir.

R1b Göç Yolları 

R1b-migration-R1b-gocleri

Jean Manco’nun çeşitli makalelerden derlediği antik R1b örneklerinin konumlarını gösteren bir harita hazırladık. Bu haritada mavi yıldız bugüne kadar bulunan en eski R1b1a örneğidir. Turuncu kareyle gösterilen antik örnekler M.Ö. 1000-3000 arasına tarihlendirilen örneklerdir. Görüldüğü üzere bir kol Ural Dağlarının güneyinde kalırken diğer kol Avrupa içlerinde yer almıştır. Her iki kolda da L23 dalı görüldüğü için, ayrılma M.Ö. 4000’lerde gerçekleşmiş olabilir.

ELEŞTİREL BAKIŞ AÇISI

R1b, diğer haplogruplar gibi çok sayıda alt dala sahiptir ve bilinen dalları bir çok halkta görülmektedir. 6000 yıllık geçmişe sahip olan L23 dalı da hem Türki halklarda hem de Ermeniler ve Avrupalılarda görülen ortak dallardan biridir. Ancak burada vurgulanması gereken husus şudur. Antik DNA verileri R1b’li Ermenilerin atalarının kuzeyden, yani Ural bölgesinden veya Kafkasya’nın kuzeyinden geldiğine işaret etmektedir. Bu da Ermenilerin önemli bir kısmının aslında Türklerle aynı kökenden olduğunu açıkça göstermektedir.

Ancak Türkiye’de genetik konusunda yeterli bilgisi olmayan bazı kimseler, genetik test yaptırdıklarında sonuç R1b çıktığında maalesef kendilerini Ermeni kökenli zannedebilmekte veya kökenleriyle ilgili şüpheye düşebilmektedir. Oysa ki bu yazımızda da ifade ettiğimiz gibi R1b haplogrubu, Orta Asya’da Türk halklarında yaygın görülen bir haplogruptur; ancak Orta Asya’dan yeteri kadar test yaptıran olmadığı için bunu ancak bilimsel çalışmalardan takip edebilmekteyiz. Nitekim dünya genelinde genellikle Ermeni, Yahudi, Arap ve Avrupa kökenliler genetik testlere yoğun rağbet göstermektedir. Diğer taraftan Orta Asya ve Rusya’da yaşayan Türkler, bu konulara pek meraklı olmamaları nedeniyle veya yeterli mali güce sahip olmadıkları için test yaptıramamaktadırlar. Bunun neticesinde test yaptıran nadir bir Türk vatandaşı 20.000 ilâ 3000 yıllık haplogrup dallarında Ermeniler, Avrupalılar, Yahudiler vb ile 12-25 marker bazında eşleşebilmektedir. Oysa ki bu eşleşmeler test yaptıran kişilerin 4000 ilâ 30.000 sene önce, henüz günümüz etnik gruplarından çok daha eski zamanlarda, ortak ataya sahip olduklarına işaret etmektedir. Bir kimsenin Ermeni veya başka kökenli olduğunu kanıtlayabilmesi için yakın dönem 67 ilâ 111 marker bazında bir Ermeni ile eşleşmesi gerekir. Çünkü Ermeni toplumunun oluşum süreci M.S. 500’lere dayanmaktadır.

Dikkat edilirse R1b olan Ermenilerin büyük bir çoğunluğu da R1b olan Orta Asyalı ve Türkiyeli Türklerle yaklaşık 6000 yıl öncesinden aynı kökten gelmektedir. Nitekim Güney Kafkasya’da bulunan iki adet antik R1b örneği M.Ö. 1000’lere tarihlendirilmektedir. Aynı dönem Kimmerlerin Kuzey Kafkasya’da faal oldukları dönemdir. Bu dönemi müteakip Kimmerler, Anadolu ve Azerbaycan’ı istila ettiler. Ancak R1b’yi sadece Kimmer ve İskitlere bağlamak da doğru değil. R1b, Güney Kafkasya’ya daha eski zamanlarda da gelmiş olabilir. Fakat mevcut antik DNA bilgileri R1b’nin Türkiye, Azerbaycan ve İran coğrafyasında M.Ö. 1700 senesinden daha eski zamanlara gitmediğine işaret etmektedir. Ancak ileride daha eski R1b örnekleri bulunursa bu bilgiler güncelliğini kaybedebilir.

Kafkasya’nın kuzeyinden gelen Kimmerler (belki İskitler veya her ikisi) kuşkusuz, Ural’ın güneyinde yaşayan Türk halklarıyla ortak haplogruplara sahipti. R1b haplogrubu zaman içerisinde Orta Asya’nın bir çok köşesine, belki daha eski devirlerde Altaylar ve Moğolistan’a kadar çok geniş bir alana yayılmışlardır. Kuşkusuz bundan 3-4 bin sene önce de insan grupları tek bir haplogruptan değil, çeşitli haplogruplardan oluşuyordu. Nitekim Neolitik ve Bronz dönemlere özgü arkeolojik alanlarda birden fazla haplogrup çeşitlerine rastlanmaktadır. Bu da farklı ata soylarından insanların Paleolitik devirlerden beri bir arada ortak dil ve kültür çevresinde yaşadıklarını göstermektedir.

R1b haplogrubu, Türkiye’de %16 gibi yüksek bir oranda görülmektedir. Tarihsel bağlamda değerlendirme yapıldığında, R1b haplogrubunun Orta Asya ve İdil-Ural bölgesinde mevcut olması bu haplogrubun tamamı olmasa da büyük bir kısmının Türkiye topraklarına yaklaşık 800 yıl önce Orta Asya’dan geldiğine işaret etmektedir. Kendini Ermeni, Laz, Rum vb olarak tanımlayan gayri-Türk R1b’ler ise yine aynı topraklardan (Kafkasya’nın kuzeyinden) 3000 sene önce bu topraklara gelen Kimmer veya İskitlerin torunlarıdır. Özetlemek gerekirse R1b’nin Orta Doğu’ya varışı, M.Ö. 1700’den itibaren ve akabinde M.Ö. 1. milenyumda İskit-Kimmer aracılığıyla ve M.S. 6.-13. yüzyıllar arasında ise kitlesel Hun-Türk göçleriyle gerçekleşmiştir.

Anahtar Kelimeler

R1b nedir, R1b haplogrubu, R1b geni, R1b haplogroup, antik R1b örnekleri, Türklerde R1b, Orta Asya’da R1b…

Kaynaklar: 

1. Haber et al (2012). Afghanistan’s Ethnic Groups Share a Y-Chromosomal Heritage Structured by Historical Events. PLoS One. 2012; 7(3): e34288.

2. Cristofaro et al (2013). Afghan Hindu Kush: Where Eurasian Sub-Continent Gene Flows Converge.

3. Balaresque et al (2015). Y-chromosome descent clusters and male differential reproductive success: young lineage expansions dominate Asian pastoral nomadic populations.

4. Trofimov, (2007) Variability of Mitochondrial DNA and Y-DNA in Populations of Volga-Ural Region, 03.02.07, P.111, Institute of Biochemistry & Genetics, Russia.

5. Artyom Sergeevich Lobov (2009). Structure of the Gene Pool of Bashkir Subpopulations, Russian Academy of Sciences, Institute of Biochemistry and Genetics, Ufa Scientific Center.

6. Kazakhstan DNA Project, FTDNA, 2015.

7. Haak et al (2015), Massive migration from the steppe is a source for Indo-European languages in Europe, Web: http://biorxiv.org/content/early/2015/02/10/013433

8. Ancient DNA Samples, Jean Manco, http://www.ancestraljourneys.org

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

MT – DNA Haplogrupları Hakkında Bilgi


mtDNA hücrelerin mitokondri organelindeki DNA dır. Tüm insanlar mtDNA larını annelerinden alırlar. Erkek bireyler çocuklarına mtDNA larını aktaramazlar. mtDNA yı yalnızca kadınlar bir sonraki nesle aktarabilir. Yani bir kişinin mtDNA haplogrubu annesinin annesinin annesinin annesi ….. şeklinde geçmişe uzanan direkt anne hattını temsil etmektedir.

mtdna

mtDNA haplogrupları harflerle temsil edilirler. Aşağıdaki mtDNA ağacı görselinde  haplogrupların bir birleri arasındaki soy ilişkisi görülmektedir.

mtDNAPhylogeny

mtDNA L haplogrubu en yaşlı haplogrup olup 150-230 bin yaşında olduğu tahmin edilmektedir. 80-100 bin yaşındaki L3 haplogrubundan 70 bin yıl önce N haplogrubu, 60 bin yıl önce de M haplogrubu türemiştir. N haplogrubundan ise 66 bin yıl önce R haplogrubu türemiştir. L, M, N ve R haplogruplarına makrohaplogruplar denilmektedir ve diğer haplogrupların hepsi bu dördünden ortaya çıkmıştır.

Aşağıdaki resimde ise çok kaba bir biçimde haplogrupların bulundukları coğrafya genel hatlarıyla gösterilmiştir.

mtDNA harita

Şimdi mtDNA haplogruplarını tek tek inceleyelim.

mtDNA L haplogrup

Sahra altı afrika halklarında görülen en baskın haplogruptur. L0 dan L6 ya kadar yedi ana alt dalı bulunmaktadır. Etiyopya ve çevresi haricinde kalan sahra altı afrikada L den başka haplogrup hemen hemen bulunmamaktadır. Kuzey afrikada %25, Yemende %40, Arap yarımadası ve Levant-Irak bölgelerinde %10 civarı görülmektedir. Kürtlerde %2.44, Türklerde %1.76 oranlarında tespit edilmiştir. İspanya ve Portekizin güneyinde %10 civarı hatta Portekizin güneyindeki bir bölgede %18 civarında bulunduğu ortaya çıkartılmıştır. İspanya ve Portekizin kuzeyinde %3-5, İtalyada %2-3 dolaylarında tespit edilmiştir.

mtDNA M haplogrup

M den türeyen diğer haplogruplar dışında M nin alt dalları Doğu ve Güney asyada yoğun bir biçimde bulunmaktadır. Yalnızca M1 alt dalı doğu afrikada ve M23 alt dalı madagaskar adasında tespit edilmiştir. M2-M6 arası alt dallar ile M18, M37, M38 güney asyada,  M18 hariç M7-M21 arası alt dallar doğu asyada yoğun olarak bulunmaktadır. Türklerde ve Azerilerde %4 civarında tespit edilmiştir.

mtDNA N haplogrup

N den türeyen diğer haplogruplar dışında kalan N nin alt dalları görece düşük oranlarda olmak üzere tüm Avrupa, Asya, Okyanusya ve Doğu Afrikaya yayılmış durumdadır. Türklerde ve Azerilerde %6 civarı, Türkmen ve Özbeklerde %2.5 civarı tespit edilmiştir.

mtDNA R haplogrup

66 bin yaşındadır. R den türeyen diğer haplogruplar dışında R nin alt dalları (R0 hariç) güney asyada çok yoğun bir şekilde bulunmaktadır.

M den türeyen haplogruplar:

mtDNA C haplogrup

60 bin yaşındadır. Sibiryada ve Amerika yerlilerinde görülen bir haplogruptur. Türki halklarda da düşük oranlarda bulunmaktadır.

mtDNA Z haplogrup

Kore, Kuzey Çin, Orta Asya, Rusya ve Kuzey İskandinavyada düşük oranlarda bulunan bir haplogruptur.

mtDNA E haplogrup

16-40 bin arası yaştadır. Malezya, Endonezya, Filipinler bölgesinde görece düşük oranlarda bulunmaktadır.

mtDNA G haplogrup

35 bin yaşındadır. Kuzeydoğu sibiryada önemli oranlarda görülmekle birlikte, Japonya, Kore, Kuzey Çin ve Orta Asyada da bulunmaktadır.

mtDNA Q haplogrup

50 bin yaşındadır. Okyanusya ve Avustralya yerlilerinde görülen bir haplogruptur.

mtDNA D haplogrup

48 bin yaşındadır. Kuzeydoğu Sibiryada yüksek oranlarda görülen bu haplogrup Orta Asyadan Kuzey Çin, Japonya ve Amerika yerlilerine kadar çok geniş bir coğrafyada bulunmaktadır.

N den türeyen haplogruplar:

mtDNA I haplogrup

20 bin yaşındadır. Çok dağınık bir biçimde tüm batı avrasyada ve doğu afrikada düşük oranlarda görülen bir haplogruptur.

mtDNA W haplogrup

24 bin yaşındadır. Avrupa, batı ve güney Asyada görece düşük oranlarda rastlanan bir haplogruptur.

mtDNA Y haplogrup

12-33 bin arası yaştadır. Doğu sibiryadaki kimi halklarda yüksek oranlarda tespit edilen bu haplogrup doğu ve güneydoğu asyada çok düşük oranlarda bulunmaktadır.

mtDNA A haplogrup

30-50 bin arası yaştadır. Eskimolarda çok yüksek oranlarda görülen bu haplogrup Amerika yerlilerinde yoğun biçimde, sibirya ve doğu asyada ise düşük oranlarda görülmektedir.

mtDNA S haplogrup

Avustralya Aborjinlerinde görülen bir haplogruptur.

mtDNA X haplogrup

30 bin yaşındadır. Tüm batı avrasyada ve kuzey amerika yerlilerinde görece düşük oranlarda bulunan bir haplogruptur. Türklerde ve Azerilerde %4, Türkmenlerde %2.5 civarında bulunmaktadır.

R den türeyen haplogruplar:

mtDNA F haplogrup

43 bin yaşındadır. Doğu ve Güneydoğu Asyada görece yüksek oranlarda görülen bir haplogruptur.

mtDNA B haplogrup

50 bin yaşındadır. Güneydoğu Asyada yoğun olarak görülen bu haplogrup Doğu Asya, Sibirya ve Amerika yerlilerinde de bulunmaktadır.

mtDNA P haplogrup

50 bin yaşındadır. Avustrayla Aborjinleri, Filipinler ve Papua yerlilerinde görülen bir haplogruptur.

mtDNA U haplogrup

55 bin yaşındadır. Tüm batı avrasyada, güney asya ve kuzey afrikada önemli oranlarda görülen bir haplogruptur. U1 den U9 a kadar alt dalları bulunmaktadır. Türklerde %16, Azerilerde %15, Tatarlarda %23, Türkmenlerde %5, Özbeklerde %12 civarında bulunduğu tespit edilmiştir.

mtDNA K haplogrup

12 bin yaşındadır. Tüm batı avrasyada, güney asya ve kuzey afrikada önemli oranlarda görülen bir haplogruptur. Türklerde, Azerilerde ve Tatarlarda %5 oranında bulunmaktadır.

mtDNA J haplogrup

45 bin yaşındadır. Tüm batı avrasya ve kuzey afrikada önemli oranlarda bulunmaktadır. Türklerde, Azerilerde ve Türkmenlerde %10, Tatarlarda ve Özbeklerde %7 civarında bulunmaktadır.

mtDNA T haplogrup

25 bin yaşındadır. Tüm batı avrasyada yaygın olarak görülen bir haplogruptur. Türklerde %9, Azerilerde %15, Tatarlarda %12 Türkmenlerde %7, Özbeklerde %5 olarak tespit edilmiştir.

mtDNA R0 haplogrup

23-55 bin arası yaştadır. Yemen ve Sokotra adası başta olmak üzere Arap yarımadasında ve Pakistandaki Kalaş halkında yoğun biçimde bulunmaktadır. Kuzey ve Doğu Afrika ile İran-Anadolu-Balkan hattında da görülmektedir.

mtDNA HV haplogrup

25-30 bin arası yaştadır. Tüm batı avrasyada görece düşük oranlarda bulunmaktadır. Türklerde ve Türkmenlerde %5, Azerilerde ve Özbeklerde %7 oranında tespit edilmiştir.

mtDNA V haplogrup

10 bin yaşındadır. Batı avrasyada düşük oranlarda görülen bir haplogrup olup yalnızca kuzey iskandinavyada yoğun biçimde bulunmaktadır.

mtDNA H haplogrup

25 bin yaşındadır. Tüm batı avrasyada ve kuzey afrikada ciddi oranlarda  bulunmaktadır. H1 den H100 e kadar çok fazla sayıda alt dalı ortaya çıkartılmıştır. Avrupada %40 ve üzerinde, Türklerde, Azerilerde ve Tatarlarda %30, Türkmenlerde ve Özbeklerde %20 civarında tespit edilmiştir.

KAYNAKLAR: 

1- https://en.wikipedia.org/wiki/Human_mitochondrial_DNA_haplogroup

2- https://en.wikipedia.org/wiki/MtDna_haplogroups_by_populations

3- http://www.eupedia.com/europe/european_mtdna_haplogroups_frequency.shtml

4- http://www.nature.com/ejhg/journal/v12/n6/full/5201160a.html

5- http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0054616

6- http://s155239215.onlinehome.us/turkic/60_Genetics/TurkicGeneticsGraphs.htm

Seyhun Sugnak Hakkında Kısa Bilgi

Otozomal DNA, Y-DNA ve mtDNA gibi konularda araştırmacı yazar.

Türklerin Genetik Tarihi ve Orta Asya’nın Genetik Yapısı


f-haplogrubu-300x220

Bu yazımızda, Orta Asya Türklerinde genel olarak görülen Y-DNA haplogruplarından yola çıkarak Türklerin genetik tarihini ele alıyoruz. Türki halklarda çoğunlukla görülen Y-DNA haplogrupları, MÖ 46.000-65.000‘de ortak atalarda birleşmektedir. Bu bağlamda Türklerin binlerce yıl içerisinde farklı haplogruplara bölünerek oluşmuş kültürel, tarihi ve lisani bir soy birliği olduğu görülmektedir.

haplogruplarGenetik araştırma verileri, Türklerin tek bir haplogruptan değil, en az 14 haplogruptan müteşekkil olduğunu göstermektedir. Aşağıda listesini verdiğimiz bu haplogrouplardan yaklaşık 12 tanesi (G, H, I, J, K, L, N, O, P, Q, R, T), 48.000 yıl önce F haplogrubu idi. F haplogrubundan türeyen erkeklerin binlerce yıl içerisinde y-str değerlerinde mutasyon gerçekleşmesiyle yeni haplogruplar oluşmuştur. F haplogrubu, Moğollarla ortak atamızdan 65.000 yıl önce ayrılmıştır. Bugünkü Türklerin ataları MÖ 65.000 ilâ 46.000 yılları arasında F haplogrubu idi. Aynı tarihlerde Moğolların ataları ise C haplogrubu idi. Türklerin ata haplogrubu (F), MÖ 46.000 ilâ 20.000 yılları arasında çeşitli mutasyonlara uğrayarak alt kollara ayrılmış ve yeni haplogruplar oluşmuştur.[F Teknik olarak 48.000 yıl önceki atalarımız temel alınırsa, şuan F’nin alt dallarındaki tüm Türkler için F haplogrubundan türeme denilebilir.

F haplogrubundan türeyen alt haplogruplar (özellikle G, H, I, J, K, L, N, O, P, Q, R, T), Orta Asya Türklerinde görülen Y-DNA haplogruplarıdır. Bazı Türk boylarında da görülen C haplogrubu ve alt dalları ise en fazla Moğollarda ve Tunguzlarda görülmektedir. Bu iki haplogrup (C ve F), 65.000 sene önceki CF haplogrubundan türemiştir.[CF Bununla birlikte C, D ve E haplogruplarının bazı alt dalları da, F haplogrubu kadar yoğun olmasa da Türkler arasında görülmektedir ve Türk toplumunu oluşturan ön Türkler arasında yer almışlardır.

Türklerin atayurdu olarak bilinen Orta Asya’da Türkî kabilelerf-haplogrubude F haplogrubu ve alt kollarını yoğun miktarda görmek mümkündür. Alt grupların dağılma yönleri dikkate alındığında, F haplogrubunun dağılma noktasının Orta Asya olduğu tahmin edilmektedir. Nitekim F haplogrubunun kolları Afrika’da pek görülmemektedir. Ayrıca F paragrubunun Kazaklarda, Sarı Uygurlarda, Özbeklerde, Tibet, Çin ve Himalayalarda görülmesi, bu ata haplogrubunun Orta Asya’dan dağılmış olduğunu ortaya koymaktadır.[2, 26] 

İnsanlık kültürünün ilk yaşam tarzlarının izlerini taşıyan Ön Türk olarak tabir edebileceğimiz Türklerin ataları, savaşçı ve yarı göçebe olmaları nedeniyle binlerce yıl içinde çok geniş bir coğrafyaya dağılmış, bu göç dalgalarıyla çok sayıda haplogrup dünyaya dağılmıştır. Nitekim F’nin mutasyona uğramasıyla Türklüğün oluşum sürecinde farklı haplogruplar ortaya çıkmaya başlamış ve Türklerin yaşadığı aynı coğrafyada birden çok haplogrup (F’nin varyasyonları) bir arada görülmeye başlamıştır. Ancak Türklerin budunlar (Kıpçak, Kırgız, Karluk, Oğuz gibi) halinde ayrı gruplarda yaşamaları nedeniyle her bir budunda farklı haplogruplar baskın durumda olmuştur.

Günümüzde sondan eklemeli dillerin konuşulduğu halklarda ve coğrafyalarda C, D ve F haplogruplarından türeyen alt dalların görülüyor olması, sondan eklemeli dillerin (dolayısıyla Ön Türkçe’nin) doğuş noktasını, çok daha eski zamanlara götürmektedir.  F haplogrubunun türevi olan günümüz haplogrupları (G, J, N, Q, R gibi), sondan eklemeli dil konuşan diğer uluslarda (Kafkas dilleri, Ural-Altay dilleri) ve antik halklarda (Sümerce, Etrüskçe, Hattice, Elamca, Hurrice) en fazla görülen haplogrup kümesini oluşturmaktadır. F’nin yeni haplogruplara bölünme sebebi de farklı coğrafyalara dağılmalar sırasında veya öncesinde yaşanan zamana bağlı olarak mutasyonların gerçekleşmiş olmasıdır. Ancak sondan eklemeli dil konuşanların dillerinde mekanın değişmesine paralel olarak zamanla farklılaşma ve ayrışma gerçekleşmiştir; ancak bu diller sondan eklemeli olma özelliğini korumuştur. En eski Ön Asyalılar (Hattiler, Sümerler vb), Orta Asyalılar, Kafkasyalılar ve İdil-Ural bölgesi halklarının sondan eklemeli diller konuşması da bu köken birliğine işaret etmektedir. Yine F’nin kardeşi diyebileceğimiz C ve D haplogruplarının yaygın görüldüğü Moğol, Tunguz, Kore, Mançu ve Japon halkları da yapı itibariyle sondan eklemeli dil konuşan kadim halklardandır. Genetik tahminlerden yola çıkılırsa sondan eklemeli diller, yaklaşık 65.000 sene önce büyük ihtimalle benzer bir dil konuşuyordu.

Haplogruplara paralel olarak binlerce yıl zarfında otozomal genlerin mutasyona uğramasıyla farklı gen bileşenleri oluşmuş ve insanların fiziksel görünümünde bazı değişiklikler olmuştur. Otozomal bileşenler mukayese edildiğinde Türki halkların ortak genlere sahip olduğu görülmektedir. Ancak ortak otozomal genler her bir Türki toplulukta farklı oranlarda görülebilmektedir. Bu da fiziksel görünümde bir takım değişiklikleri ortaya çıkarmıştır. Y-DNA haplogrupları otozomal genlerden farklıdır.

Aşağıdaki listede Türk ırkını oluşturan Y-DNA haplogrupları ve alt dallarının, yurtdışı Türki topluluklardaki oranlarına yer verilmiştir:

C haplogrubu:
Kazaklar %36 [1], Karakalpaklar %22.7 [3], Kırgızlar %8.9 [2], Hakaslar %5.7[4], Uygurlar %4.3 [5]

C haplogrubu, Kazaklar, Moğollar ve Tunguzlarda yüksek oranlarda görülmesi nedeniyle Kuzey Doğu Asya özelliği olarak adlandırılmaktadır. C haplogrubunun Batı/Güney/Kuzey Türklerinde çok az görülmesi, bu haplogrubun Moğol istilası ile Türkler arasında yayıldığına işaret edebilir. Ancak C haplogrubunun bazı alt grupları çok daha eski zamanlarda Ön Türkler arasında yer almıştır. 


E haplogrubu:
Çuvaşlar %14 [6], Kazan Tatarları %5.7 [6], Kazaklar %2[1], Özbekler %1.5[1]

Özellikle Afrika, Orta Doğu ve Yunanistan’ın güney kesimlerinde görülen E haplogrubu, Ural-Volga bölgesinde yaşayan Türki halklarda da yaklaşık %14’e varan oranlarda görülmektedir. Aslında bu oran azımsanamayacak kadar fazladır. Türklerde E haplogrubunun hangi varyasyonunun görüldüğü henüz belirlenemese de bu haplogrubun çok eski zamanlarda Ön Türkler arasında yer aldığı Ural-Volga örneklerinden açıkça anlaşılmaktadır. 

F haplogrubu: Özbekler, Türkmenler [26], Kazaklar %4.8 [2], Sarı Uygurlar %6.2 [2]

45.000 yaşındaki F haplogrubu, G, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T temel haplogruplarının atasıdır. F haplogrubunun bir kaç alt grubu fazla mutasyona uğramadığı için temel haplogrup F altında F*, F1, F2, F3 şeklinde sınıflandırılmaktadır. Orta Asya’da Kazaklarda ve Kuzey Çin’de Sarı Uygurlarda F* haplogrubunun ortalama %5 civarında görülmesi dikkate değer bir durumdur. Bu haplogrup Balaresque et al’in 2015 çalışmasına göre Özbekistan ve Türkmenistan’da da görülmektedir. 

Ayrıca F1, F2 ve F3 şeklinde sınıflandırılan F haplogrubu örneklerinin özellikle Hindistan, Tibet, Nepal, Çin, Sibirya gibi bölgelerde görülmesi, ilgili haplogrupların İç Asya’dan dünyaya dağılmış olma ihtimalini güçlendirmektedir.[25]

G haplogrubu:
Kazaklar %10 [1], Kazan Tatarları %7.6 [6], Özbekler %3.9 [9]

G haplogrubu temelde G1 ve G2 şeklinde ikiye ayrılmaktadır. Kazaklar (özellikle Orta Cüz kabilelerinden Argunlar)’da en fazla G1 görülürken, Kafkasya halklarında G2a’nın alt dalları daha yaygın görülmektedir. Kazakistan’da Tatarlar ve Nogaylarda G2a daha yüksek oranlarda görülmektedir. Avrupalı Macarlarda ve Kazakistan’nın yerlisi Madjar boyunda G1 haplogrubu aynı 12 STR değerlerine sahiptir.


H Haplogrubu: Uygurlar %8[2], Türkmenler %6 [3], Özbekler %3.1[9]

Güney Asya’da daha yoğun bulunan H haplogrubu, belirli oranlarda Orta Asya Türklerinde de bulunmaktadır. Hindistan’da daha yaygın olan bu haplogrubun, özellikle Uygur Türklerinde %8 oranında görülmesi dikkat çekicidir.

I1 haplogrubu:
Kazan Tatarları %11.3 [6], Tuymaznsky Tatarları %8 [6], Çuvaşlar %7 [6], Gagauzlar %4 [7]

I1 haplogrubu, Kuzey Avrupa’da en çok %37 ile İsveç, %31.6 ile Norveç, %29 ile İzlanda, %28 ile Finlandiya’da görülüyor. Bu haplogrup, Kuzeye yakın Türklerde görülmekle birlikte Orta Asya’da da cüz’i miktarda bulunmaktadır.


I2 haplogrubu:
Gagauzlar %20 [7],  %4.7 Çuvaşlar [6], %1.9 Kazan Tatarları [6], %4 Tuymaznsky Tatarları [6]

I2 haplogrubu, %55.5 ile en fazla Bosna Hersek’te, %26 oranında Romanya’da görülmekte ve Balkanlarda ağırlıkta olan bir haplogruptur. Gagauzlarda ve Balkan Türklerinde yaygın bir haplogruptur. I2a, Orta Asya’da Kazaklarda ve Tatarlarda görülen bir haplogruptur.


J1 haplogrubu:
Azerbaycan Türkleri %15.2 [8], Özbekler %2,3 [9], Çuvaşlar %2.3 [6], Tuymaznsky Tatarları %2 [6], Kazaklar %2 [1], Gagauzlar %2 [7]

30.000 yaşında olan J1 haplogrubu, her ne kadar Orta Doğu’da daha fazla görülen bir haplogrup olsa da Orta Asya’da ve Türkçe konuşan topluluklarda mevcuttur. J1 haplogrubunun alt dalları konusunda henüz çalışmalar yeterli değildir. J1 haplogrubu geniş bir alana yayılmış olmakla birlikte yurtdışı akraba Türklerde belirli oranlarda görülmektedir. J1, özellikle Oğuz grubu Türklerde, Tatarlar, Nogaylar ve Kafkasyalı Türklerde görülmektedir. Türklerde ve Kafkasyalılarda görülen J1 alt dalları, Semitik topluluklarda görülen J1 alt dallarından genel olarak farklıdır. 


J2 haplogrubu:
 Uygurlar %34[2], Özbekler %30.4[2, Doğu Türkistan], Azerbaycan Türkleri %30.6[20], Karay Türkleri %30[19],  Hazaralar %26.6[22], Kumuklar %25[21], Balkarlar %24[10], Litvanya Tatarları %18.9[23], Türkmenler %17[11], Özbekler %16[9], Kazan Tatarları %15.1[6], Çuvaşlar %14[6], Nogaylar %10.4[21], Kazaklar %7[1]

J2 haplogrubu, yaklaşık 30.000 yıl önce Asya’da ortaya çıkmıştır. Kesin olmamakla birlikte nerede çıktığına yönelik bazı tahminler yürütülmektedir. Doğu Türkistan’dan Batı Avrupa’ya; Litvanya’dan Mısır’a kadar geniş bir alanda farklı oranlarda seyretmektedir. Genel olarak Kafkasya, Batı Asya, Orta Asya, Güney Asya, Doğu Avrupa, Avrupa geneli, Balkanlarda ve hatta Amerika’da görülmektedir. J2, temel olarak J2a ve J2b şeklinde iki kola ayrılır. Türkler çoğunlukla J2a içerisinde yer almaktadır. En fazla Doğu Türkistan Uygurlarında %34 oranında görülen J2, Azerbaycan Türkleri, Türkiye Türkleri, Karaçay-Balkar Türkleri, Türkmenler, Özbekler, Tatarlar ve Hazaralarda önemli oranlarda görülür. Bununla birlikte J2b’ye de Ural-Volga Tatarlarında ve Özbeklerde rastlanmaktadır
. Geniş bir coğrafyada Türki halkların hemen hepsinde farklı oranlarda görülen J2’nin alt dallarına Türkî topluluklarda rastlanmaktadır. J2, Oğuz grubu Türklerde ve Uygurlarda en fazla görülen haplogruptur. Altayların kuzeyinde Demir Çağı dönemine ait iki farklı sit alanında biri kurgan olmak üzere iki farklı J2 örneği bulunmuştur.

K haplogrubu: Uygurlar %18 [2]

K haplogrubu da F haplogrubunun alt kollarından birini oluşturmaktadır. K haplogrubu aynı zamanda L, M, N, O, P, R, S, T haplogruplarının atasıdır. Shout et al’ın çalışmasına göre Uygurlarda J’den sonra en fazla K görülür. 

L haplogrubu: Afşarlar %57 [12], Özbekler %9,5 [9], Tuymaznsky Tatarları %4 [6]

L haplogrubu, en fazla Güney Asya’da görülse de Orta Asya’da Türkçe konuşan halklarda belirli oranlarda görülmektedir. Bu haplogrup aynı zamanda Tatarlarda da mevcuttur. Ömer Gökçümen’in Avşarlar üzerinde yaptığı çalışmada %57 oranında L haplogrubu çıkması Türklerin Orta Asya’dan gelirken bu haplogrubu da Küçük Asya’ya taşıdıklarına işaret etmektedir. L haplogrubu, güneyden kuzeye Türklerde görülen bir haplogruptur. 

N haplogrubu:
Kazan Tatarları %28.3 [6], Çuvaşlar %27.9 [6], Kuzey Altaylılar %10 [13], Kazaklar %8 [1], Özbekler %3,9 [9]

N haplogrubunun özelliği Kuzey Avrupa ve Kuzey Asya’da yoğun görülmesidir. Tipik olarak Kuzey Avrasya özelliği taşıyan N haplogrubu, özellikle Kuzey Sibiryalı ve İskandinavyalı halklarda görülmektedir.  Ural kökenli Nenetlerde %97.3, Hantilerde %76.6, Finlandiyalılarda %61.5, Litvanyalılarda %42, Eskimo kökenli Yupiklerde %50.6 oranlarında görülmektedir. Kuzey kutbuna yaklaştıkça yoğunlaşan N haplogrubu, özellikle kuzeyli Türklerde önemli oranlarda görülmektedir. Orta Asyalı Türklerde N haplogrubu %1 ila %5 arasında seyretmektedir. Bu haplogruba Türkiye’de de az miktarda rastlanmaktadır.  


O haplogrubu:
 Uygurlar %10.5 [14], Güney Altaylılar %10 [13], Kazaklar %5 [1]

O haplogrubu genel olarak Güney Doğu Asya özelliği taşımaktadır. Nitekim en fazla Çin, Japonya, Kore, Filipinler, Tayland gibi ülkelerde görülmektedir. Ancak önemli miktarda Kazaklarda da bulunmaktadır. O haplogrubu Orta Asya’da  Kazaklarda ve Uygurlarda bulunan bir haplogruptur. 


Q haplogrubu:
 Türkmenler %33,8 [9], Özbekler %9,5 [9], Uygurlar %3 [16], Kırgızlar %2.2, Kazaklar %2 [1]

Q haplogrubu, Kuzey ve Güney Amerika yerlilerinde %100’e varan oranlarda görülmektedir. Avrupa ülkelerinde ise %0.5 ila %2.5 oranlarında görülmektedir. Orta Asya Türklerinde Q haplogrubu %1 ila %10 arasında görülmektedir. Ancak Q haplogrubunun Q1a1b (M25) dalı genel olarak Türkmenlerde yüksek oranlarda görülür. Q1a1a1 (M120) dalı ise Moğollar arasında belirginleşen diğer bir daldır. Yine bu haplogrup antik DNA örneği (Q1a) olarak Demir Çağı Altaylarda karşımıza çıkmaktadır. Tunguzlarda %4.2 oranında, Ural grubu Selkuplarda %66.4 [15] oranında görülürken, Sibirya’da yaşayan Dene-Yenisey dil ailesine bağlı Ketlerde %93.7 [15] oranında görülmektedir. Ancak N haplogrubu gibi bu haplogrup da Kuzeyli Türklerde belirli oranlarda görülmektedir.


R1a haplogrubu: 
Kırgızlar %63.5 [11], Özbekler %27 [9], Kazan Tatarları %20 [6], Gagavuzlar %19 [7], Kazaklar %15 [1], Türkmenler %7 [11]

R1a’nın özelliği Avrasya genelinde görülen bir haplogrup olmasıdır. R1a haplogrubu da J2 haplogrubu gibi Asya’dan Avrupa’ya geniş bir alanda uzanmakta ve özelliği J2’ye paralel bir şekilde kuzeyde daha yoğun görülmesidir. R1a haplogrubu Slavlar ve Almanlar gibi Avrupalı topluluklarda ortalama %50 civarında seyretse de en fazla Kırgızlarda görülmektedir. Bu haplogrubu Türki toplulukların hemen hepsinde makul oranlarda görmek mümkündür. R1a, özellikle Kırgızlarda yüksek oranlarda görülen bir haplogruptur. Bu haplogrup, Slavlardan daha çok Kırgızlarda görülür. Özellikle Altayların kuzeyindeki Türki topluluklarda yoğun görülen R1a’nın alt dalları, Altayların güneyine (Doğu Türkistan) inildikçe Uygurlar ve Özbeklerde oranı düşmektedir. R1a bir bakıma Kıpçak Türklerinde (Kazak/Kırgız/Altaylı) yoğun görülen bir Y-DNA haplogrubudur. Ayrı bir yazımızda R1a’nın Türklerde görülen alt kollarına değinilecektir. 


R1b haplogrubu:
Başkurtlar %43 [6], Tuymaznsky Tatarları %16 [6], Gagavuzlar %12.5, Özbekler %11,1 [9], Kazaklar %7 [1]

R1b haplogrubu Avrasya genelinde görülmesinin yanısıra, Tuymaznsky Tatarlarında ve Başkurtlarda yaygın bir haplogroup olup, Batı Avrupa’da da yoğun görülmektedir. Türki topluluklar içerisinde en fazla Başkurtlarda görülmektedir. R1b haplogrubu da Türki toplulukların hemen hepsinde dikkate değer oranlarda görülen bir haplogruptur. Bu haplogrubun L23 dalı Orta Asya’nın güneyindeki Türki halklarda ve Türkiye Türklerinde de belirli oranlarda görülmektedir. 

R2 haplogrubu: Özbekler %3,1 [9]

R2, Güney Asya’da daha yüksek oranda görülse de Orta Asya Türk halklarında da görülmektedir.

T haplogrubu: Özbekler %1,5 [9]

T haplogrubu Asya, Avrupa ve Afrika’da düşük oranlarda görülen bir haplogrup olmakla birlikte Türklerde de düşük oranda görülen bir haplogruptur. 

11. ve 12. yüzyıllarda veya daha öncesinde Orta Asya’dan Batı Asya (Orta Doğu)’ya yapılan göçler sırasında Türkler yukarıda bahsi geçen haplogrupları da beraberinde getirmişlerdir. Günümüz Türkiye’sinde görülen haplogruplar (en çok görülme sırasına göre) J2, R1b, E1, G2, J1, R1a, I, L, N, K, Q, C, H, O, G1’in büyük çoğunluğu bu coğrafyaya 11. ve 13. yüzyıllardaki kitlesel göçler sırasında Orta Asya’dan gelmiştir.

A, B, M, S haplogruplarına Orta Asya’da henüz rastlanmış değildir. A ve B haplogrupları Afrika’da çok yoğun görülür. D haplogrubu mevcut çalışmalarda Orta Asya’da özellikle Doğu Türkistan’da az miktarda Özbekler ve Uygurlarda görülmektedir; D daha çok Çin ve Japonya’da görülen bir haplogruptur. M ve S haplogrupları ise Güneydoğu Asya ülkelerinde yaygındır. Henüz Orta Asya’da M ve S haplogruplarına rastlanmış değildir. Afrika, Orta Doğu ve Güney Avrupa’da yaygın görülen E haplogrubuna ise yine Orta Asya ve Ural-Volga(İdil) bölgesinde rastlanmaktadır.

İlhan Cengiz, www.haplogruplar.com

Y-DNA haplogrup dağılımlarına zamanla yenileri eklenecektir. Mevcut çalışmalardan elde edilen bazı grafikler:

turkiye-ydna-haplogruplariUygurlar haplogruplar genetik

özbekler genetik haplogruplar
iran-turkleri-azeriler-ydna-haplogruplari
tuymazinsky-tatarlari-ydna-haplogruplari
kazan-tatarlari-ydna-haplogruplari
kazaklar-ydna-haplogruplari
cuvaslar-ydna-haplogruplari
afganistan-ozbekleri-ydna-haplogruplari

KAYNAKLAR:
[1] KZ DNA Project, FTDNA
[2] Shou et al. 2010, Y-Chromosome distributions among populations in Northwest China identyfiy significant contribution from Central Asian pastoralists and lesser influence of western Eurasians. (List). Samplings.
[3] Wells, Spencer et al 2001, The Eurasian Heartland: A continental perspective on Y-chromosome diversity
[4] Miroslava Derenko et al 2005, Contrasting patterns of Y-chromosome variation in South Siberian populations from Baikal and Altai-Sayan regions
[5] Xue, Yali et al 2006 Male demography in East Asia: a north-south contrast in human population expansion times
[6] Trofimov, the variability of mitochondrial DNA and Y-DNA in populations of Volga-Ural region, 03.02.07, P.111, Institute of Biochemistry & Genetics, Russia
[7] Eupedia, Distribution of European Y-chromosome DNA (Y-DNA) haplogroups by country in percentage
[8] Di Giacomo, F.; Luca, F.; Popa, L. O.; Akar, N.; Anagnou, N.; Banyko, J.; Brdicka, R.; Barbujani, G. et al. (2004). “Y chromosomal haplogroup J as a signature of the post-neolithic colonization of Europe”. Human Genetics115 (5): 357–371. PMID 15322918
[9] Julie Di Cristifaro, Afghan Hindu Kush: Where Eurasian Sub-Continent Gene Flows Converge, See Table S5.
[10] Battaglia, Vincenza; Fornarino, Simona; Al-Zahery, Nadia; Olivieri, Anna; Pala, Maria; Myres, Natalie M; King, Roy J; Rootsi, Siiri et al. (2008). “Y-chromosomal evidence of the cultural diffusion of agriculture in southeast Europe”.European Journal of Human Genetics17 (6): 820–30.
[11] Wells RS, Yuldasheva N, Ruzibakiev R, Underhill PA, Evseeva I, et al. (2001) The Eurasian heartland: a continental perspective on Y-chromosome diversity. Proc Natl Acad Sci U S A 98: 10244-10249.
[12] Omer Gokcumen, “Ethnohistorical and genetic survey of four Central Anatolian settlements” (January 1, 2008)
[13] Khar’kov, VN; Stepanov, VA; Medvedeva, OF; Spiridonova, MG; Voevoda, MI; Tadinova, VN; Puzyrev, VP (2007). “Gene pool differences between Northern and Southern Altaians inferred from the data on Y-chromosomal haplogroups”. Genetika43(5): 675–87.
[14] Michael F Hammer et al 2005, Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes Journal of Human Genetics (2006) 51, 47–58; doi:10.1007/s10038-005-0322-0
[15] Tambets, Kristiina et al 2004, The Western and Eastern Roots of the Saami—the Story of Genetic “Outliers” Told by Mitochondrial DNA and Y Chromosomes
[16] Michael F Hammer et al 2005, Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes Journal of Human Genetics (2006) 51, 47–58; doi:10.1007/s10038-005-0322-0
[17] Y-DNA Haplogroup F and Its Subclades, 2015
[18] Cinnioğlu C, King R, Kivisild T, Kalfoğlu E, Atasoy S, Cavalleri GL et al. (January 2004). “Excavating Y-chromosome haplotype strata in Anatolia”. Proc Natl Acad Sci U S A. 114 (2): 127–48. doi:10.1007/s00439-003-1031-4. PMID 14586639.
[19] Brook, Kevin A. (2014), The Genetics of Crimean Karaites, Karadeniz Araştırmaları, N: 42, p.69-84
[20] Nasidze et al., (2004)Mitochondrial DNA and Y-Chromosome Variation in the Caucasus
[21] Yunusbayev, Bayazit et al 2006, Genetic Structure of Dagestan Populations: A Study of 11 Alu Insertion Polymorphisms
[22] PLoS One. 2012; 7(3): e34288. Published online Mar 28, 2012. doi:10.1371/journal.pone.0034288 Afghanistan’s Ethnic Groups Share a Y-Chromosomal Heritage Structured by Historical Events, Note:J2a=16.6%, and J2a5=10%. The total J2 is 26.6%. See Table.
[23] Lithuanian Tatars Nobility Project, FTDNA, 37 samples in groups have been retrieved for the pie chart, 12.01.2015.
[24] Dulik, Matthew C. et al 2011, Y-Chromosome Variation in Altaian Kazakhs Reveals a Common Paternal Gene Pool for Kazakhs and the Influence of Mongolian Expansions
[25] Zhong et al, (2011) Extended Y Chromosome Investigation Suggests Postglacial Migrations of Modern Humans into East Asia via the Northern Route, Mol Biol Evol January 1, 2011 vol. 28 no. 1 717-727, See Tables.
[26] Balaresque et al (2015), Y-chromosome descent clusters and male differential reproductive success: young lineage expansions dominate Asian pastoral nomadic populations, Supplementary Table 2

Yazar adı ve sayfa adresi kaynak gösterilmek şartıyla ve yazıda herhangi bir değişiklik yapılmadan bu yazıyı yayabilirsiniz.

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

Kuzey Çin ve Doğu Türkistan’da Çeşitli Etnik Grupların Genetik Değerlendirmesi


Rab, Dunya  we Uyghur....

Shou ve arkadaşlarının, Orta Asya’nın doğu kanadı olan Doğu Türkistan’da ve Kuzey Çin’de 14 etnik grubu dahil ederek yaptıkları genetik çalışma 2010 yılında Human Genetics (İnsan Genetiği) dergisinde yayımlanmıştı.1 Bu çalışma aslında Doğu Türkistan’da gerçekleştirilen eşsiz çalışmalardan biri olmasına rağmen nedense hak ettiği ilgiyi pek görmedi. O bölgede her bir etnik grubu ayrı ayrı değerlendiren ve bu kadar kapsamlı ele alan başka bir çalışma henüz bulunmamaktadır. Mevcut çalışmaların Altayların kuzeyindeki halkları ve Orta Asya’yı temel almasına karşın, genetik alanda Doğu Türkistan ve Altayların güneyiyle ilgili boşluk bu çalışma ile doldurulmuştur. Bu çalışmada Çin’in kuzeyinde ve kuzeybatısında yaşayan 14 farklı etnik grubun y-dna oranları verilmektedir. Y-kromozomu oranları grafik biçiminde yazımızın devamında yer almaktadır.

MAKALENİN ÖZETİ (ÇEVİRİ)

“Kuzeybatı Çin (Doğu Türkistan), Avrasya kıtasının merkezi bölgesi olan Orta Asya’nın bitişiğinde yer almaktadır. Buna ilave, Kuzeybatı Çin boyunca uzanan İpek Yolu, bir zamanlar doğu ve batı arasındaki iletişim açısından hayati bir öneme sahipti. Buna rağmen, bu bölgenin genetik yapısı hakkında çok az şey bilinmektedir. Biz, bu bölgedeki yerel halkların baba soylarını tespit etmek amacıyla Kuzeybatı Çin’de yaşayan 14 farklı etnik gruptan toplamda 503 örnek topladık. Sonuçlar bu bölgede yaşayan etnik grupların genetik farklılıklarını göstermiştir; ancak bu etnik grupların genel olarak Doğu Asyalılardan çok Orta Asyalılara daha çok benzedikleri ortaya çıkmıştır. Günümüzde Kuzeybatı Çin’de yaşayan halklar, Doğu Asyalılarla Orta Asyalıların karışımıdır. Bu karışım son 10.000 yıllık zaman dilimine tarihlendirilmektedir. J2-M172, Orta Asyalı göçebelerin doğuya yaptıkları akınlarla Çin’e girmiştir. Göçler öncesinde Kuzeybatı Çin’de Batı Avrasya etkisinin daha az olduğu düşünülmektedir.”

ARAŞTIRMAYA DAHİL EDİLEN ETNİK GRUPLAR

Bu genetik araştırmaya dahil edilen 14 etnik grup bulunmaktadır:

Türkî Grup:
Uygurlar, Kazaklar, Özbekler, Kırgızlar, Tatarlar, Salarlar ve Sarı Uygurlar (Yugur)
Moğol-Tunguz Grubu:
Moğollar, Mongorlar (Tu), Sibeler (Xibe),  Donsyanlar (Dongxiang), Bonanlar (Bao’an),
Hint Avrupalı Grup:
Tacikler, Ruslar

Bu etnik gruplar içerisinde, yaklaşık 10 milyon nüfusla en kalabalık grup Doğu Türkistan’da ikamet eden Uygurlar’dır. İkinci en kalabalık nüfusu ise 6 milyon nüfus ile Kuzey Çin’de İç Moğolistan’da yaşayan Moğollar oluşturmaktadır. Üçüncü en kalabalık nüfus ise Altayların güneyinde yaşayan 1 milyonu aşkın nüfusa sahip Kazaklardır.

kuzeybati-cin-etnik gruplar

Makalede y-kromozomu örneği alınan etnik gruplarla ilgili verilen bilgi:

“Dil ve coğrafi bakımından farklılıklar arz eden 14 değişik etnik grubu temsilen toplam 503 erkekten y-kromozomu örneği alındı. Bu araştırmaya katılan bireyler bir biriyle akraba olmayıp, gruplar oluşturulurken en az üç kuşaktır aynı etnik gruba mensup olanlar tespit edildi. Kan örnekleri araştırmaya katılan kişilerin rızası ve bilgisi dahilinde alınmıştır. Haritada etnik gruplardan örnek alınan bölgeler numaralandırılarak verilmiştir. Genomik DNA normal fenol-kloroform metodu kullanılarak tam kandan elde edilmiştir ve 10 mm Tris-11 mmEDTA içerisinde -80 derecede ileriki testler için muhafaza edilmektedir.”

ETNİK GRUPLARIN GRAFİKLERLE DEĞERLENDİRİLMESİ 

UYGURLAR

Çin kaynaklarına göre 10 milyon, diğer kaynaklara göre 15 milyon nüfusu olan Uygur Türkleri, günümüzde Doğu Türkistan olarak adlandırdığımız Kuzeybatı Çin’de yaşamaktadırlar. Bu araştırmaya göre Uygur Türklerinde 11 çeşit y-kromozomu haplogrubu tespit edilmiştir. Bu araştırmaya göre etnik Uygurlarda görülen Y-DNA haplogrupları, J2, K, R1a, H, O, C, Q, N ve D’dir.

Uygurlar, konuştukları lehçe itibariyle Özbeklerle birlikte Karluk grubu altında sınıflandırılmaktadır. Tarihi kaynaklar, Uygurları Dokuz Oğuzlarla eş tutmaktadır. Nitekim Dokuz Oğuz adıyla anılan Bugular (Pu-ku), Hun, Bayırku, Tongra, İzgil, Ch’i-pi, A-pu-sse, Ku-lun-wu-ku, Edizler boylarına Uygurların da katılmasıyla zamanla On Uygur adı kullanılmıştır. Dokuz Oğuzların bu bölgeye Uygurlarla birlikte Orta Asya’dan geldikleri ve az miktarda o bölgedeki yerli halklarla da karıştıkları tahmin edilmektedir.

Aşağıda Uygurlarda görülen Y-DNA haplogrupları yer almaktadır. Bu araştırmaya göre Uygurlarda en fazla görülen Y-kromozomu haplogrupları J2 (%34), K (%18) ve R1a (%16)’dır. Makalede verilen y-str sonuçlarını genel olarak değerlendirdiğimizde Uygurların büyük çoğunluğunun J2’nin L26 alt kollarına (L24, M67 gibi), özellikle Orta Asya’da daha yaygın görülen L24 koluna (J2a1h) mensup olduklarını tahmin ediyoruz. Ancak J2’nin farklı SNP (alt dallar) da mevcut olabilir. Aynı şekilde değerlendirme yapıldığında R1a grubu örneklerin genel olarak Z93 dalına mensup olmaları muhtemel görünse de başka alt dallar da mevcuttur.

uyghurs-in-china-ydna-haplogroups-dogu-turkistan-uygurlar-ydna-haplogrup-dagilimi

ÖZBEKLER

Doğu Türkistan’da yaşayan diğer bir etnik grup ise Özbeklerdir. Özbekler de konuştukları lehçe itibariyle Karluk grubunda gösterilmektedir. Karluk grubu Türklerin ana yurdunun Altayların batısı ile Aral Gölü arasındaki bölge olduğu Çin kaynaklarından tahmin edilmektedir. Kuzeybatı Çin’de gerçekleştirilen bu araştırmada J haplogrubunun en fazla görüldüğü Türkî gruplardan biri de Özbeklerdir. Araştırma sonuçlarına göre, Özbeklerde J2’nin yanısıra J* paragrubuna da rastlanmıştır.

Aslında Özbeklerle ilgili dikkat çeken konu, Y-DNA oranlarının, özellikle J2, K ve R1a oranlarının, Uygurlara yakın olmasıdır. Bu da konuştukları lehçe itibariyle Uygurlarla birlikte Karluk grubunu teşkil etmeleriyle bir bakıma ilişkili olabilir. Aynı şekilde her iki grupta da N haplogrubu mevcuttur.

Makale ekindeki verilere binaen Özbeklerin y-str sonuçlarını genel olarak değerlendirdiğimizde J2’nin L26 ve alt dalı L24 koluna (J2a1h) mensup olduklarını tahmin ediyoruz. Ancak M102(J2b) ve M67 gibi J2’nin farklı SNP (alt dalları) da mevcut olabilir. Daha önceki çalışmalarda bu bölgede rastlanmıştır.

Aşağıdaki grafikte büyük bir çoğunluğu Orta Asya kökenli olan Doğu Türkistanlı Özbeklerin Y-DNA sonuçlarını (genetik yapısını) görebilirsiniz. Özbeklerde görülen Y-DNA haplogrupları genel olarak, J, K, R1, G, N, D ve O’dur.  Özbeklerde yüksek oranda J2 ve orta derecede R1a, G ve N haplogruplarının görülmesi dikkate değerdir.

uzbeks-in-china-ydna-haplogroups-cindeki-dogu-turkistan-ozbekler-ydna-haplogruplari

SARI UYGURLAR

Çin’in Gansu eyaletinde yaşayan Sarı Uygurların genetik yapısı 9 haplogrup içermesi nedeniyle oldukça çeşitlidir. En fazla Japonya ve Kore’de görülen D haplogrubunu yüksek oranda taşımalarına rağmen Uygurlarda görülen J2, K, N ve R1 gibi haplogrupları da belirli oranlarda taşımaktadırlar. Sarı Uygurlarda önemli miktarda F* paragrubu da bulunmaktadır. Sarı Uygurların günümüzdeki nüfusları 15.000 civarındadır. Sarı Uygurların Gansu bölgesine 9. yüzyılda geldikleri ve burada yaklaşık 166 yıl sürecek bir devlet kurdukları bilinmektedir. Sarı Uygurlar, Müslüman değildir.

yugurs-ydna-haplogroups-sari-uygurlar

MONGORLAR (TUYUNHUN)

Mongorlar, Moğollara mensup etnik gruplardan biridir. Mongorların Çincedeki adları Tu’dur. Tu adı, Tuyunhun’un kısaltmasıdır. MÖ 3. ve 7. yüzyıllarda Gansu çevresinde hüküm süren Tuyunhunların devamı oldukları da tahmin edilmektedir. Tuyunhular Siyenpiler ile ilişkili bir yapılanmadır. Çin’in Gansu bölgesinde yaşayan Mongorların 3. yüzyılda Çin’e geldikleri tahmin edilmektedir. En fazla y-dna haplogrup çeşitliliğinin görüldüğü etnik gruplardan biri de Mongorlardır. C ve O3 haplogrupları yüksek oranlarda görülse de F*, J2, K*, N, Q, R1a, R1b gibi haplogruplar da Mongorlar arasında görülmektedir.

monguor-tu-people-in-china-ydna-haplogroups

SALARLAR 

Çin’in Gansu bölgesinde yaşayan Salarlar, hem R1a hem R1b haplogruplarını N haplogrubu ile birlikte bir arada taşımaları açısından önem arz eder. Salarlar aynı zamanda O1, O2 ve O3 haplogruplarını da yüksek oranlarda taşımaktadırlar.

salars-ydna-haplogroups-in-china

TACİKLER

Çin’in Tacikistan ile sınırına yakın bölgelerinde yaşayan Taciklerde en baskın y-dna haplogrubunun %45 ile R1a1 olduğu görülmektedir. Taciklerde ikinci en baskın haplogrup ise J2 haplogrubudur. Aynı zamanda Tacikler, F*, G, K, P, R2 gibi haplogrupları da taşımaktadırlar. Tacikler, Orta Asya’da İrani dil konuşan az sayıdaki etnik gruptan biridir.

tacikler-ydna-haplogrup-dagilimi-tajiks-in-china-haplogroups

MOĞOLLAR 

Çin’in İç Moğolistan bölgesinde yaşayan Moğol halkları en fazla C ve O3 haplogruplarına sahiptir. Bununla birlikte Moğollarda K, N, Q1, R1a, R1b gibi haplogruplar da düşük oranlarda görülmektedir. Bu da Moğolların dahi birden çok y-dna haplogrubu içerdiğini bizlere göstermektedir.

cin-ic-mogolistan-mogollari-ydna-haplogrup-dagilimi-inner-mongolia-ydna-haplogroups

DONSYANLAR

Donsyanlar, Moğolca konuşan bir etnik grup olmalarına rağmen, en baskın olarak R1a haplogrubuna sahiptir. Moğolca konuşmaları nedeniyle C haplogrubunun baskın olması beklenebilir; ancak Donsyanlarda C haplogrubu en düşük orana sahiptir. Donsyanlar aynı zamanda Q ve N haplogruplarını da taşımaktadırlar. Buna ilave olarak Donsyanlarda J* paragrubu da C haplogrubu ile aynı oranda görülmüştür. İlk varsayıma göre, Donsyanların Cengiz Han’ın askerleriyle bağlantılı olabilecekleri tahmin edilmektedir. Diğer bir rivayete göre Donsyanlar, Moğolların, Hanların ve Tibetlilerin karışımıdır. Üçüncü bir varsayıma göre, Donsyanlar, Çin’de Sarta ve Santa adlarıyla da bilindikleri için Sogdlarla veya Sart adıyla da bilinen Taciklerle ilişkili olabilirler.

dongxiangs-ydna-haplogroups-in-china

KAZAKLAR

Altayların güneyinde yaşayan Kazaklarda en fazla görülen Y-DNA haplogrubu C’dir. Kazaklar, Uygurlardan sonra bölgedeki en kalabalık etnik gruptur. Bu bölgedeki Kazaklarda D*, F*, J*, K*, R* paragrupları ile G, N, O, R1a, R1b haplogruplarına da rastlanmıştır. Kazaklar da Uygurlar gibi oldukça fazla gen çeşitliliğe sahiptir.

kazakh-ydna-haplogroups-in-china-cinde-kazaklarin-haplogrup-dagilimi

KIRGIZLAR

Çin’in Kırgızistan sınırına yakın bölgelerde yaşayan Kırgızlarda en fazla R1a haplogrubu görülmektedir. Kırgızların ana yurdunun Sibirya’da Baykal Gölü çevresi ve Yenisey bölgesi olduğu en eski Çin kaynaklarından tahmin edilmektedir.

kyrgyz-in-china-ydna-haplogroups-cinde-kirgizlarda-haplogrup-dagilimi

SİBELER (XIBE)

Siyenpilerle de ilişkili olabilecekleri düşünülen Sibe halkı Çin’de yaşayan Tunguz halklarındandır. Sibeler günümüzde Tunguzca konuşan bir etnik gruptur.  Sibelerde, en fazla O, C, N haplogruplarının yanısıra belirli oranlarda J, K, N ve R1a gibi haplogruplar görülmektedir.

sibeler-ydna-haplogrup-dagilimi-xibe-people-ydna-haplogroups

BONANLAR

17.000 gibi az bir nüfusa sahip olan Bonanlar Moğol kökenli olup Çin’in Gansu bölgesinde yaşamaktadır. Moğolca konuşmalarına rağmen Bonanlarda hiç C haplogrubuna rastlanmamıştır. Bonan dili sondan eklemeli bir dil olmakla birlikte bu dilde az miktarda Çince etkisi de görülmektedir. Günümüzde bu dili anadil olarak konuşan sadece 5000 kişinin kaldığı tahmin edilmektedir.

bonans-ydna-haplogroups-in-china

TATARLAR

Doğu Türkistan’da az miktarda bulunan Tatarlar, bu bölgeye sonradan Ural-Volga civarından gelmiştir. Çin Tatarlarında en fazla görülen haplogruplar R1a ve I haplogruplarıdır.

chinese-tartars-ydna-haplogroups

ARAŞTIRMANIN GİRİŞ KISMI (ÇEVİRİ) 

Araştırmanın giriş kısmında yer alan genel bilgiler:

“Kuzeyinde Sibirya, güneyinde Güney Asya’nın yer aldığı Orta Asya, Doğu Asya ile Batı Asya (ve Doğu Avrupa) arasında coğrafi birleşme noktası olarak konumlanır. Orta Asya yüksek düzeyde genetik ve etnik çeşitlilik gösterir. Bu durum, bölgenin karmaşık geçmişine işaret etmektedir. Günümüzde Orta Asyalıların kökeniyle ilgili birbiriyle yarışan iki farklı hipotez bulunmaktadır. Bu hipotezlerden ilki, Orta Asyalıların Avrasya çeşitliliğinin erken dönem kaynağı olduğunu öne sürerken, diğer hipotez Orta Asyalıların bu genetik çeşitliliğinin sonradan Batı ve Doğu Avrasya topluluklarının karışımıyla meydana geldiğini öne sürer. Ancak Y-kromozomu verileri göstermektedir ki Orta Asya, dışa yönelik göçlerin ana kaynağı olmuştur.2, 3 

Kuzeybatı Çin, Orta Asya’nın çok yakın komşusudur ve özellikle Sincan Uygur Özerk Bölgesi, Orta Asya’ya doğru uzanan bölgedir. Buna ilave, MÖ 2. yüzyıldan itibaren önem kazanmaya başlayan İpek Yolu, batı-doğu etkileşiminde önemli rol oynadı. Farklı dini inanç, kültür ve yaşam biçimlerine mensup çok sayıda etnik grup Kuzeybatı Çin’de yaşamaktadır. Bazı etnik grupların çok daha eski zamanlardan beri burada yaşadıkları bilinmektedir. Bu bölgenin insan genetiği bakımından zengin olması, y-kromozomuyla ilgili ayrıntılı bir çalışmanın yapılmamış olması ve bu bölgenin nüfus yapısıyla ilgili bazı bilgi eksiklikleri, bizi kuzeybatı halklarının y-kromozom varyasyon verilerini kullanarak ayrıntılı bir diseksiyon yapmaya teşvik etti.”

SONUÇLAR

Makalede araştırmanın sonuçlarıyla ilgili bazı önemli hususlar:

“Araştırmaya dahil edilen 14 etnik grup arasında paragruplar dahil toplam 24 haplogrup (C, D, F*, G, H, I, J, K*, N, O, P*, P ve R) tespit edilmiştir. Bununla birlikte dört marker (Q3-M3, R1a1a-M56, R1a1b-M157 ve R1a1c-M87)’a yönelik poliformizmler görülmemektedir. Bu bölgedeki baba soyuyla ilgili gen havuzu, daha önce Orta Asya’da yapılan çalışmalardaki gözlemlenen değerlere2 benzer şekilde yüksek haplogrup çeşitliliğine (ortalama 0.7602±0.0546) sahiptir.”

Shou ve arkadaşlarının Kuzeybatı Çin’de yaptıkları araştırmada çıkan y-kromozom (y-dna haplogrup) sonuçlarının dağılımıyla ilgili verilen bilgiler özet olarak aşağıda yer almaktadır.

C Dağılımı: C-M130, Kuzeybatı ve Kuzey Çin’de oldukça yüksek oranlarda Moğollar, Mongorlar ve Kazaklarda görülmektedir. C haplogrubu, çok az miktarda aynı bölgelerde Sarı Uygurlar, Tacikler, Uygurlar, Kırgızlar, Ruslar, Sibeler ve Donsyanlar gibi topluluklarda da görülmektedir. Makalede C-M130’un son 1000 yıl içerisinde tarihsel vakalar bağlamında Kuzeybatı Asya’dan Orta Asya’ya yayıldığı belirtilmektedir. Kuzeybatı Çin’deki Kazakların, İç Moğolistan’daki Moğollardan daha yüksek oranlarda C-M130 haplogrubu taşıması da makaleye göre yine son 1000 yıl zarfındaki tarihsel olaylarla ilişkilendirilmektedir.

D/D1 Dağılımı: Japonya ve Kore’de yüksek oranlarda görülen D*-M174, bu araştırmaya göre Kuzeybatı Çin’de 14 etnik grup arasında en fazla Sarı Uygurlarda görülmektedir. D*-M174, çok az miktarda Kuzeybatı Çin’de Moğollar, Sibeler, Uygurlar, Mongorlar, Kazaklar, Özbekler ve Ruslar gibi topluluklarda da görülmektedir. D’nin bir alt kolu olan D1-M15 ise çok az miktarda Kuzey Çin’de Mongorlar ve Moğollarda görülmektedir.

F* Dağılımı: F haplogrubu, Türklerde yoğun görülen G, I, J, K, L, N, Q, P, R gibi haplogrupların 48.000 yıl önceki atasıdır. F haplogrubundan türeyen diğer haplogruplara mensup olmayıp doğrudan F haplogrubuna mensup olan dallara F paragrubu adı verilmektedir. F*-M89 paragrubuna, Çin’deki Mongorlar, Sarı Uygurlar, Kazaklar ve Taciklerde rastlanması dikkate değer bir durumdur.

G Dağılımı: G-M201, Kazaklar, Özbekler ve Taciklerde belirli oranlarda görülmektedir. G haplogrubuna Orta Asya’da özellikle Kazakistan’da ve diğer bir dal G2’ye de Kafkasya’da rastlanmaktadır.

H Dağılımı: H-M69, bu bölgede sadece Uygurlarda görülmektedir. H haplogrubunun en fazla görüldüğü bölge Hindistan’dır.

I Dağılımı: I-M170, Kuzeybatı Çin’de yaşayan Tatar gruplarında yüksek oranda görülmektedir. Az miktarda yine aynı bölgede yaşayan Ruslarda da görülmektedir. Bu araştırmaya katılan Doğu Türkistanlı Tatar gruplarının %33.3’ünde I-M170 haplogrubu bulunmuştur. Ancak maalesef fazla önem verilmediğinden I haplogrubu, araştırmada I1 ve I2 şeklinde sınıflandırılmamıştır. Bu yüzden I-M170’in hangi dalının görüldüğüyle ilgili bilgi yer almamaktadır. Ancak Rusya Tatarlarında I2a4 görüldüğüne göre muhtemelen bu bölgedeki Tatar örnekler de aynı daldan olabilirler.

J*/J2 Dağılımı: J haplogrubu (özellike M172 dalı), Kuzeybatı Çin’de özellikle Karluk grubuna mensup Uygurlar (J2: %34) ve Özbekler (J: %34.7, J2: %30.4) gibi Türki gruplarda yüksek oranlarda görülmektedir.1  J2 haplogrubu aynı zamanda Taciklerde orta düzeyde, Sarı Uygurlar ve Mongorlarda da düşük oranlarda görülmektedir. J paragrubuna ise Özbekler, Kazaklar, Donsyanlar, Ruslar ve Sibelerde az miktarda rastlanmaktadır. Makalede belirtildiği üzere, J2 haplogrubu, İslam’dan çok önce Orta Asyalı konargöçerler tarafından Kuzeybatı Çin’e getirilmiştir. Makale ekinde verilen y-str verileri karşılaştırıldığında bu bölgedeki J2 örneklerinin genel olarak Orta Asya ve Doğu Avrupalılarda sık görülen J2a1h (J2-L24) dalına mensup oldukları tahmin edilebilir.5 Ancak J2’nin L24’ten farklı alt dalları da mevcut olabilir. Bunun tespiti için daha ayrıntılı araştırma gerekmektedir.

K Dağılımı: K*-M9 paragrubu, Uygurlar, Kazaklar, Özbekler, Kırgızlar, Sarı Uygurlar (Yugur), Moğollar, Mongorlar (Tu), Sibeler (Xibe), Bonanlar (Bao’an), Tacikler’de görülmektedir. Bölgedeki Ruslar, Tatarlar ve Salarlarda K*-M9 paragrubuna rastlanmamıştır.

N Dağılımı: N-M231, 14 etnik gruptan 11’inde farklı oranlarda görülmektedir. Türkî ve Moğol gruplarının hemen hepsinde %2 ilâ %10 arasında görülmesi bakımından önemlidir. Bu haplogrup, Türkiye’de de aynı oranlarda görülmektedir.

O*/O1/O2/O3 Dağılımı: O haplogrubu Mongol, Mongor, Salar topluluklarında diğer etnik gruplara nazaran daha yüksek oranlarda görülür. Özellikle Mongorlarda C-M130’dan sonra en fazla O3-M122 haplogrubu görülmektedir. Ancak tuhaf bir şekilde araştırmaya katılan Rus örneklerin de %47’sinde O3-M122 haplogrubu görülmüştür.

Q*/Q1 Dağılımı: Bölgedeki bazı etnik gruplarda hiç görülmese de genel olarak düşük oranlarda görülmektedir. Q*-M242’nin en fazla görüldüğü topluluk Donsyanlardır.

P* Dağılımı: P*-M45 paragrubu bu bölgede sadece Tacikler ve Kırgızlarda görülmektedir.

R1 Dağılımı: R1a1-M17 dalının özellikle Kırgız (%68.9), Tatar (%60.6), Dunsyanlar (%54.3), Tacikler (%45.2) ve Salarlar (%40) gibi gruplarda yüksek oranlarda görüldüğü gözlemlendi. Ancak R1a1’in üç dalı R1a1a-M56, R1a1b-M157 and R1a1c-M87 gözlemlenmedi. Kıpçak grubuna mensup Kırgız ve Tatarlarda yüksek oranda görülen R1a haplogrubu, Karluk grubu Özbekler ve Uygurlarda düşük oranlarda görülmektedir. Makale ekinde verilen str değerleri karşılaştırıldığında R1a grubu örneklerin R1a1a1b dalına yakın oldukları tahmin edilebilir.6  R1b haplogrubu ise Kuzeybatı Çin’deki 14 etnik grupta genel olarak düşük oranlarda görülse de özellikle Salar topluluğunda diğer etnik gruplara nazaran yüksek oranda görülmektedir. Makalede R1 haplogrubu ve alt dallarının bu bölgeye Sibiryalılar tarafından getirildiği belirtilmektedir.

R2 Dağılımı: R2 haplogrubu, 14 etnik grup arasında sadece Bonanlar ve Taciklerde az miktarda görülmektedir.

MAKALE İLE İLGİLİ ELEŞTİRİLER

Öncelikle söz konusu bölgede fazla bir genetik araştırma yapılmadığı için bu araştırma kendi alanında eşsiz bir çalışma olarak değerlendirilebilir. Makalede haplogrupların, batı sentezinde olduğu gibi Hint-Avrupalı vb şeklinde sınıflandırılmaması, makalenin bu yönüyle tarafsız bir bakış açısına sahip olduğunu göstermektedir. Ancak makalenin eleştirilecek yönü, Kuzeybatı Çin ve Kuzey Çin’de yaşayan 14 etnik grubun (özellikle R1a1 ve J2 gibi haplogruplara mensup olmaları nedeniyle) bu bölgenin yerli insanları olmadıkları, Orta Asya’dan geldikleri yönündeki iddiaların Çin’in devlet ideolojisine paralel hizmet etmesidir. Makalede imalı bir şekilde O haplogrubu bölgenin yerlisi gibi gösterilmekte, diğer haplogrupların ise Orta Asya veya Sibirya’dan geldikleri ima edilmektedir. Oysaki o bölge tarihsel bağlamda değerlendirildiğinde Orta Asya’nın bir parçasıdır. Bölgenin en eski devirlerde Çin toprakları gibi gösterilmesi, diğer haplogrupların bölgeye sonradan Orta Asyalılar tarafından getirildikleri yönündeki iddialar bir bakıma ideolojik görülmektedir. Yine eski usul varsayımlardan yola çıkarak bazı haplogruplar Neolitik dönem tarımla bağdaştırılmaktadır. Buna mukabil makalenin var olan mevcut hipotezleri sorgulamadan ve eleştirmeden kabul etmesi sıradanlığa sebep olmaktadır. Yine de bölgenin etnik yapısı ve y-dna bilgileriyle ilgili okuyucuya fikir sağlaması bakımından eşsiz bir makaledir.

GENEL DEĞERLENDİRME

Genel bir değerlendirme yapılacak olursa, Orta Asya’nın doğu kanadında yani Doğu Türkistan’da yaşayan Türklerin birden çok Y-DNA haplogrubuna mensup oldukları görülür. Bu bakımdan Türkleri tek bir Y-DNA haplogrubuna indirgemek asla doğru değildir. İlla ki Türkleri tek bir haplogruba indirgemek gerekirse, 48.000 yıl önceki F haplogrubunda birleştirmek mümkündür. Oğuz Türkleri de, 11. ve 13. yüzyıllarda Orta Asya’nın batı kanadından Orta Doğu’ya göçtüklerinde araştırmada geçen C, G, I, J, L, N, Q, R gibi Y-DNA haplogruplarından bir miktar Türkiye, Irak, Suriye, İran, Azerbaycan ve hatta Kuzey Afrika (Mısır, Tunus, Libya) gibi coğrafyalara getirmişlerdir.

Türkologlar Türkçe konuşan toplulukları üç ana grupta sınıflandırmaktadır: Kıpçak Grubu (Kırgız, Tatar, Kazak, Altaylılar), Karluk Grubu (Uygur, Özbek), Oğuz Grubu (Türk, Azerbaycanlı, Türkmen)… Genel bir değerlendirme yapıldığında Sibirya’ya yakın yaşayan Kıpçak grubu halklarda, özellikle Kırgızlar ve Tatarlarda R1 haplogrubu ağırlıkta görülürken, aynı gruba mensup Kazaklarda C haplogrubu daha ağırlıkta görülür; daha güneyde yaşayan Karluk grubuna mensup Uygurlar ve Özbeklerde ise J2 haplogrubunun daha ağırlıkta olduğunu görüyoruz. Mevcut çalışmalar bağlamında Batı Asya’daki varlığıyla bilinen Oğuz grubunda da benzer şekilde J haplogrubunun diğer haplogruplara göre daha ağırlıkta olduğu bilinmektedir. Ayrıca tüm Türkî gruplarda N haplogrubuna düşük oranlarda (%2 ilâ %10) da olsa rastlanmaktadır. İlgili çalışmada Sarı Uygurlarda en fazla D, Moğollar ve Mongorlarda C ve O3, Tunguz grubu Sibelerde O, N ve C daha ağırlıklıdır. Tunguz grubu Sibelerde aynı zamanda J* ve K* paragruplarının görülmesi ilgi çekici bir durumdur. Yine Çin’in iç kesimlerine yakın bölgelerde yaşayan Sarı Uygurlarda da F* ve K* paragrupları ile J2 ve N haplogrupları da mevcuttur. Çin’de yaşayan Kazaklar, Tacikler ve Özbeklerde G haplogrubu da mevcuttur. Yine bu bölgede R1a ve R1b haplogruplarının da bir çok etnik grupta yer aldığı bilinmektedir.

Tüm bu bilgilerden yola çıkacak olursak, bırakın Orta Asyalı Türkleri, Doğu Asyalı Türkler dahi çok sayıda haplogrubun bir araya gelmesiyle oluşan bir lisanî ve kültürel birlikteliktir. İlla ki Türklere özgü bir haplogrup belirlemek gerekiyorsa, bu haplogrup Türklerde en fazla görülen G, I, J, K, L, N, Q, R gibi haplogrupların 48.000 yıl önceki atası olan F haplogrubudur. Zaten makalede araştırmaya dahil edilen Türkî gruplarda G, I, J, K, L, N, Q, R gibi haplogruplar çoğunluğu oluşturmaktadır. Bu gruplara Orta Asya’da C(kuzeydoğuda), D(doğuda) ve E(batıda) gibi haplogrupların da dahil olduğu aşikardır. Türkler, yakın geçmişte (11. ve 13. yüzyıllarda) Orta Asya’dan gelirken bu haplogrupları da getirmişlerdir. Türkiye’de genetik test yaptıran bireylere SNP (alt dal) testleri yapılarak bunu tespit etmek mümkündür. Ancak Orta Asya ve Doğu Türkistan’dan fazla test yaptıran olmadığı gibi bilimsel makalelerde de örneklerin haplogrup alt dalları tespit edilmediği için Türkî halklarda görülen haplogrupların alt dalları için bir belirsizlik söz konusudur.

İlhan Cengiz, www.haplogruplar.com

KAYNAKLAR

Daha fazla bilgi için incelemesi yapılan makalenin kaynakça bölümüne bakabilirsiniz. İlgili makaleye aşağıdaki 1 no’lu kaynaktan ulaşabilirsiniz. 

  1. Wei-Hua Shou, En-Fa Qiao, Chuan-Yu Wei, Yong-Li Dong, Si-Jie Tan, Hong Shi, Wen-Ru Tang and Chun-Jie Xiao, Y-chromosome distributions among populations in Northwest China identify significant contribution from Central Asian pastoralists and lesser influence of western Eurasians, Journal of Human Genetics (2010) 55, 314–322; doi:10.1038/jhg.2010.30; published online 23 April 2010.
  2. Wells, R. S., Yuldasheva, N., Ruzibakiev, R., Underhill, P. A., Evseeva, I., Blue-Smith, J.et al. The Eurasian heartland: a continental perspective on Y-chromosome diversity. Proc. Natl Acad. Sci. USA 98, 10244–10249 (2001). | Article | PubMed | ChemPort |
  3. Zerjal, T., Wells, R. S., Yuldasheva, N., Ruzibakiev, R. & Tyler-Smith, C. genetic landscape reshaped by recent events: Y-chromosomal insights into Central Asia.Am. J. Hum. Genet. 71, 466–482 (2002). | Article | PubMed | ISI | ChemPort |
  4. Tatarstan DNA Project, FTDNA, https://www.familytreedna.com/public/Tatarstan/default.aspx?section=yresults
  5. J-L24 Haplogroup DNA Project, FTDNA, https://www.familytreedna.com/public/j-L24-Y-DNA/default.aspx?section=yresults 
  6. R1a1a and Subclades Y-DNA Project, FTDNA, https://www.familytreedna.com/public/r1a/default.aspx?section=yresults
İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

Güney-Orta Asya’nın Genetik Yapısı


Orta Asya’nın güney kesiminde Afganistan’ın merkezi ile Pakistan’ın kuzeyi boyunca uzanan Hindukuş dağları ve çevresinde yaşayan Özbekler, Türkmenler, Hazaralar, Tacikler ve Peştunların genetik yapısını inceleyen Cristofaro ve ekibi, hazırladıkları bu akademik çalışmada elde ettikleri verileri aynı zamanda İran, Güney Azerbaycan, Kırgızistan, Moğolistan ve Pakistan ile karşılaştırmaktadırlar.[1] Bu genetik çalışmanın ehemmiyeti ise araştırmaya dahil edilen örneklerin çok sayıda y-str verisinin tespit edilmiş olması, oldukça kapsamlı bir araştırma olması ve mevzubahis etnik gruplarda görülen haplogrupların alt dalları hakkında bilgi sağlanmasıdır. Bu yazımızda ilgili makaleden elde ettiğimiz verilerden yola çıkarak bölgenin genetik çeşitliliği ve bölgede görülen haplogrupların alt dallarıyla ilgili bilgi vereceğiz.

Bu makale incelemesiyle aslında önemli bir hususa değinmek istiyoruz. Bilindiği üzere Türkiye’de bazı amatör kesimler tarafından hazırlanan genetik yazılarda Türki halklar tek bir haplogruba indirgenmeye çalışılmaktadır. Hatta bazı kimseler “Türkler Orta Asya’dan gelirken sadece C, N, Q haplogruplarını getirmiştir” gibi safsatalarla ortaya çıkmaktadır. Oysa ki Orta Asya ve çevresindeki genetik araştırmalar, Türki halklarda birden çok haplogrubun farklı oranlarda görüldüğünü bilimsel olarak kanıtlamaktadır. Bazı haplogruplar kimi Türki gruplarda daha yoğun görülse de Türki halklar çok sayıda haplogrup barındırmaktadır. Örneğin, Altayların kuzeyindeki Türki halklarda R1a ağırlıkta görülürken, Altayların batısında Kazaklarda C haplogrubu, Altayların güneyinde Uygurlarda J2 haplogrubu, Başkurtlarda R1b, Türkmenlerde Q haplogrubu, Sakalarda N haplogrubu ağırlıkta görülmekte, bunların yanısıra E, G1, G2, H, J1, L, O ve T gibi diğer haplogruplar da farklı oranlarda Türki halklarda görülmektedir. Örneğin bazı Türki boylarda belirli haplogrupların baskın olduğu da görülmektedir. Örneğin Kazakistan’da Madjar boyunda ve Argınlarda G1 haplogrubu daha baskın görülmektedir. Çin’deki Özbeklerde J2 haplogrubu daha baskın iken, Afganistan’daki Özbeklerde R1a daha baskındır. Bunun gibi çok sayıda örnek bulunmaktadır.

Her ne kadar Oğuzların Anadolu’ya 1071’den önce geldiklerini tamgalardan bilsek de 11. ve 13. yüzyıllarda veya daha öncesinde Oğuzların Anadolu, İran, Suriye ve Irak topraklarına gelirken hangi haplogrupları getirdiklerini bilemiyoruz. Bunun tespiti için çok sayıda Selçuklu büyüğünün ve askerlerinin mezarlarından DNA örneği alınarak Y-DNA, mtDNA ve otozomal tespiti yapılmalıdır. Günümüzde bile Orta Asya’daki Türki halklara bakıldığında hepsindeki baskın haplogrupların farklı olduğunu görmekteyiz. Bu bağlamda düşünecek olursak, Orta Asya’dan Batı Asya’ya göç eden Oğuz Türkleri de diğer Türki halklara nazaran daha farklı haplogrup oranlarına sahipti. Nitekim Oğuzlar, Gök Türklerin batı kanadını teşkil etmekte, Aral gölü çevresi ile Hazar Denizinin doğusundaki alanlarda Karluklara ve Hazarlara komşu olarak yaşamaktaydılar. Oğuz Türkleri ilgili alanda uzun yıllar yaşadıktan sonra Orta Doğu’ya göç etmişlerdir. Dolayısıyla Oğuz Türklerinin, diğer Türki halklardan Karluk grubunda yer alan Uygurlara ve Özbeklere daha yakın, Kıpçaklara ve Altaylılara biraz daha uzak bir genetik yapıya sahip oldukları tahmin edilebilir.

Şuan Türkiye, İran ve Irak’ta yaşayan Türklerde mevcut olan haplogrupların hepsi Orta Asyalı Türki halklarda da farklı oranlarla görülmektedir. Genetik bilimini ideolojik amaçlarla kullanan ve at gözlüğü takan kimi çevreler, Oğuzların sadece bir kaç haplogruptan müteşekkil olduğunu iddia etmekte, ancak ellerinde hiç bir bilimsel kanıt olmamasına rağmen bu iddialarını ısrarla savunmaktadırlar. Oysa ki her biri yirmi ila kırk bin yaşında olan haplogrupların hemen hepsi günümüzde birden çok millette görülmektedir. Yani ilk insandan beri göçler gerçekleşmiş ve ortaya çıkan haplogruplar da yine on binlerce sene önce birbiriyle karışarak çok sayıda dilin ve etnik grubun ortaya çıkmasına neden olmuştur. Türkler gibi köklü bir millette dahi çok sayıda haplogrubun görülmesi yine on binlerce sene öncesine dayanmaktadır. O yüzden yirmi ilâ otuz bin senelik haplogrupları belirli ırklara atfetmek ve Türkleri çeşitli milletlerin karışımıymış gibi göstermek tamamen ideolojik çevrelerin işidir. Türklerde olduğu gibi bir çok millet de çok sayıda haplogruptan oluşmaktadır. Aşağıda incelemesini yaptığımız araştırmada da göreceksiniz ki Türkler Orta Asya’dan gelirken tek bir haplogrupla değil çok sayıda haplogrupla gelmişlerdir. Yani haplogrup çeşitliliği Anadolu’ya gelmeden önce de Türkler arasında mevcut idi.

Araştırmanın Kapsamı ve Yöntemi

Cristofaro ve arkadaşlarının yaptıkları bu araştırmada sadece haplogrup tespiti yapmakla kalınmamış, aynı zamanda haplogrupların alt dallarıyla ilgili tespit de yapılmaya çalışılmıştır. Bu yüzden haplogrup ve alt dallarının tespiti için çok sayıda markeraraştırmaya dahil edilmiştir.

Araştırma kapsamında laboratuvarda test edilen marker göstergeleri genel olarak şunlardır: DYS385, DYS385a, DYS385b, DYS388, DYS389, DYS389a, DYS389B, DYS390, DYS391, DYS392, DYS393, DYS394/19, DYS426, DYS437, DYS438, DYS439, DYS441, DYS442, DYS444, DYS445, DYS446, DYS447, DYS448, DYS449, DYS452, DYS454, DYS455, DYS456, DYS458, DYS459, DYS459a, DYS459b, DYS460, DYS462, DYS463, DYS464, GGAAT1B07, YCAII, YCAIIa, YCAIIb, YGATAA10, YGATAC4/Y_DYS635, YGATAH4

Bu çalışma neticesinde Orta Asya’nın güneyinde ve Güney Asya’nın kuzeyinde görülen Y-DNA haplogrupları: C, D, E, F, G, H, I, J, L, N, O, Q, R, T şeklinde listelenmektedir.

Araştırmaya Dahil Edilen Etnik Gruplar 

Bu araştırmaya toplamda 5 ülke ve yaklaşık 20 etnik grup dahil edilmiştir. Araştırmaya dahil edilen ülkeler: Afganistan, Pakistan, Kırgızistan, Moğolistan ve İran’dır. Araştırmaya dahil edilen etnik gruplar: Hazaralar, Peştunlar, Tacikler, Türkmenler, Özbekler, Güney Azerbaycan Türkleri, İranlılar, Makraniler, Sindhiler, Brohlar, Beluçlar, Patanlar, Kalaşlar, Hunzalar (Buruşolar), Makraniler, Kırgızlar, Uygurlar, Dunganlar ve Moğollardır.

Araştırmaya dahil edilen bölgeleri ve etnik grupları genel olarak gösteren bir harita hazırladık.

arastirmaya-dahil-edilen-bolgeler-harita

C Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

C haplogrubu ve alt dalları en fazla Moğol ve Tunguz grubu halklarda görülmekle birlikte, bu haplogrup kısmen Avrupa, Amerika ve Avustralya’da da görülmektedir. Araştırmaya dahil edilen bölgelerde C haplogrubunun tespit edilen dalları şunlardır: M356 (C1b1a1), M532/M386/L1373 (C2b), M546 (C2b1c), M401 (C2b1c1), M86 (C2b1b1) ve M407 (C2e1a1a). C haplogrubu özellikle Moğollar, Hazaralar, Tacikler ve Kırgızlarda görülmektedir. Aynı zamanda %4 gibi düşük bir oranla Özbeklerde de mevcuttur.

M532/M386/L1373 (C2b)’nin tespit edilemeyen alt dallarını Moğollar, Kırgızlar, Tacikler ve Hazaralarda görmek mümkündür.

M86 (C2b1b1) dalı ise sadece Moğolistan’da ve Kırgızistan’da görülmektedir.

M401 (C2b1c1) özellikle Moğollar, Hazaralar ve Kırgızlarda yoğun görülen bir daldır. Özbeklerde %4 oranında görülen C haplogrubunun varyasyonu da M401’dir.

M407 (C2e1a1a) dalı araştırmaya dahil edilen bölgeler içerisinde sadece Moğolistan’da görülmüştür. Bu araştırmaya dahil edilmese de M407’nin Kazaklarda da az miktarda görüldüğü bilinmektedir.

Güney Asya’ya mensup olduğu düşünülen C1b1a1 (M356) dalına Pakistan’da Brahularda rastlanmıştır. Bu dal Moğollarda görülmez. Nitekim aynı dala paralel olan C1b2b (M347) dalı da Avustralyalılarda görülmektedir.

C haplogrubunun Orta ve Güney Asya’da görülen dalları genel olarak C2b’ye mensuptur. C2b haplogrubunun alt dalları, Orta Asya’da Kazaklar, Kırgızlar, Tacikler ve Hazaralarda yaygın görülür. Bu haplogrup, Oğuzlar, Özbekler, Uygurlar ve Türkmenlerde pek fazla görülmez. Ancak C2b’nin de Orta Asya’da ön Türkleri oluşturan haplogruplar arasında yer aldığı düşünülebilir.

D Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

Cristofaro ve arkadaşlarının Orta Asya’daki araştırmasında D haplogrubuna sadece Dunganlarda ve Moğollarda rastlanmıştır. Neredeyse tüm kolları Japonya’da görülen D1b (M55), Moğollar ve Dunganlarda görülmemektedir. Moğollar ve Dunganlarda görülen D haplogrubunun dalı D1a’dır. D1a haplogrubu (M15), özellikle Moğol istilasıyla bir miktar Orta Asya’ya da gelmiştir. Ancak Türki gruplarda yok denecek kadar az olan D haplogrubu, özellikle Japonlarda %30, Tibetlilerde %50’yi aşan oranlarda görülmektedir.[6]

E Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

E haplogrubu da araştırmaya dahil edilen etnik gruplardan yaklaşık 10 etnik grupta görülmektedir. E haplogrubunun görüldüğü başlıca etnik gruplar: Hazaralar, Türkmenler, Özbekler, Tacikler, Horasanlılar, İranlılar, Kırgızlar, Azeriler, Beluçlar ve Makrani(Siddi)’ler…

E haplogrubunun Orta Asya’da görülen alt dalları şunlardır: Eski adıyla E3b olarak bilinen M215 (E1b1b) ve alt dalları, M78 (E1b1b1a1), M81 (E1b1b1b1a), M34 (E1b1b1b2a1), M35 (E1b1b1a1b1a3),  U175 (E1b1a1a1d), V13 (E1b1b1a1b1a) ve V22 (E1b1b1a1b2)…

M34, Hazaralar, Özbekler, Türkmenler, Horasanlılar ve İranlılarda mevcuttur. M35 de Türkmenlerde mevcuttur.

M81, Kırgızlarda görülmüştür. M78 İranlılarda, U175, Makranilerde, V13 ise Türkmen, Tacik, Azeri ve Horasanlılarda görülmüştür. V22 ise Beluçlar ve İranlılarda yaygındır.

Cristofaro ve arkadaşlarının Güney-Orta Asya’da yaptıkları bu kapsamlı genetik çalışma bizlere Orta Asya’da E haplogrubunun mevcudiyetini göstermektedir.

G Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

G haplogrubu araştırmaya dahil edilen etnik grupların hemen hepsinde görülmektedir. Bu bağlamda G haplogrubu, araştırmaya dahil edilen Afganistan, Pakistan, Kırgızistan, Moğolistan ve İran’da görülmektedir.

Daha ayrıntılı inceleyecek olursak G1 (M285), Güneydoğu Moğolistan’da Moğollar, Afganistan’da Tacikler ve Peştunlarda, İran’da Güney Azerbaycan Türkleri ve diğer İrani etnik gruplarda mevcuttur.

G2a (P15), Afganistan Özbekleri, Peştunlar ve Hazarlarda, Pakistanlı Brahularda, Güney Azerbaycan Türkleri ile İranlılarda görülmektedir. Alt dallara fazla inilemediği için veya üst dallarda yer alan minör dallara mensup oldukları için çok sayıda örnek, P15 (G2a) şeklinde sınıflandırılmıştır.

G2a1 (P16) dalına Kırgızistan’ın doğusunda Kırgızlarda rastlanmıştır.

L645, PF3296 ve L14 gibi dalları içeren G2a2b1 (M406) dalının, Afganistan, Pakistan ve İran’da mevcut olduğu görülmüştür.

L140 ve L1266 gibi dalları da içeren G2a2b2a (P303) dalı oldukça yaygın bir şekilde araştırma bölgelerinde tespit edilen diğer bir daldır. Genel olarak görüldüğü etnik gruplar, Özbekler, Türkmenler, Hazaralar, Kırgızlar, Tacikler, Kalaşlar ve İranlılardır.

Diğer bir yaygın alt dal ise G2b1 (M377)’dir. Bu dal da Peştunlarda ağırlıkta olmakla birlikte Uygurlar, Hunzalar ve Taciklerde de mevcuttur. Ancak bu dala İranlılarda rastlanmamıştır.

G1 ve G2 haplogruplarının ve alt dallarının bir çok varyasyon ile İran ve Hindukuş Dağlarından Moğolistan’a kadar çeşitli etnik gruplarda mevcut olması bu haplogrubun Orta ve Güney Asya bölgelerinde çok eski çağlardan beri mevcut olduğuna işaret etmektedir. Bu bağlamda G haplogrubunun da ön Türkler arasında yer aldığı düşünülmelidir.

H Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

H haplogrubu, F’den en erken ayrılan dallardan biridir. H haplogrubunun M52, M69, M82 dalları mevcut çalışmaya göre Orta ve Güney Asyalılarda mevcuttur.

H1 (M69) ve H1a (M52), Brahular, Beluçlar, Dunganlar, Hazaralar, Peştunlar, Tacikler, Türkmenler ve İranlılarda mevcuttur. Diğer gruplara nazaran Afganistanlı Hazaralarda daha yüksek oranda görülmektedir.

H1a1 (M82) dalı, Tacikler, Özbekler, Hunzalar, Peştunlar, Kalaşlar ve Kırgızlarda görülmektedir.

I Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

Bu bölgede I1 haplogrubuna bu araştırmada rastlanmasa da I2 haplogrubunun I2a2a (M223), I2a1b (M423) ve I2a2 (M436) dalları mevcuttur. Bilindiği üzere I2a1 haplogrubu en fazla Balkanlarda görülmektedir. Ancak az miktarda da olsa bu bölgedeki etnik gruplarda da mevcuttur.

Bu çalışmaya dahil edilen etnik gruplardan Moğollar, Tacikler, Hazaralar, Horasanlılar ve İranlılarda, I2’nin alt dalları görülmektedir. Moğol ve Taciklerde görülen dal, I2a2 (M436)’dır. Yine bu dalın bir alt dalı veya devamı olan I2a2a (M223) dalı ise Afganistan, İran ve Horasan civarında mevcuttur. I2a1b (M423) dalı ise Taciklerde görülmüştür.

I2a2a (M223), 12.600 yaşındadır.  I2a1b (M423) ise 18.500 yaşındaki bir daldır. Araştırmada bulunan I2a örnekleri bu bölgeye çok daha eski zamanlarda da gelmiş olabilirler. Bu bölgedeki I2 örneklerin ne zamandan beri burada olduklarını hesaplamak için SNP ya da BigY testleri gerekmektedir ki Balkanlardaki gruplardan kaç bin sene önce ayrıldığı tespit edilebilsin. Üstün körü hesaplar ve tahminlere dayalı sonuçlar bilimsel olmaktan çıkar. Ancak birden çok etnik grupta ve bir kaç varyasyonla mevcut olması I2’nin bu bölgedeki mevcudiyetini çok daha eski zamanlara dayandırabilir. Bu bölgedeki I2’nin daha alt dalları tespit edilirse yaş tahmininde bulunmak mümkün olacaktır. Sonuç olarak I2a1 ve I2a2’nin dalları eskiden beri ve günümüzde Orta ve Güney Asya’da mevcuttur. Dolayısıyla 750 ilâ 1000 yıl önce Orta Asya’dan ayrılan Oğuzlar bu haplogrubu da getirmiş olabilirler.

J1 Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı 

Makale ve ekinde verilen bilgilerde J1 haplogrubunun alt dallarıyla ilgili ayrıntı verilmese de y-str değerleri incelendiğinde J1 haplogrubunun çeşitli varyasyonlarda Orta ve Güney Asya’da mevcut olduğu görülmektedir. Araştırmaya dahil edilen Orta Asyalı Türki gruplarda J1 haplogrubunun J1a2b ve alt dallarının mevcut olduğu görülmektedir. Bununla birlikte İrani gruplar başta olmak üzere bazı etnik gruplarda ise J1’in tespit edilemeyen farklı dalları da mevcuttur. Bu bağlamda Türki halklarla İrani halklarda görülen J1 haplogrubunun varyasyonları farklıdır.

Genel olarak, J1 haplogrubu ve alt dalları, araştırmaya dahil edilen etnik gruplardan Kırgızlar, Tacikler, Özbekler, Türkmenler, Sindhiler, Beluçlar, Moğollar, Azerbaycanlılar ve İranlılarda belirli oranlarda görülmektedir. Bu çalışmada J1 haplogrubu, İran’ın Horasan, Güney Azerbaycan, İsfahan, Gilan, Mazenderan ve güney bölgelerinde, Afganistan’ın araştırmaya dahil edilen Belh ve Cüzcan vilayetlerinde, Kırgızistan’ın kuzeybatı bölgesinde, Pakistan’da Sindhiler ve Beluçlarda, Moğolistan’ın kuzeybatı bölgesinde mevcuttur.[1]

Araştırmada sadece Page8/P58 (J1a2b) dalı tespit edilmiştir. P58 ve dalları, özellikle Türkmenlerde, ardından Özbekler, Tacikler, Moğollar, Kırgızlar, Horasanlılar, Güney Azerbaycanlılar, İranlılar, Beluçlar ve Peştunlarda görülmektedir. J1a2b (P58/Page8/PF4698) 14.500 yıl önce bir üst daldan ayrılmış ve 8800 yıl önce de çeşitli alt dalları oluşmuştur. Dolayısıyla J1 haplogrubunun bu bölgedeki varlığını 8000 yıl öncesine kadar dayandırmak mümkündür.

P58 olarak tespit edilen başlıca J1 örnekleri, ilk 12 marker y-str verileriyle birlikte (FTDNA sıralamasına göre) aşağıdaki tabloda sizlerle paylaşıyoruz. Araştırmada yaklaşık 40’tan fazla marker baz alınmıştır; 12 marker’a indirerek başlıca J1a2b örnekleri sizlerle paylaştık. Aşağıdaki tabloda DYS389B’yi DYS389ii’ye dönüştürmek için DYS389a ile DYS389B’yi toplamanız gerekir.

J1-Page8-samples

Araştırmada hemen her DNA örneğinin yaklaşık 40’tan fazla marker değeri belirlenerek haplogrupları ve alt dalları tespit edilmiştir. Araştırmacı arkadaşlara fikir vermesi açısından J1 olarak belirlenen ancak alt dalları tespit edilemeyen DNA örneklerinin ilk 12 marker’larını FTDNA sıralamasına göre aşağıdaki tabloda sizlerle paylaşıyoruz. Ayrıca aşağıdaki tablomuzda DYS389b, daha kolay anlaşılması için DYS389ii’ye çevrilmiştir.

J1-unclustered-markers

Bu çalışma, elde ettiği genetik verilerle Orta ve Güney Asya’da J1 haplogrubunun çeşitli etnik gruplardaki mevcudiyetini göstermektedir. Bu gruplara, Kırgız, Türkmen ve Özbekler gibi Türki gruplar da dahildir. J1 haplogrubunun Moğollarda dahi görülmesi dikkate değer bir husustur. Bu da J1 haplogrubuna mensup bazı alt dalların, ön Türklerin oluşumunda yer aldıklarına işaret etmektedir.

J2 Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

Bu araştırmada J2 haplogrubunun J2a1* (L26), J2a1h (L24), J2a1b (M67), J2a1a (M47), J2a1b1 (M92), J2b (M12), J2b1 (M205), J2b2 (M241) dalları, araştırmaya dahil edilen çeşitli bölgelerde ve etnik gruplarda tespit edilmiştir. Bu bağlamda J2-M172, genel olarak araştırmaya dahil edilen etnik grupların hemen hepsinde bir çok varyasyon ile görülmektedir. Rusya’nın Altay bölgesinde Hunlarla aynı döneme rastlayan M.Ö. 1000 ilâ 700 arasına (Demir Çağ dönemi) tarihlendirilen iki farklı sit alanında J2 örnekleri bulundu.[7] Bu durum, J2 haplogrubunun Orta Asya’da çok eski çağlardan beri mevcut olduğunu göstermektedir. Şimdi sırayla J2’nin bu bölgedeki varyasyonlarına değinelim.

Elde edilen verilere göre J2’nin M67 dalı, araştırmaya dahil edilen ülkelerden Afganistan, İran, Kırgızistan ve Moğolistan’da görülmektedir. M67 örnekleri, Afganistan’da Cüzcan vilayetinde Özbeklerde ve Belh’de Taciklerde, İran’da ise Güney Azerbaycan, İsfahan, Gilan ve Horasan bölgelerinde, Moğolistan’ın kuzeybatısında ve Kırgızistan’ın doğu bölgesinde görülmektedir.[1] Aynı çalışmaya göre M67’nin alt dallarından olan M92 (J2a1b1), Güney Azerbaycan, Horasan, Afganistan Özbekleri ve Taciklerde görülmektedir.

Bilindiği üzere M67’nin en yüksek oranda görüldüğü bölge Kafkasya olarak bilinmektedir.[2] J2a1b olarak da bilinen M67 dalı, 14.400 yaşında olup çok sayıda alt dala sahiptir.[3] Yine 2014’te Macaristan’da yapılan bir çalışmada 3200 yıl öncesine tarihlendirilen ve J2a1*(M67’nin bir üst) dalına mensup olduğu tahmin edilen antik DNA örneği bulunmuştur. Bu bakımdan M67’yle ilgili en eski antik DNA örneğinin MÖ 1200 yılında Orta Avrupa’da mevcut olduğu görülmektedir.[4] Bu da M67’nin benzer şekilde çok eski zamanlarda yayıldığını ve diğer taraftan aynı tarihlerde Orta ve Güney Asya’da da mevcut olabileceğini göstermektedir. Ayrıca MÖ 1200 yılına tarihlendirilen antik J2-M67 örneği de bu haplogrubun Romalılardan çok daha önce Orta Avrupa’da mevcut olduğunu göstermektedir. Bu da M67 dalının dağılımını tümüyle Romalılara veya Fenikelilere bağlama çabasında olan bazı ideolojik çevrelerin hipotezleriyle ters düşmektedir. Tahminlerimize göre, gerek M67 gerekse L24 dalları, Ön Türkleri oluşturan topluluklar arasında çok daha eski zamanlarda yerini almıştır.

Cristofaro ve ekibinin çalışmasında en çok görülen J2a alt dalı ise eski adıyla M530 olarak da bilinen L24 (J2a1h) dalıdır. Bu çalışmada J2-L24, Afganistan’da özellikle Cüzcan, Belh, Sar-i Pol gibi vilayetlerde Özbekler, Hazaralar ve Taciklerde kesin olarak görülmektedir. Bununla birlikte J2’nin L24 dalına Moğolistan’ın kuzeybatı bölgesindeki Moğollarda ve İran’ın Horasan, Mazenderan, İsfahan ve Tahran bölgelerindeki halklarda da rastlanmıştır.[1] Bilindiği üzere L24 dalı, J2’nin doğu kanadını oluşturmaktadır. L24 ve alt dalı L25’in genel olarak görüldüğü bölgeler Güney Asya, Orta Asya ve Doğu Avrupa’dır. Buna ilave olarak Batı Asya’da da yaygın bir daldır. J2a1h adıyla da bilinen L24, 15.900 yaşında çok eski bir daldır.[5] L25’in önemli alt dalları CTS1192, L70, PF4888 ve F3133, yaklaşık 9200 yaşındadır. J2-L25’in dalları da bazı makalelerde verilen y-str verilerine göre Orta ve Güney Asya’da mevcuttur. Nitekim FTDNA verilerine göre de, J2 içerisindeki Timuriler ve Muğal(Babürlü) grupları L25 dalına mensuptur.

J2’nin diğer bir dalı olan  M322/M47 (J2a1a) de Afganistan’ın Sar-i Pol vilayetinde Özbeklerde, İran’da İsfahan, Güney Azerbaycan ve Mazenderan bölgelerinde mevcuttur.[1]

Bunlara ilave olarak J2’nin M410 (J2a) dalına mensup olduğu kesin olan ancak hangi alt dal (M67 veya L24) olduğu belirlenemeyen J2a örnekleri de Afganistan’da Türkmenler, Özbekler, Tacikler ve Peştunlarda; Kırgızistan’da Kırgızlar ve Uygurlarda; Moğolistan’ın kuzeybatı bölgesindeki yerel halklarda mevcuttur.[1]

Yine 18.200 yaşındaki L26 (J2a1) dalının minör veya majör dalları da bu çalışmayla Özbekler, Türkmenler, Hazaralar, Tacikler, Kırgızlar, Moğollar, Peştunlar, Beluçlar, Sindhiler, Kalaşlar ve İranlılar arasında tespit edilmiştir. Türkiye’de de birçok Horasan kökenli Türkmenin L26’nın minör ve majör dallarına mensup olduğunu FTDNA projesinden bilmekteyiz. Bu çalışma bize Orta Asyalı Türki halklarda L26’nın çeşitli dallarının görüldüğünü göstermektedir.

J2’nin temel dallarından biri olan M12 (J2b) dalı ise araştırmaya dahil edilen Tacikler, Türkmenler(Cüzcan), Özbekler(Sar-i Pol), Kırgızlar(M241), Kalaşlar(M241), Sindhiler(M241), Hunzalar(M241) ve İranlılarda(M205) düşük oranda da olsa görülmektedir. Daha önceki çalışmalarda J2b’nin Ural-Volga bölgesinde Tatarlarda görüldüğü bilinmektedir. Dolayısıyla Orta Asya’nın hem kuzey hem güney sınırlarında görülen J2b’nin az miktarda da olsa Orta Asya’da görüldüğü kanaatine varılabilir.

Bu araştırma, J2’nin temel kolları olan M410(J2a) ile M12 (J2b)’nin Orta Asya ve güney kesimlerinde görüldüğünü bize göstermektedir. Hatta Moğolistan’da bile L26, L24 ve M67 dalları düşük oranda da olsa mevcuttur. Yine J2a’nın alt dalları M67 (M92 dahil), M47 ve L24 dalları ile J2b’nin alt dalları M241 ve M205 Hindikuş Dağları ve çevresinde oldukça yüksek oranlarda mevcuttur.

J2’nin bir çok dalının Orta Asya’nın güney sınırlarını oluşturan Hindukuş Dağları ve çevresindeki komşu ülkelerde görülmesi dikkate değer bir durumdur. J2’nin bir çok dalının (veya varyasyonun) bu bölgede çok sayıda etnik grupta görülmesi bu bölgede çok eski çağlardan beri yer aldığına işaret etmektedir. Bu bağlamda J2 haplogrubu da ön Türklerin oluşumunda yer almıştır.

Belki okuyucularımızın ilgisini çekebilir düşüncesiyle Kuzeybatı Moğolistan’da görülen J2a örneklerinin 12 marker değerlerini aşağıdaki tabloda sizlerle paylaşıyoruz.

J2-samples-in-mongolia

Tabloda da görüldüğü üzere Moğolistan’da %3,1 oranında mevcut olan J2 haplogrubunun J2a1* (L26), J2a1h (L24) ve J2a1b (M67) dalları mevcuttur.

L Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

L haplogrubunun en fazla görüldüğü bölge Güney Asya’dır. Bu araştırmaya göre L haplogrubu, Orta Asyalı halklarda da görülmektedir.

L (M11), L1a1 (M76/M27), L1a2 (M357) ve L1b (M317) gibi L haplogrubunun alt dalları araştırmaya dahil edilen etnik gruplarda mevcuttur. L haplogrubu az miktarda da olsa çok sayıda etnik grupta mevcuttur. B haplogrubu Orta ve Güney Asya çevresinde genel olarak Hazaralar, Tacikler, Özbekler, Kalaşlar, Hunzalar, Kırgızlar, Azeriler, Uygurlar, Sindhiler, Makraniler, Peştunlar, Dunganlar, Türkmenler ve İranlılarda görmek mümkündür.

L1a1 (M76), Türkmenler(Cüzcan), Hazaralar(Bamiyan, Belh), Özbekler(Cüzcan, Sar-ı Pol), Beluçlar, Makraniler, Kırgızlar, Peştunlar(Kunduz), Tacikler(Belh) ve İranlılar (İsfahan)’da görülmektedir. M76, diğer dallara göre daha yaygındır.

L1a2 (M357), Dunganlar, Kırgızlar, Peştunlar, Tacikler (Belh, Badahşan, Samangan), Özbekler (Belh, Cüzcan, Sar-ı Pol), Uygurlar (Kırgızistan), Azeriler (Güney Azerbaycan, İran), Brahular, Kalaşlar, Hunzalar, Sindhiler ve bazı İranlı halklarda mevcuttur.

L1b (M317), Peştunlar, Özbekler, Makraniler ve İranlılarda mevcuttur.

Bu araştırma verilerine göre L haplogrubunun iki ana dalı L1a ve L1b’nin alt dallarıyla birlikte Orta Asyalılarda mevcut olduğu görülmektedir.

N Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

N, haplogrubu en fazla Sibirya’nın kuzeyindeki halklarda görülmektedir. Ancak Orta Asyalılarda da belirli oranlarda görüldüğü bilinmektedir. Bu araştırmaya göre N (M231) haplogrubunun N1c2b (P43) ve N1c1 (TAT) gibi alt dalları Orta Asya’da mevcuttur. N (M231), Kırgızlar, Tacikler ve Dunganlarda görülmektedir. N1c2b (P43), Özbek, Türkmen, Tacik ve Moğollarda görülmektedir. N1c1 (TAT), çoğunlukla Moğollarda görülmekle birlikte az miktarda Özbekler ve Taciklerde de görülmüştür. Bu bakımdan N1c1’in biraz daha kuzeye özgü olduğu, N1c2b dalının ise Orta Asya’ya doğru yaygınlık kazandığı görülmektedir. N haplogrubu da ön Türklerin oluşumunda Orta Asya’da yer alan haplogruplardandır.

O Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

O haplogrubu bir çok varyasyonu ile bu bölgede diğer haplogruplara oranla düşük miktarda mevcuttur. O haplogrubunun araştırmaya dahil edilen etnik gruplarda görülen varyasyonları şunlardır: O3a1 (KL2), O3a2c1a (M117), O1a (M119), O3 (M122), O3a2c1 (M134), O (M175), O2b (M176), O2a1 (M95) ve O3a2 (P201).

Cristofaro ve arkadaşlarının yaptıkları genetik araştırmada;

O3a1 (KL2), Hazara, Tacik ve Özbeklerde,
O3a2c1a (M117), Moğol, Dungan ve Özbeklerde,
O1a (M119), Moğollarda,
O3 (M122), Moğol, Kırgız, Hazara ve Brahularda,
O3a2c1 (M134), Moğol, Kırgız, Türkmen, Uygur ve Hunzalarda,
O2b (M176), Moğollarda,
O2a1 (M95), Kırgızlarda,
O3a2 (P201), Peştunlar ve İranlılarda görülmektedir.

Q Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

Cristofaro ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmaya göre Q haplogrubu en fazla Cüzcan’daki Türkmenlerde görülmektedir. Bununla birlikte Q haplogrubu, Moğollar, Özbekler, Tacikler, Peştunlar, Makraniler, Sindhiler ve İranlılar(İsfahan, Mazenderan)’da görülmektedir.

Araştırmaya dahil edilen etnik gruplarda Q (M242) haplogrubunun mevcut varyasyonları şunlardır:  Q1a1a1 (M120), Q1a1b (M25), Q1a2 (M346), Q1b1 (M378).

Q1a1a1 (M120), sadece Moğollarda görülür.
Q1a1b (M25), genel olarak Türkmenlerde görülen daldır. Aynı zamanda İranlılar (İsfahan, Mazenderan) ve Özbekler (Cüzcan)’da da az miktarda mevcuttur.
Q1a2 (M346), en yaygın dallardan biridir. Özellikle Moğollar, Tacikler, İranlılar ve Özbeklerde yaygın bir daldır.
Q1b1 (M378), çok az miktarda görülen bu dala sadece Hazaralar ve Sindhilerde rastlanmıştır.

Q haplogrubunun da çeşitli varyasyonlarla Orta Asyalılarda görülmesi bu haplogrubun da ön Türkler arasında yer aldığına işaret etmektedir.

R1a Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

R1a haplogrubunun R1a1 (SRY1532.2) ve R1a1a (M198) alt dalları araştırmaya dahil edilen etnik gruplarda görülmektedir. R1a1a (M198)’ın alt dallarıyla ilgili fazla derine inilmemiştir. Ancak R1a, Orta Asya’da en yoğun görülen haplogruplardan biridir.

R1a1a (M198) oran olarak en fazla Kırgızlarda görülmektedir. R1a1a’nın yoğun veya orta dereceli olarak görüldüğü diğer halklar, Tacikler, Peştunlar, Hazaralar, Türkmenler, İranlılar, Kalaşlar, Sindhiler, Makraniler, Beluçlar, Brahular ve Özbeklerdir. R1a1a, araştırmaya dahil edilen Uygurlar, Hunzalar ve Azeriler gibi diğer halklarda da az miktarda görülmektedir.

Ancak bu araştırmaya dahil edilen Moğol örnekler içerisinde R1b haplogrubunun R1a haplogrubundan daha yüksek orana sahip olduğu görülmüştür.

Ayrı bir yazıyla R1a1a (M198)’in Orta Asyalı halklarda görülen alt dalları ayrıntılı olarak incelenecektir.

R1b Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

Cristofaro ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmada R1b (M343) haplogrubunun ilgili etnik gruplarda görülen varyasyonları: R1b1a2a (L23), R1b1a2a1a1 (U106), R1b1a2a1a2b (U152), R1b1a2 (M269), R1b1a2a1 (M412) ve R1b1a1 (M478/M73)’tür.

R1b’nin en fazla görülen dalı R1b1a2a (L23)’tür. Bu dala Moğollarda rastlanmamıştır. L23’ün görüldüğü etnik gruplar, Hazaralar, Dunganlar, Kırgızlar, Tacikler, Türkmenler, Özbekler, Azeriler, Beluçlar ve İranlılarda görülmüştür.

R1b1a2 (M269), pek fazla görülmese de Moğollarda, Hazaralarda ve İran’da İsfahanlılarda görülmüştür.

R1b1a2a1 (M412) dalı yalnızca Moğollarda görülmüştür.

R1b1a1 (M478/M73), Hazara, Özbek ve Moğollarda yoğun görülen bu dal, Türkmenler, Kırgızlar ve Özbeklerde de mevcuttur.

R1b1a2a1a1 (U106), İran’da Gilan’da; R1b1a2a1a2b (U152) ise İran’ın Horasan bölgesinde görülmüştür.

Bu araştırmadan elde edilen veriler, R1b haplogrubunun sadece Batı Avrupa’ya özgü olmadığını, aynı zamanda Orta ve Güney Asya bölgelerinde de mevcut olduğunu bizlere göstermekteir. R1b haplogrubunun da ön Türklerin oluşumunda yer aldıkları önemli bir husustur.

R2 Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

R2 haplogrubu da Hunzalar, Tacikler, İranlılar, Özbekler, Azeriler, Türkmenler, Moğollar ve Pakistanlı etnik gruplarda mevcuttur.

T Haplogrubu ve Alt Dallarının Dağılımı

T haplogrubu araştırmaya dahil edilen etnik gruplardan İranlılar, Peştunlar, Tacikler ve Özbeklerde mevcuttur.

Afganistan Türkmenlerinin Genetik Yapısı

Afganistan’ın Cüzcan ilinde yaşayan Türkmenlerden birbiriyle akraba olmayan 74 kişi seçilmiş ve bunlardan DNA örneği alınmıştır. Burada dikkat çeken husus, Q haplogrubunun Cüzcanlı Türkmenlerde çoğunluğu oluşturmasıdır. Bu Türkmenlerin hangi boydan olduğu belirtilmese de çeşitli Türkmen grupların bir araya gelmesiyle oluştuğu kesindir. Afganistan Türkmenlerinde Q’dan sonra R1a, J1, J2, N, E1b, G2a, L, R1b gibi haplogruplar görülmektedir. J2 haplogrubuna nazaran J1 haplogrubunun Türkmenlerde daha fazla olması dikkate değer bir durumdur. Yine R1a ve R1b’nin toplamı (R1) ile J1 ve J2’nin toplamı (J) da yine eşit (%18 civarı) orana sahiptir. N haplogrubu ise her zaman olduğu gibi makul ölçülerde Türkmenler arasında dikkate değer bir oranda görülmektedir. E1b, G2a ve L haplogrupları da Türkmenler arasındaki yaygın haplogruplardandır.

afghanistan-turkmens-ydna-haplogroups

Afganistan Özbeklerinin Genetik Yapısı

Afganistan’ın Cüzcan, Sar-i Pol ve Belh illerinden, birbiriyle akraba olmayan 126 Özbek’in DNA örnekleri alınmıştır. Buna göre Afganistan Özbeklerinde en baskın haplogrup R1a olup, daha sonra J2 haplogrubu gelmektedir. R1b, L ve Q haplogrupları da oldukça yoğun görülen haplogruplardandır. C, G2a, N, H, J1, E1b, R2, O ve T gibi haplogruplar da Afganistan Özbekleri arasında görülmektedir.

afghanistan-uzbeks-ydna-haplogroups

Moğolların Genetik Yapısı

Bu araştırmaya aynı zamanda Moğolistan’ın çeşitli bölgelerinde yaşayan Moğollar da dahil edilmiştir. Moğollarda en baskın haplogrup C (%51,3)’dir. C’den sonra sık görülen haplogruplar O (%15), N (%11,9) ve Q (%6,3) haplogruplarıdır. R1b (%4,4), J2 (%3,1), J1 (%1,3), R1a (%1,3), G1 (%0,6) haplogrupları da farklı oranlarda görülen diğer haplogruplardır.

mongolians-ydna-haplogroups

Sonuç 

Sonuç olarak bu araştırmaya dahil edilen etnik gruplar, Orta Asya ve güney kesimindeki halkların çok sayıda haplogrubu içerdiğini göstermektedir. Dolayısıyla “Türkler, Orta Asya’dan gelirken hangi haplogrupları getirdi?” sorusuna cevap verilirken Orta Asya’nın günümüzdeki genetik durumu da göz önüne alınmalıdır. Kuşkusuz Orta Asya, 750 yıl önceki Moğol istilasına kadar daha az C, D ve O haplogrubuna sahipti. Ayrıca her bir Türk budunu veya boyunun farklı haplogruplara mensup oldukları da aynı bölgelerde iç içe yaşayan Türki halkların mevcut genetik yapısından anlaşılmaktadır. Son 1500 yıl içerisindeki göçlerin doğudan batıya (Orta Asya’dan batıya) yapıldığı dikkate alınırsa, 750 ilâ 1000 yıl öncesinde Oğuz Türklerinin de Orta Doğu’ya yaptıkları genetik katkı içerisine G1, G2, H, I2, J1, J2, L, N, Q, R1a, R1b, R2 ve T gibi haplogrupların hepsi dahil edilmelidir. Ayrıca bu göçler sadece Oğuz Türkleriyle de sınırlandırılmamalı; farklı Türki grupların da daha önceki çağlarda veya sonradan batıya göç ettikleri de hesaba katılmalıdır.

KAYNAKLAR

[1] Cristofaro et al (2013), Afghan Hindu Kush: Where Eurasian Sub-Continent Gene Flows Converge, PLOS ONE, DOI: 10.1371/journal.pone.0076748

[2] Balanovsky et al (2011), Parallel Evolution of Genes and Languages in the Caucasus Region, Mol Biol Evol October 1, 2011 vol. 28 no. 10 2905-2920 doi: 10.1093/molbev/msr126

[3} J2a1b, M67, http://www.yfull.com/tree/J2a1b/

[4] Gamba et al (2014), Genome flux and stasis in a five millennium transect of European prehistory, Nature Communications5, Article number:5257, doi:10.1038/ncomms6257 Web: http://www.nature.com/ncomms/2014/141021/ncomms6257/full/ncomms6257.html

[5] J2a1h, L24 (M530), Web: http://www.yfull.com/tree/J2a1h/

[6] Y-DNA Haplogroup D, Web: http://isogg.org/tree/ISOGG_HapgrpD.html

[7] Allentoft et al (2015), Population genomics of Bronze Age Eurasia, Nature 522, 167–172 (11 June 2015) doi:10.1038/nature14507, Web: http://www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14507.html

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

Diller Ne Zaman ve Nerede Ortaya Çıktı? Türk Dili Ne Zaman ve Nerede Başladı?


11390035_910511375682474_1877403498664491751_n (1)

Ortada kimi kişiler yok Türk dili şurada, yok burada şu tarihlerde ortaya çıktı diye çeşitli varsayımlar ileri sürüyorlar! Onlar ancak 2 önemli noktayı gözden kaçırıyorlar!

1. Tahminen 300,000 yıllık olan bugünkü insan soyunun ilk 238,000 yılı Afrika’da geçmiştir. Bugünkü insan soyu ancak 62,000 yıl önce Afrika kıtasından Kızıl Denizi geçerek Arabistan yarımadasına ayak bastılar. Çünkü buzullarla kaplı olan Avrupa ve Asya kıtalarında 62,000 yıldan başlayarak buzullar erimeye başlamış ve insanın yaşamasına uygun durum ortaya çıkmıştır.

Bugünlerden 62,000 yıl önceden Arap yarımadasına çıkanlar, sonra yavaş yavaş bir kol Anadolu’ya, oradan bir kol Avrupa’ya, başka kol ise Kafkasya’ya yönelmiş. Başka bir kol ise Anadolu yerine İran üzerinden Orta Asya, Hindistan, Uzak Doğu’ya yayılmış. Daha sonra Orta Asya’dan bir kol Sibirya’ya, oradan da 30,000’lerde Bering Boğazı olan yerden Kuzey Amerika’ya geçmeye başlamışlar. Başka bir kol ise Orta Asya’dan Ural dağlarının güneyi Hazar denizi kıyılarından Avrupa’ya, Karadeniz’in kuzeyinden Macaristan ovalarına, oradan Avrupa içlerine gitmişler.

Anadolu’dan Balkanlar’a ve Avrupa’ya geçenlerle, Hazar ve Karadeniz’den Avrupa’ya geçenler Avrupa’da karşılaşmışlar, birbirleriyle savaşarak, birlikte yaşamak zorunda kalmışlar.

2. önemli nokta da şudur: Bugünkü insan soyu 300,000 yıl önce Afrika’da ortaya çıkarak 238,000 yıl Afrika’nın çeşitli yörelerinde yaşarken, küçüklü büyüklü bütün insan topluluklarında kuşkusuz çeşitli diller vardı. Çünkü dilsiz, konuşmasız insan topluluğu olamaz!

Genetik bilimi bir yandan, bir de Chomsky’nin “İnsanlarlar doğuştan EVRENSEL GRAMER ile doğmuşlardır, beyinlerdeki bu evrensel gramerden çeşitli diller ortaya çıkar” kuramı öte yandan iyi bilinirse, Türkçeyi öyle yok Anadolu’da, yok Kafkasya’da, yok Mezapotamya’da, yok Altaylar’da doğmuştur diye aramaya gerek yok! Türkçe de başka diller gibi ilk oluşumları ta 300,000 yıl geriye giden Afrika’da ortaya çıkmış, sonra başka diller gibi Afrika’dan Asya ve Avrupa’ya insan göçleriyle geçmiştir.

Bunun kanıtlarını bulmak olanak dışıdır bugünkü bilgilerimiz ve eldeki verilerle.

Timur Kocaoğlu, 5 Temmuz 2015

Orta Asya’nın Genetik Yapısı


Orta Asya ile ilgili en eski genetik araştırmalardan biri, Zerjal ve arkadaşları tarafından gerçekleştirilmiş ve 2002 yılında American Society of Human Genetics dergisinde yayımlanmıştır. Bu çalışma kapsamında Türkmenistan, Özbekistan, Kazakistan, Kırgızistan ve Tacikistan gibi Orta Asya ülkelerinden 8 etnik gruptan örnekler toplanmış ve buna ilave olarak Doğu Asya’dan Moğol örnekler de dahil edilmiştir. Ayrıca bu çalışma kapsamında Kafkasya bölgesinden Azerbaycanlı, Oset, Gürcü, Ermeni, Lezgi ve Svanlar da çalışmaya dahil edilerek karşılaştırma yapılmıştır.  Biz de bu yazımızda hem çalışmaya dahil edilen etnik gruplarda görülen Y-DNA oranlarına yer vereceğiz hem de makaleyle ilgili genel bir değerlendirme yapıp eleştirilerimizi sizlerle paylaşacağız.

Y-DNA haplogrupları hakkındaki yazımız için buraya tıklayınız.

MAKALENİN GİRİŞ KISMI, ORTA ASYA’DA TARİH ÖNCESİ VE TARİHSEL SÜRECİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Zerjal ve arkadaşlarının hazırladığı makalenin giriş kısmında daha önce Avrupa’da yapılan y-kromozomu araştırmalarında genetik çeşitliliğin görüldüğü ancak bu çeşitliliğe neden olan göçlerin Paleolitik dönemde mi yoksa Neolitik dönemde mi gerçekleştiğinin henüz açıklığa kavuşmadığı belirtiliyor. Ancak ilgili makalede genel olarak bu tür genetik çeşitliliklerin tarih öncesi çağlardan itibaren gerçekleşmeye başladığı konusunda uzlaşıldığı ifade ediliyor. Bununla birlikte, tarihsel süreçte gerçekleşen tarihi vakaların da demografik değişikliklere neden olduğu belirtilmekte ve belirli bir coğrafyadaki genetik çeşitlilik değerlendirilirken hem tarih öncesi hem de tarihsel süreçteki kitlesel göçlerin, savaşların ve felaketlerin birlikte ele alınması gerektiği makalede vurgulanmaktadır.[1] Buna binaen Orta Asya’nın, Neolitik çağlarda olduğu kadar yakın tarihte de çeşitli göç hareketliliklerine maruz kaldığı da ifade edilmektedir.

Bu bağlamda, makaleyi değerlendirmeye geçmeden evvel, yazılı kaynaklar ışığında Orta Asya’nın tarihi sürecini ele almakta yarar görüyoruz. Bugün Batı Asya’da ikamet eden Oğuz kökenli Türklerin 10. yüzyılda Orta Asya’da ikamet ederken, Batı Asya’ya kitlesel göç ettiğini biliyoruz. Özellikle Kıpçaklar ve ardından Moğolların Orta Asya’ya yaptıkları akınlara kadar geçen sürede Orta Asya’nın genetik yapısı günümüzden biraz daha farklı (C daha az) olsa da yine o bölgede 1000 ilâ 2000 yıl önce genetik çeşitlilik mevcut idi. Nitekim Oğuz Türklerinde baskın ve mevcut olan haplogrupların Orta Asya’da özellikle Uygurlar, Özbekler ve Türkmenlerde hala yaygın olduğunu günümüzde görüyoruz. Zaten Zerjal ve arkadaşlarının yaptıkları çalışma da bunu göstermiştir.

Oğuzların Orta Asya’dan batıya göçlerini ele alacak olursak, 11. yüzyılda Gazneliler, Kimekler ve Karlukların baskısı nedeniyle Oğuzların Hazar ötesi bölgeden ayrılarak Batı Asya ve Doğu Avrupa’ya kitlesel olarak göçtükleri o dönemin tarihçileri tarafından ifade edilmekte; ayrıca göçen yoğun kitlelerin İran, Azerbaycan, Anadolu, Mezopotamya, Suriye, Mısır gibi coğrafyalarda beylikler ve güçlü devletler kurdukları bilinmektedir. 13. yüzyıldaki ikinci göç dalgasında ise Doğu ve Kuzeydoğu Asya’dan gelen Moğol baskısı nedeniyle başta Orta Asyalı konargöçerler olmak üzere çok sayıda insan topluluğunun da yine Hazar ötesinden Batı Asya tarafına göçtükleri bilinmektedir. İkinci göç dalgasında Orta Asya yoğun miktarda Moğol etkisine maruz kalırken, Batı Asya’da bu etki oldukça düşük oranlarda olmuş ve Orta Asya’dan Batı Asya’ya bir gen akışı gerçekleşmiştir. Bundan Kuzey Afrika, Doğu Avrupa ve Balkanlar da etkilenmiştir.

Tarihi süreç dikkate alındığında Orta Asya daima batıya göç veren bir coğrafya olmuştur. Bir çok genetik makalede tarih öncesi (Neolitik gibi) devirlerde Orta Asya’nın batıdan göç aldığı iddia edilse de aksine tarihi başlatan ve eklemeli dil konuşan Sümerler gibi bazı halkların da Batı Asya (Mezopotamya)’ya Orta Asya’dan geldikleri yönünde görüşler mevcuttur.[2] Mezopotamya’nın en eski halklarının sonradan Araplaştırıldığı, Anadolu’nun en eski kadim halklarından Hattilerin sonradan Hint-Avrupalılaştırıldığı bilimsel olarak da kabul görmektedir. Bu bağlamda acaba Mezopotamya, İran ve Anadolu’nun eklemeli dil konuşan en eski halkları Orta Asya’dan gelmiş olamaz mı veya tam tersine bu insanlarla aynı kökenden gelenler önceden veya sonradan Orta Asya’ya ve Kafkaslara geçmiş olamaz mı sorusunu sormakta fayda var. Neolitik dönemde veya daha öncesinde her iki yönde de göçlerin yaşanmış olma ihtimali elbette vardır. Ancak bizim için en öncelikli konu bin yıl önceki Türklerin ve Orta Asya’nın genetik yapısıdır. Orta Asya, yakın zamanda (800 yıl önce) her ne kadar Moğollar ve Tunguzlar gibi Kuzeydoğu Asya halklarının (C haplogrubu) göçlerine maruz kalsa da, F haplogrubundan türeyen hemen hemen bir çok haplogrubu (varyasyonu) bir arada tutmayı ve genetik çeşitliliğini orantılı bir biçimde korumayı başarmıştır.

Batı Asya’da Türk varlığı tarihsel süreç bağlamında incelendiğinde Türklerin, 1040’tan çok daha önce bu bölgede etkili olmaya başladıkları bilinmektedir. Nitekim en başta Anadolu, M.Ö. 4. yüzyıldan itibaren Avrupa Hunları, Sabarlar ve Hazarlar gibi kavimlerin akınlarına uğramıştır.[3] Yine 4. ve 5. yüzyıllarda Avrupa Hunlarının Anadolu çevresinde uzun süre kaldıkları, 6. yüzyılda Bizans’ın Sasanilere karşı Sabarları kullandığı, 8. yüzyılda Hazar lakaplı Bizans İmparatoru IV. Leo tarafından ücretli Hazar askerlerinin Anadolu’ya yerleştirildikleri, 12. yüzyılda Bulgar, Kuman ve Peçeneklerin yine Bizans tarafından Selçuklulara karşı Batı Anadolu’ya iskan edildikleri tarihi kayıtlardan bilinmektedir. Benzer şekilde, Abbasiler de 9. yüzyılda on binlerce Türk kökenli memluk askeri Orta Asya’dan Irak’a getirerek kendi hizmetine almıştır. Bu askerlerin bir kısmı 9. ve 10. yüzyıllarda İslam coğrafyasının çeşitli bölgelerinde kalelerde görevlendirilmiştir.[4][5] Hatta 836 yılında Bağdat’ın kuzeyinde Samarra kenti inşa edilmiş ve Türk kökenli memlukler bu şehre yerleştirilmiştir.

Zerjal ve arkadaşlarının makalenin giriş kısmında vurgulamak istedikleri husus da tüm bu genetik çeşitliliğin tarih öncesi çağlardan günümüze kadar devam etmiş olmasıdır. Her bir coğrafi bölgedeki genetik çeşitliliklerin sadece tarih öncesi devirlerde değil, son üç bin yıldaki tarihi süreçte de şekillenmeye devam ettiği makalede özellikle vurgulanmaktadır. Bununla birlikte günümüzdeki bir çok ulus yokken tarih öncesi çağlarda farklı ata soylarından insanların bir araya gelerek tarihsel süreçte ortak bir dil, kültür ve tarih oluşturdukları bilinmektedir. İşte biz de bu gerçeği dikkate alarak, daha önce başka yazılarımızda da belirttiğimiz üzere, ön Türkleri kesinlikle yakın bir zamandaki tek bir y-dna haplogrubuna indirgemeden yorumluyoruz. İllâki Türkleri tek bir haplogruba indirgemek gerekiyorsa, Orta Asya Türklerinde görülen ve Moğol akınları öncesinde taşıdıkları haplogrupların 48.000 yıl önceki atası F haplogrubu, Türklerin ortak atası olarak kabul edilebilir. Bazı ard niyetli kesimler ve ard niyeti olmayıp da yeterli bilgiye sahip olmayan kişiler, maalesef göçlerin kaynağı olan Orta Asyalı Türklerde bir çok haplogrup görüldüğünü bilmelerine rağmen, tek bir haplogrup üzerine propaganda yapabilmektedir. Bunun yanlış ve ayrımcı bir tutum olduğunu belirtmekte fayda görüyoruz. Değerlendirmesini yaptığımız Zerjal ve Wells’in makalesinde de Orta Asya’daki haplogruplardan sadece C haplogrubu, kasıtlı olarak Türklerle bağdaştırılmaya çalışılmaktadır. Azıcık genetikten anlayan bir insan dahi böyle bir görüşün ne kadar sığ olduğunu idrak edebilir.

Zerjal’ın makalesindeki Orta Asya Y-DNA haplogrup oranlarına geçmeden önce değinmek istediğimiz diğer bir husus da bazı kesimlerin Türklerde en çok görülen haplogrubu temel alarak tavır almaları ve en çok görülen haplogrubu Türk ilan edip, diğer haplogrupları Hint-Avrupalı, Semitik, Kafkasyalı, İrani vb şeklinde etiketlemeleridir. Oysa ki gerek Türkiye ve İran Türklerinde gerekse Orta Asya Türklerinde aynı haplogrupların görüldüğü bilinmektedir. Harflerle ifade ettiğimiz bu haplogruplar biraz daha geriye gidildiğinde zaten ortak atalarda birleşmektedir. Türklerin birleşmesi de en çok taşıdıkları varyasyonların, M.Ö. 46.000’de F haplogrubunda birleşmesidir. Diğer bir ifadeyle Türklerin ataları M.Ö. 46.000-65.000 yılları arasında F haplogrubuna mensup idi. 235.700 yıl öncesine gidecek olursanız, y-kromozomu Adem(ilk erkek)’i temsilen A0-T haplogrubuna dayandırılmaktadır.[9]

Zerjal ve arkadaşlarının makalesinde Orta Asya, güneydoğusunda Pamir ve Tanrı Dağları, kuzeyinde Sibirya, batısında Hazar Denizi olan, Moğolistan’dan Kafkasya’ya kadar uzanan coğrafi bölge olarak tanımlanmaktadır. Bu bölgede Paleolitik döneme (M.Ö. 10.000’den öncesine) ait kalıntılar ve yine Mezolitik döneme (M.Ö. 10.000-8000 arası) ait kalıntılar mevcuttur.[6] Ancak Orta Asya’da genetik çeşitliliğin ve hareketliliğin Neolitik dönemde (M.Ö. 8000-6000 arası) yoğunlaşmaya başladığı vurgulanmaktadır.[7][8] Bu bölgenin o çağlarda tarıma pek elverişli olmaması nedeniyle daha çok hayvancılığın geliştiği tahmin edilmektedir. Makalede Orta Asya’nın en eski devirlerde Amerika, Hindistan ve Avrupa’ya yönelik göçlerin ve yakın tarihte de Batı Asya’ya yönelik göçlerin kaynağı olabileceği belirtilmektedir. Her ne kadar tarihsel süreçte kitlesel olarak pek rastlanmasa da batıdan doğuya göçlerin olmuş olabileceği ihtimali üzerinde de durulmaktadır.

ARAŞTIRMAYA DAHİL EDİLEN DNA ÖRNEKLERİ

Bu araştırmada 15 farklı etnik gruptan 408 erkekten örnek toplanmıştır. 1993 ve 1995 yılları arasında Moğolistan’dan toplanan 65 örnek çalışmaya dahil edilmiştir. 343 örnek ise, EurAsia ’98 keşif gezisi esnasında 14 etnik gruptan toplanan örneklerden elde edilmiştir. Örneklerin çoğu köylerde yaşayan sağlıklı erkeklerden rızaları alınarak elde edilmiştir. Kan örneği alınan bireylerin birbiriyle akraba olmamasına dikkat edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen etnik gruplar ve örnek alınan bölgeler tablo halinde belirtilmiştir:

zerjal-et-al-calismaya-dahil-edilen-etnik-gruplar

Bu çalışmada 16 Y-STR marker değerleri (DYS388, DYS392, DYS425, DYS426, DYS436, DYS19, DYS389I, DYS389b, DYS390, DYS391, DYS393, DYS434, DYS435, DYS437, DYS439, DYS438) tespit edilmiştir.

Ancak bu çalışma eski olması nedeniyle bazı haplogruplara yer verilmediği gibi bazı haplogruplar da detaylı olarak tespit edilmemiştir. Mesela G ve I haplogrupları birlikte verilmiştir.  J1 ve J2 haplogrupları da J haplogrubu altında birlikte verilmiştir. Aynı şekilde O haplogrubu gibi bazı varyasyonlar K haplogrubu içerisinde değerlendirilmiştir; ancak O3a farklı olarak ele alınmıştır. Aynı şekilde P ve Q haplogrupları da R1b içerisinde değerlendirilmiştir. Bu yüzden karışıklığı önlemek için aşağıdaki haritada bunu belirteceğiz. Haritayı tam ekran görüntülemek için üstüne tıklayınız.

1-zerjal-central-asia-genetics-orta-asya-genetik-yapisi-haplogrup-dagilimi-harita

SONUÇLAR

İstatistiklere geçmeden önce genel bir değerlendirme yapmak gerekirse, bu araştırma sonucunda R1b haplogrubu en fazla Türkmenlerde ve Ermenilerde görülmüştür. R1ahaplogrubu ise en fazla Kırgız ve Taciklerde görülmüştür. J (J1/J2) haplogrubu Orta Asya’da en fazla Uygurlar, Özbekler ve Dunganlarda, Kafkasya’da ise en fazla Kazbegi Gürcüleri, Azerbaycan Türkleri ve Lezgiler’de görülmüştür. C ve ardılı olan haplogruplar ise en fazla Kazaklar ve Moğollarda görülmektedir. K ve O haplogrubu da yine Uygurlar, Kazaklar, Moğollar ve Dunganlarda yüksek oranlarda mevcuttur. Oranlardan oluşturulan grafikler aşağıda verilmiştir.

SONUÇLARIN DEĞERLENDİRİLMESİNDE DİKKAT ETTİĞİMİZ HUSUSLAR

Tarihsel süreçte ve dilbilimsel açıdan, Orta Asya’da Oğuz Türklerine en yakın budunlar, Uygurlar, Türkmenler ve Özbeklerdir. Bu üç budunun konuştuğu dil, Oğuz Türkçesine oldukça yakındır. Diğer taraftan Kırgızca, Altayca ve Kazakça gibi lehçeler, Kıpçak grubunda yer almakta ve Oğuzcaya en uzak noktayı teşkil etmektedir. Bu nedenle Oğuz Türklerini (Türkiye, Azerbaycan) diğer Orta Asya Türkleri ile kıyaslarken en başta Uygurlar, Türkmenler ve Özbeklerle kıyaslamakta fayda vardır.  Nitekim, Uygur, Özbek ve Türkmenler, Oğuzlarla kıyaslandığında bu grupların genetik olarak birbirine daha yakın olduğu görülmektedir. Zaten fenotip olarak da Türkiye ve Azerbaycan Türklerine en yakın olan gruplar, Uygurlar, Özbekler ve Türkmenlerdir.

ÖZBEKLER

Y-DNA örnekleri Özbekistan’ın Kaşkaderya bölgesinden alınmıştır. Örneklerde de görüldüğü gibi Özbeklerde R ve J haplogrupları en baskın haplogruplardır. Benzer şekilde Türkiye’de de en baskın haplogruplar J ve R’dir.

Zerjal ve arkadaşlarının araştırmasında R ve J haplogruplarına ilave olarak Özbeklerde G/I, Q, C, K/O, D gibi haplogruplar da tespit edilmiştir. Ancak bu haplogrupların makalede belirli dönemler ve topluluklarla ilişkilendirilmeye çalışılması mevzusunu burada tartışmakta fayda var.

R1a/R1b mevzusu: Makalede R1a ve R1b gibi haplogrupların atın evcilleştirilmesiyle Karadenizin kuzeyinden M.Ö. 3000’de Orta Asya’ya geldiği iddia edilmektedir. Ancak böyle bir yaklaşım bütünüyle ideolojiktir. Makalenin devamında Özbekistan’da R1a ve R1b haplogrupları ideolojik ve açık bir biçimde Hint-Avrupalılarla özdeşleştirilmeye çalışılmaktadır. Bu iki haplogrup Avrupa halklarının önemli bir çoğunluğunu oluşturduğu için, Batılı genetikçiler tarafından yıllardır Hint-Avrupalıların atası gibi gösterilmeye çalışılmaktadır. Oysa ki haplogruplar ırklarla ve dil aileleriyle karıştırılmamalıdır. Biz batının bilimi ırkçı ve ideolojik yorumlamasına ve böyle bir bilim anlayışına karşıyız ve bu yüzden mevcut anlayışa eleştirel yaklaşıyoruz. Tarih öncesi dönemde dahi bir haplogruba mensup bireylerin bir kısmı eklemeli dil konuşurken, diğer bir kısım bükümlü diller konuşmuş olabilir. Bunun aslında hiç de önemi yoktur. Tıpkı J haplogrubu gibi R haplogrubu da bir çok dil grubuna mensup insanı bünyesinde taşımaktadır. En az Hint-Avrupalılarda olduğu kadar bu haplogrup Türklerde de görülmektedir. O yüzden yakın dönem haplogrupların belirli dil aileleriyle ilişkilendirilmeye çalışılması varsayımdan öteye gitmez. Nitekim tarih öncesi dönemlerde insan topluluklarının hangi dili konuştuklarını kanıtlayacak hiç bir yazılı belge yoktur. Dolayısıyla R1a ve R1b haplogruplarının ataları 5000 ilâ 20.000 sene önce hangi dili konuşuyordu bilemeyiz. Ancak şu bir gerçek ki G, J, L, N, Q, R gibi birçok haplogrup 5000 ilâ 10.000 yıl önce Orta Asya’da mevcut idi ve bu haplogruplar hep birlikte Ön Türklerin atalarını teşkil ediyorlardı. Yine Batı sentezli bilim anlayışıyla ters düşmek gibi olacak ancak bu haplogrupların hepsi bu bölgenin yerlisi de olabilir. Böyle bir ihtimal veya varsayım, antik DNA örnekleriyle aksi kanıtlanana kadar mümkündür.

J1/J2 mevzusu: Makalede J (J1 veya J2) haplogrubunun Özbekistan’a Neolitik dönemde M.Ö. 8000-6000 yılları arasında vardığı savunulmaktadır. Bu dönemde özellikle Kırgizistan ve Özbekistan arasındaki Fergana vadisi gibi verimli ve sulak arazilerde tarımı başlatan neslin J haplogrubu olduğu iddia edilmektedir. Ancak bu iddiaya eleştirel bakıyoruz. Çünkü tarımın tek başına bu haplogruba mal edilmesine karşın, bunu destekleyecek antik DNA örneği henüz dünyanın hiç bir yerinde bulunmuş değildir. Nitekim J haplogrubu tarıma uygun olmayan engebeli Kafkasya dağlarında, Ural-Volga ve Doğu Avrupa steplerinde de görülmektedir. Hatta Altayların kuzeyinde arkeolojik kazılarda bulunan J2’ler de tarım kültürüne ait değildir. Ancak günümüzde J haplogrubunun ormanlık olmayan bereketli bölgelerde daha yoğun olduğu gerçeğini de inkar edemeyiz. Nitekim J haplogrubu verimli ve sulak alanlarda daha sık görülürken, R1a ve R1b haplogrupları orman kuşağında daha sık görülen haplogruplardır. Fakat yine de bu tarz önermelere ihtiyatla yaklaşmakta fayda vardır. Nitekim en eski J2 örneklerinden ikisi Altayların kuzeyinde Demir Çağ dönemine ait iki farklı sit alanında bulunmuştur. Bu bağlamda M.Ö. 1000 ilâ 700 yılları arasında demiri bu bölgeye götürenlerin de J2 haplogrubu olduğu varsayımında bulunulabilir. J2’nin Altaylarda Demir Çağına ait arkeolojik alanlarda tespit edilmesi tesadüf değil, aksine zengin demir madenlerine sahip olan bu bölgenin demirci ustaları tarafından yurt edinilmesi olarak düşünülebilir.

Diğer haplogruplar: C2, D ve O haplogruplarının bu bölgeye Moğol istilası ile geldiği düşünülmektedir. Ancak C’nin bazı varyasyonları ile G, N ve Q gibi haplogruplar çok daha eski devirlerde bu bölgeye gelmişlerdir.

uzbeks-ydna-haplogroups-ozbeklerin-genetik-yapisi

UYGURLAR

Bu çalışmada Uygur örnekleri, Kazakistan’ın Almatı bölgesinde yaşayan Uygur kökenli vatandaşlardan toplanmıştır. 2002 yılında yapılan bu araştırmanın Y-DNA haplogrup oranları, 2010 yılında Shou ve arkadaşları tarafından Doğu Türkistan’da yapılan örneklerle kısmen uyuşmakta ve benzerlik göstermektedir.

Kazakistan’daki Uygurlarda en baskın haplogruplar J ve R1a’dır. Bununla birlikte C, G/I, K, Q, R1b gibi haplogruplar da görülmektedir. Benzer haplogrupların kadim Uygur halkı gibi pek çok Türki halkta görülmesi önem arz etmektedir. Nitekim Türkler, 800 ilâ 1000 yıl önce Orta Asya’dan gelirken tek bir haplogrup getirmemiştir.

Ayrıca şunu da belirtmekte fayda var ki dünyada tek bir haplogruptan oluşan millet yoktur. En saf dedikleri Amerikan yerlilerinde dahi üç farklı haplogrup görülmektedir. Afrikalılar dahi A, B, E1a, E1b gibi haplogrupların farklı varyasyonlarını taşımaktadır. Yine Ermeniler, Yunanlar, İngilizler vb gibi pek çok ulus da çok sayıda Y-DNA haplogrubundan müteşekkildir. Ancak nedense başka milletlerdeki haplogrup çeşitliliğini görmezden gelip de Türkler üzerine oyun oynamaya kalkışan tiplerle uğraşmak durumunda kalıyoruz.

1-kazakhstan-uyghurs-ydna-haplogroups-uygurlarin-genetik-yapisi

TÜRKMENLER

Bu araştırmada Türkmenistanlı Türkmenlerde en baskın haplogrup R1b ve Q haplogruplarıdır. 2002 yılında gerçekleştirilen bu araştırma o dönemin şartlarında henüz haplogrupların tasnifi tam yapılmadığı için Q ve R1b haplogrupları bir arada ele alınmıştır. Bu nedenle Türkmenlerde R1b ve Q haplogruplarının toplamı %52,4 şeklinde verilmektedir. Bu iki haplogruptan sonra Türkmenlerde en çok görülen haplogrup J (J1 ve J2’nin toplamı)’dir. N haplogrubunun da Türkmenlerde oldukça yüksek orana (%9,5) sahip olduğu görülmektedir. G/I, R1a, K/O gibi haplogruplar da Türkmenlerde mevcuttur.

Not: Türkiye’de R1b haplogrubunun R1a’dan fazla olması gibi, Türkmenlerde de R1b’nin daha fazla olduğu görülmektedir.

turkmens-ydna-haplogroups-turkmenistan-genetik-yapisi

AZERBAYCAN TÜRKLERİ 

Azerbaycan Türklerinde en fazla görülen haplogrup J (J1 ve J2’nin toplamı)’dır. İkinci olarak en fazla görülen haplogrup R1b ve Q’nun toplamıdır. Dikkat edilirse Türkiye’de de en fazla J’nin toplamı, daha sonra R1b, G, R1a şeklinde bir sıralama görülmektedir; bu sıralama Azerbaycan Türkleriyle benzeşmektedir. Türkiye ve Azerbaycan Türklerinin Oğuz grubundan olmaları sebebiyle bu iki grup birbirine genetik olarak en çok benzeyen budundur.

azerbaijan-azeri-ydna-haplogroups-azerbaycan-genetik-yapisi

KIRGIZLAR

Kıpçak grubunda yer alan Kırgızlarda en fazla görülen Y-DNA haplogrubu R1a’dır. R1a’nın peşinden C haplogrubu gelmektedir. G, J, K, N, Q ve R1b gibi Y-DNA haplogrupları Kırgızlarda az görülse de %3 ilâ %5 civarında bu haplogruplar da kadim Kırgız halkında mevcuttur.

Altayların kuzeyinde Altayca konuşan halklar da yine Kıpçak grubuna girmekte ve o topluluklarda da R1a en baskın Y-DNA haplogrubunu oluşturmaktadır. Ancak Kazaklar da Kıpçak grubunda değerlendirilmelerine rağmen, Kırgızlara nazaran oldukça düşük oranlarda R1a haplogrubuna sahiptirler.

kyrgyzstan-ydna-haplogroups-kirgizistan-genetik-yapisi

KAZAKLAR 

Kazaklar’da en baskın haplogrup C’nin varyasyonlarıdır. Bu çalışmada diğer haplogruplara pek rastlanmasa da bazı araştırmalarda diğer haplogrupların da mevcut olduğu görülmektedir.

kazakh-ydna-haplogroups-kazaklarin-genetik-yapisi

DUNGANLAR

Kırgızistan’da yaşayan Dunganların konuştukları dil nedeniyle aslen Çin kökenli oldukları belirtilmektedir. Ancak bu çalışmada Dunganların ancak %27’si Çin’de en baskın haplogrup olan O haplogrubuna mensuptur. Dunganlarda J2, R1a ve R1b gibi haplogrupların baskın çıkması, bu bölgeye yakın tarihte gelen Dunganların bölgedeki Türklerle karışmış olabileceği ihtimalini göstermektedir.

dungans-ydna-haplogroups-dunganlar-genetik-yapisi

TACİKLER

İrani dil konuşan Tacikler de Kırgızlarla aynı oranda R1a haplogrubu taşımaktadır.  Tacikler R1a kadar fazla olmasa da makul oranlarda C, G, J, L ve R1b gibi haplogruplara da sahiptirler.

tajiks-ydna-haplogroups-taciklerin-genetik-yapisi

MOĞOLLAR

Moğolistan’ın Ulan Batur bölgesinden toplanan Y-DNA örnekleri oldukça çeşitli görünmektedir. %50’den fazlası C haplogrubunun türevleri olsa da Moğollarda K, O, R1a, N, Q, R1b, J, G, O, D haplogrupları da makul oranlarda görülmektedir. %3 oranlarında görülen G ve J haplogruplarının Moğolistan’a kadar ulaşmış olması dikkate değerdir.

mongolia-ydna-haplogroups-mogolistanin-genetik-yapisi

ERMENİLER

Bu çalışmaya Ermeniler de dahil edilmiştir. Ermenilerde en fazla görülen haplogrup R1b (xP/Q)’dir. Çalışmada R1b haplogrubu P ve Q ile birlikte değerlendirilmiştir. Ancak diğer çalışmalardan da bilindiği üzere Ermenilerde en fazla görülen Y-DNA haplogrubu R1b’dir. Ancak Türklerde görülen R1b ile Ermenilerde görülen R1b’nin alt dalları farklıdır. Görüldüğü üzere Ermeniler de çok sayıda farklı haplogruptan insanların oluşturduğu bir halktır.

armenians-ydna-haplogroups-1

OSETLER

Güney Osetyalılarda en çok görülen Y-DNA haplogrubu G’dir. J, R1b, R1a ve E gibi haplogruplar da mevcuttur.

south-ossetians-ydna-haplogroups-1

LEZGİLER

Dağıstan’ın yerlisi Lezgilerde en fazla J haplogrubu görülmektedir. R1a, R1b ve E halogrupları da bu topluluklar arasında mevcuttur.

lezgians-ydna-haplogroups-1

MAKALE İLE İLGİLİ ELEŞTİRİLER VE GENEL DEĞERLENDİRME

Makalede bazı mevzularda genelleme yapılmakta, bu bağlamda kimi haplogruplar Hint-Avrupalı gibi gösterilerek ideolojik bir zemin oluşturulmaktadır. Bir bakıma R1a ve R1b haplogruplarından yola çıkılarak Hint-Avrupalıların kökenine yönelik Kurgan Hipotezine genetik temel oluşturulmaktadır. Diğer taraftan yine genelleme yapılarak J2 haplogrubunun bölgedeki varlığı Neolitik dönem tarıma dayandırılmaktadır. Yine sığ bir anlayışla Moğollar ve Tunguzlarda yüksek oranda görülen ancak Kazaklar hariç Türki halklarda %10’un altında görülen C haplogrubu, Altay dillerini yayan haplogrup olarak lanse edilmeye çalışılmaktadır. Bu makalenin bilimsel değeri sadece bizlere sağladığı haplogrup oranları ve genetik verilerdir; bunun dışında yazarların kişisel yorumları ve varsayımları tamamen Batı sentezli sığ ve ideolojik anlayışın Hint-Avrupa perspektifinde izdüşümüdür. Biz bu izdüşümden bağımsız bir gözle makaleyi sizlerle paylaştık ve değerlendirmemizi yaptık. Okuyanlara faydalı olması dileğiyle…

İlhan Cengiz, www.haplogruplar.com

KAYNAKLAR

1. Zerjal et al (2002), A Genetic Landscape Reshaped by Recent Events: Y-Chromosomal Insights into Central Asia, Volume 71, Issue 3, p466–482, September 2002; Web:http://www.cell.com/ajhg/abstract/S0002-9297(07)60328-0

2. B. Dartman, (2009) Yazının Keşfi Konusunda Dini Metin ve Arkeolojik Bulgular Çerçevesinde Yeni Bir Yaklaşım, A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi Sayı 41 Erzurum, 2009, Web: http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunitaed/article/download/1020002214/1020002213

3. A. Kaya, (2014) Başlangıcından 1071’e Kadar Türklerin Anadolu’ya Akınları Hakkında Bir Değerlendirme, EKEV AKADEMİ DERGİSİ Yıl: 18 Sayı: 59 (Bahar 2014), Web:http://www.ekevakademi.org/Makaleler/1264418673_13%20Abdullah%20KAYA.pdf

4. A. M. Ağır & M.E. Şen, (2012). Abbasi Dönemi Önemli Türk Komutanlarından Boğa Es-Sağir, Turkish Studies – International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 7/3, Summer 2012, p. 13-20, ANKARA-TURKEY, Web:http://www.turkishstudies.net/Makaleler/423564883_2A%C4%9F%C4%B1r%20Abdullah%20Mesut_S-13-20.pdf

5. O. Gürbüz, (2003). Boğa El-Kebir’in Ermeniye Seferi, A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Sayı: 22, Erzurum, 2003, Web: http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunitaed/article/view/1020001433

6. RS Davis, VA Ranov, Toward a new outline of the Soviet Central Asian Paleolithic, Curr Anthropol, 20 (1979), pp. 249–270

7. CD Forde, Habitat, economy and society: a geographical introduction to ethnologyMethuen & Co, London (1948)

8. LL Cavalli-Sforza, P Menozzi, A Piazza, The history and geography of human genesPrinceton University Press, Princeton (1994)

9. YFull Experimental YTree, 2015, Web: http://www.yfull.com/tree/A0-T/

ANAHTAR KELİMELER

Orta Asya’nın genetik yapısı, Türklerin genetik yapısı, Türklerin genetik haritası, Türk haplogrupları, Y-DNA haplogrupları, Haplogroups in Turks, Genetics of Turkish people, G haplogrubu, J1 haplogrubu, J2 haplogrubu, L haplogrubu, Q haplogrubu, N haplogrubu, R1a haplogrubu, R1b haplogrubu, Orta Asya’da haplogruplar, Türklerin genetik tarihi, Özbeklerin genetik yapısı, Türklerin genetik özellikleri, Türkmenlerin genetik yapısı, Uygurların genetik özellikleri, Uygur Y-DNA haplogrupları…

Türüklerde Ağırlıklı Otozomal DNA Ortalaması


f-haplogrubu-300x220

Bu çalışma kapsamında Türk halklarında otozomal DNA bileşenlerinin ağırlıklı aritmetik ortalaması hesaplanmıştır. MDLP K23b tablosu ve hesap cetveli temel alınarak hazırlanan çalışmamıza Türk halklarından yalnızca 18’i (MDLP K23b tablosunda bulunması nedeniyle) dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen Türk halklarının taşıdıkları otozomal gen ortalamaları, nüfusları dikkate alınarak ağırlıklı aritmetik ortalama ile elde edilmiştir. Aşağıda yaklaşık 195 milyon Türk’ün ağırlıklı otozomal gen ortalaması yer almaktadır.

turk-geni-genleri-ortalamasi-turkic-people-turks-autosomal-dna-average-v3

Bu çalışmada MDLP K23b tablosunda yer alan Türk halklarının ortalamaları kullanılmıştır. Kaynak olarak kullandığımız ilgili tabloyu görüntülemek isterseniz aşağıdaki kaynakça bölümüne bakabilirsiniz. Karaçay, Balkar ve Kaşkay Türkleri gibi bazı gruplar maalesef K23b listesinde yer almadığı için çalışmamıza dahil edilmemiştir. Pasta grafikteki bilgiler tablo halinde:

Otozomal Gen Ağırlıklı Oran
Caucasian %32,51
South Central Asian %16,30
Altai Tungus %8,70
Near East %7,96
European Hunters Gatherer %7,63
European Early Farmer %6,66
Ancestral Altaic %4,34
East Siberian %4,09
South East Asian %3,56
North African %1,93
South Indian %1,61
Arctic %1,05
Austronesian %1,03
Paleo Siberian %0,62
Amerindian %0,50
Austroloid %0,41
Melano Polinesian %0,34
East African %0,28
African Pygmy %0,14
Subsaharian %0,11
Khoisan %0,08
Archaic African %0,08
Archaic Human %0,07

Her bir Türkî halkın taşıdığı gen dağılımı nüfusunun toplam nüfusa oranı baz alınarak genel ortalamaya dahil edilmiştir. Çalışmamıza dahil edilen Türk halklarının listesi ve nüfus bilgileri aşağıda yer almaktadır. Nüfus bilgileri Wikipedia gibi çeşitli çevrimiçi kaynaklardan elde edilmiştir.

Türk halkı Nüfus
Altaylılar 74.000
Azeriler 35.000.000
Başkurtlar 2.000.000
Çuvaşlar 2.000.000
Gagauzlar 250.000
Hakaslar 85.000
Karakalpaklar 620.000
Kazaklar 15.000.000
Kırım Tatarları 6.500.000
Kumuklar 500.000
Kırgızlar 4.500.000
Nogaylar 195.000
Tatarlar (Ural-İdil) 6.000.000
Litvanya Tatarları 15.000
Türkler 70.000.000
Türkmenler 6.000.000
Uygurlar (Uygur ky. 20 milyon) 15.000.000
Özbekler 30.000.000
Yakutlar (Sakalar) 500.000
TOPLAM 194.244.000

Otozomal bileşen oranlarının her biri ilgili grubun kendi nüfusu ile çarpılmış, elde edilen çarpım sonuçları toplanmış ve toplam nüfusa bölünerek her bir komponent için nüfus ağırlıklı aritmetik otozomal DNA ortalaması elde edilmiştir.

TÜRKLER KAFKASOİD Mİ?

Araştırmaya dahil edilen Türk halklarının (yaklaşık 195 milyon) genetik yapısı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; nüfus ağırlıklı ortalamaya göre yaklaşık %80 Kafkasoid (West Eurasian) genlerin ağırlıkta olduğu görülmektedir. Kalan kısmı Mongoloid (East Eurasian) ve Negroid (African) genler oluşturmaktadır.

Ağırlıklı aritmetik otozomal DNA ortalaması Türklerin, genetik olarak Kafkasoid’in dalı olan Turanid ırkın özelliklerini taşıdıklarını açıkça göstermektedir. Türkiye’de bazı art niyetli çevrelerin iddia ettiklerinin aksine Türkler Mongoloid değildir. Antropolojik olarak da Türkler, Kafkasoid’in bir kolu olarak Turanid ırka mensup gösterilmektedir. Turanid ırkın özelliği ise Kafkasoid kökenli olması ancak az miktarda kuzeydoğu ve güneydoğu Asya genlerini de taşımasıdır. Günümüzde yapılan genetik çalışmalar da bunu tam olarak doğrulamıştır. Diğer bir ifadeyle ortalama olarak Türk halkları, az miktarda uzakdoğu genleri (%2 ilâ %18 arası) taşımakla birlikte ağırlıklı olarak Kafkasoid (%80 civarı) kökenlidir. Uzakdoğu (Mongoloid) genleri, Moğol, Tunguz ve Çinlilere yakın olan Türki gruplarda bir miktar artış gösterebilir; ancak bu oran Kafkasoid oranı geçmemektedir. Bu da Türklerin genetik olarak Kafkasoid olduğunu göstermektedir.

Zekiyev, Laypanov ve Miziyev gibi Rusyalı aydınlar da Türklerin anayurdunun batılıların öne sürdükleri tezlerin aksine Moğolistan veya Kuzey Sibirya değil, Karadeniz ve Hazar Denizi arasındaki bölge(Kafkasya’nın Kuzeyi), İdil-Ural bölgesi ve Aral bozkırlarına kadar uzanan bölge olduğuna işaret etmektedir. Diğer bir teze göre ön Türklerin anayurdu bugünkü Kazakistan bozkırları, Doğu Türkistan ve Özbekistan’ı kapsayan Orta Asya bölgesi (Hazar Denizinin doğusu)’dur. Ancak her iki görüşü birleştirmek adına, Karadeniz ve Kafkasya’nın kuzeyinden Altaylara kadar uzanan bölge ön Türklerin anayurdudur da denilebilir. Zaten geçmişte olduğu gibi günümüzde de Türkologların büyük çoğunluğu Türklerin atayurdunun Moğolistan değil, Orta Asya ve İdil-Ural bölgesi olduğunu ifade etmektedir. Türklerin günümüzdeki genetik yapısı da ön Türklerin anayurdunun Kuzey Sibirya veya Moğolistan olamayacağını, tarihsel süreç de baz alındığında Türklerin Moğolistan topraklarına Hunlar, Gök Türkler ve Uygurlar zamanında sonradan gittiklerini açıkça göstermektedir.

Not: Bu grafik tüm Avrasya Türklerinin ağırlıklı genetik ortalamasıdır. Türk halklarının tek tek ele alındığı grafikler için aşağıdaki bağlantıya tıklayınız:
TÜRKLERDE OTOZOMAL DNA

KAYNAKLAR 

1. MDLP, K23b Averages

2. Laypanov & Miziyev, Türk Halklarının Kökeni

3. Zekiyev, Türklerin ve Tatarların Kökeni

* Yazı, grafik ve tablolar 24.07.2015 tarihinde ek bilgilerle güncellenmiştir.

İlhan Cengiz Hakkında Kısa Bilgi

İlhan Cengiz, genetik (Y-DNA, mtDNA haplogrupları ve otozomal genler) hakkında araştırmacı yazar.

China to deport foreigners after Genghis Khan documentary ‘misunderstanding’ 


China will deport nine foreign tourists whom it detained last weekend, apparently after some of them they watched a documentary on Genghis Khan in their hotel room, a spokesman for two of the tourists said on Saturday.

The release of the group – five South Africans, three Britons and an Indian – signals the end of a case that sparked international consternation and outcry.

Authorities in the northern region of Inner Mongolia detained the mostly elderly travellers last weekend along with 11 others in their group while they were on a 47-day historical tour of China.

A South African charity that has spoken to the media on behalf of relatives of the detained, said earlier Chinese authorities had told their governments that some in the group had watched “terror” videos, linked to a banned group.

bbc Genghis Khan documentary

Chinese authorities have not specified what crime the tourists were suspected of committing, saying only they were suspected of breaking the law.

A British-based spokesman for two of the tourists, 74-year-old Hoosain Jacobs, a well-known anti-apartheid activist, and his wife Tahira, 68, said a video on the 13th century Mongolian warlord might have led to an “unfortunate misunderstanding”.

“They watched a documentary on Genghis Khan to further their understanding of the region they were in at the time, and this may have mistakenly been deemed as ‘propaganda’ material,” the spokesman said in a statement.

The group had visited the Genghis Khan Mausoleum the day before they were detained, he said.

It is not clear why authorities might object to a film about Genghis Khan but the government has become more sensitive about ethnic tension in border regions over the past couple of years.

Authorities have cracked down on groups seeking greater rights for ethnic Mongols, and jailed a prominent ethnic Mongol dissident for separatism in 1996.

China deported 11 members of the group this week and the nine were expected to leave in the next few days.

Nelson Kgwete, a spokesman for South Africa’s Department of International Relations and Cooperation, said the Chinese government had not indicated why the group was detained.

A British Foreign Office spokeswoman said in a statement the detainees were in good health.

By Megha Rajagopalan. Additional reporting by Ben Blanchard; Editing by Robert Birsel.

https://www.hongkongfp.com/2015/07/19/china-to-deport-foreigners-after-genghis-khan-documentary-misunderstanding/

Adem Bolushning Tetür Hésabati!


11062039_763345880429650_565198790287751858_n

Söyümlük tar yollarda, méhriban tar ishikler bilen yenila janiwarlarning könikidek tinjiq, qarangghu, betbuy we tar öylerge élip baridighan jemiyette bilindürmey özimizni özimiz jazalawatimiz!

Biz ademler jazalinishqa herqandaq mexluqqa qarighanda téximu layiq kélidighan bolup qalduq!

Biz ademler özimizning erzimes shexsiyitimiz üstidin ghalip kélelmiduq, bilip turup xatani toghra, toghrini xata, dep tebiyitimizge we rebbimizge isyan bayriqi échish derijisige bérip yettuq!

Biz insanlar yaratquchimizning iradisi bilen özimiz özimizning küshendisi, özimiz özimizning sotchisi we özimiz özimizning qatili bolup, özimiz özimizni halaketke ittirip kétiwatimiz.

Shunga téximu tar yollarda tughulup, téximu tar ishiklerdin ötüp we téximu tar öylerde yashash bizning ortaq tilep tapqan qismitimiz bolup qaldi.

Tughulushqa layiq bolmay turup tughulush, yashashqa layiq bolmay turup yashash we hetta ölümnimu seskendüridighan turup tupraqning qoynigha kirishmu jazagha layiq bolmisa, undaqta yene néme bu qeder qarghish we lenetke ayit bolsun.

Ademiylikning halakitini téximu tizlitidighini ilgiri apiride bolghanlar, tughulidighanlar, bizenglik bilen yashaydighanlarning bizning kechürgüsiz gunahlirimizgha ölümge intilgendek telpünüp yashashliridur!

Bu tereptin qarighanda rebbim perishtilliri arqiliq mexluqatlarni emes, ademler arqiliq mexluqatlarni, mexluqatlar arqiliq ademlerni jazalashqa allaburun niyet qilghandek qilidu…(K.A)

16.07.2015 Gérmaniye