Autori: Abduréhim Abletxan

Men séni yaxshi körümen. Qolumni köksümge qoyup turup, muhebbetning axirqi tepti qalghan qara közlürüngge qarap turup hörmet bilen shundaq deymen.
– men séni yaxshi körümen !
Men séni nime üchün yaxshi körümen ?
Azap we hesretni bilgenliking üchün yaxshi körümen. Qilmishingdin nomus qilghanliqing üchün yaxshi körümen. Sheher alghan palwandek kérilip yürmey, tikende mangghandek azaplan’ghanliqing üchün yaxshi körümen. Séning bizni yenila yaxshi körüdighanliqingdin ümütlinimen. Chünki yaxshi körmiseng uyalmas iding. Yaxshi körmiseng qachmas iding.
Perishtem, séni yaxshi körgechke sanga hésdashliq qilimen. Séning teleysizlikingge, jemiyettin, xudadin qaxshawatqanlarning tükrük qachisi bolup qalghanliqinggha azaplinimen. Milyonlighan qérindashliring arisidin qoghlan’ghininggha échinimen.
Chünki sen méning xuda qoshqan qérindishim.
Zimin qoshqan wetendishim.
Tarix qoshqan teghdirdishim !
Séni ata-anang yaxshi köridu.
Xolum-xoshnilarning, uruq-tuqqanlarning aldida amraq qizining ismini amal bar chiqarmasliqqa tirishidu. Jiger parisi bilen ademlerning qarashliri otturisida qumdek ézilidu.
Héchkim yoq yerde, bir xuda bir özi bar yerde yalwurup tileydu. “ ulugh alle! qizim qaytip kelse……“
Weten séni yaxshi köridu.
Yaqa-yurtlarda sersanliq we azap bilen yürginingge taghliring gürüldeydu. Ziminliring tewreydu. Deryaliring tolghinidu.
Xelqing séni yaxshi köridu. Biraq ular diyelmeydu. Hemmini muzlutushqa aldirap turidighan yaki biraqla köydürüshke tütep turghan jemiyettin qorqidu. Ular bir-biridin qorqqachqa sangila emes hetta özigimu bir ömür muhebbet bérelmeydu.
Ésingde bolsun, perishtem.
Quliqingda tursun perishtem !
Men séni yaxshi körimen.
Men nuzugumni yaxshi körettim. Uninggha chidimayttim. Biraq u ölüp ketti.
U qéchip kirmigen tagh öngkürliri, barmighan bayawanlar qalmidi. Yimigen ot-chop, derex qowzaqliri qalmidi. Musheqetning hemmisini kördi. Biraq birer er zatini körmidi.
Béshidiki ölümdin, bésip kéliwatqan qara teghdirdin „méni kim élip qachar ? Kim qutquzar?! “ dep etrapqa telmürdi. Uni taghlar qoynigha aldi. Deryalar düshmenni tosidi. Ormanlar qeyser qizini baqti.
Biraq, bu küreshte taghlirimiz yalghuz qaldi. Deryalirimiz peryat urdi. Chünki ulargha birer zati er hemdem bolmidi.
Nuzukning qara közliri taldi.
Aqsaq bolsimu, cholaq bolsimu, taz bolsimu meylitti, birer er zati kelmidi. Bir erkek kelmidi.
Nuzukni yaxshi körettim. Uni qelbimdin söyettim. Biraq u ölüp ketti.
„séni yaxshi körimen. Séni élip yiraqtiki taghlirimizgha, qoyuq ormanlirimizgha élip kétimen“ dep baralmidim. U yalghuz ölüp ketti. Jahandin yürigi muzlap, bizdin köngli qélip ölüp ketti. Nepret bilen ölüp ketti.
Anglidingmu perishtem!
Men nimishqimu baralmidim ?!
Belkim u chaghda tirikchilik bilen aldirash bolup qalghandimen. Yaki yiraqta bolup qalghandimen. Rastini éytqanda qorqqandimen.
Hazir méning yene bir qorqunchum bar. Menggü qutulghili bolmaydighan bir qorqunchum bar.
Qiyamet küni nuzugum yaqamgha ésilarmu?
Er zatining qoligha telmürgen, eshu nazuk qolliri bilen méni bogharmu?!…..
Yaq……………!!!
Nuzugum héchkimning yaqisigha ésilmaydu. Nuzugum digen nuzugum !