Autori: Abduweli Tursun

Oghlum ,séni qanchilik séghinghanliqimni bir özüm ,bir allah bilidu. Némisini dey…her qétimliq tamaq séning gépingsiz yiyilmeydu. Dadangmu hazir shüklep ketti. Ishikke telmürüp uzun-uzun xiyallarni süridu.Bezide özümni untup uninggha ichim aghrip qalidu.Arilap néme boldingiz ?-dep surisam ,héchnime, mijezim yoqtek turidu,-depla közlirini mendin élip qachidu .Biraq közliridin sirghip chüshken yashliri könglini bildürüp qoyidu. Hey..y… Bularni esli sanga démisem bolatti.Dadang bilse manga xapa bolidu. Ötkendimu, aghrip qalghanda némidep yiraqtiki balining könglini biseremjan qilding ?!-dep renjigen idi. Emdi hemme gepni sanga dep, yaman üginip qaptimen, qandaq qilay…

Tün nispi bolghinigha qarimay , uyqum qachqan idi.Kariwatta yérim tiklinip yétip ,anamning éytqanlirini oylawatattim . Némishqidur, bügün anam bilen téléfunda sözliship bolghandin tartip , könglüm birqisma bolup qalghan idi. Qismetning arghamchilirigha ilniship, yat elning tupriqigha qedem qoyghinimghimu mana hesh-pesh dégüche xéli yillar boptu.Kündilik tirikchilik helekchilikide pesillerning qandaq téz almashqanliqinimu bilelmey qalidiken kishi.Turupla a’ilimizdiki köngüllük demler köz aldimda peyda boldi. Her qétimliq tamaq waqti köngüllük bir yighilish hésaplinatti. Dadam bezide bashtin kechürgen kechmishlirini ibret xulasiliri bilen yughurup, ajayip jelip qilarliq sözlise, bezide qiziq-qiziq letipe-paranglar bilen hemmimizni téliqturup qoyatti. Dadam qiziqishi keng, kitapni köp oquydighan adem bolup, ré’al turmush tejribisimu mol idi.Shunga uning sözliri bizni özige magnéttek tartatti. Anglap héch zérikish hés qilmayttuq .Yéshimizning chongiyishigha egiship, bara-bara bizmu bu söhbetning aktip pikirchilirige aylinip, sorun keypiyatini téximu ewjige chiqiridighan bolduq. Ah ,shu untulghusiz chaghlar…

Qaysi küni héliqi ottura mektepte ishleydighan aghiyneng yolda uchrap qélip séni soridi. Shu yaqlargha kétip qaltis ish qildi, jahanning rahiti shu,- dep özining halidin waysap berdi. Nime deymen,balam? Uningmu oylighan bir yéri bardur.Lékin uning anisi nimini oylaydu, aghiyneng bilemdighandu-he?  Belkim, sen xatirjem yashawatqansen. Emma, bizchu?…

közlirim xireleshti.Öpkem örülüp, mingem chingqildi. Kelginimge  shunche yil bolsimu, men turuwatqan bu sheherning nurghun yérini téxiche körüp baqmaptimen.Shunga chüshümgimu özüm chong bolghan mehellemdin bashqisi kirmeydu. Künde métro bilen ishqa bérip kelsemmu, chüshümde da’im ishek harwisigha chiqiwalimen.Men rastla jahanning rahitini sürüwatamdimen ?! Her küni ettigende nashtimu qilmay, métro bilen ishqa mangimen .Ettigendin bashlap  toxtimay döner késip, salat toghrap, xéridar kütüp, oxshash bir xil ish bilen kechni kütüwalimen. Kechte hérip halim qalmighanda, xojayinning himmiti süpitide anche-munche éship qalghan nan , dönerlerdin xaltigha qachilap, toxu, döner, pisalarning puraqliri singip ketken wujudumni sörep öyge qaytimen .Etisi yene….

Boptu sen bolsangmu künning sériqini kör balam.Séghinsaqmu sebir qilimiz . Séning yaxshi yashawatqiningni oylap ,özimizge teselli tapimiz. Xoshnimizning héliqi sendin kichikrek oghli ésingdimu, murat dégenchu? Qaysi küni shu balini saqchi tutup kétiptu .Nime gunah qildikin, bichare bala? Xéli ongluq chong bolghandek qiliwatatti.Ata-anisi tügishipla ketti, bichariler!…

Hazir balilarni béqip qatargha qoshmaqmu bir gep boldi. Nediki bir ishlar bilenla tutulup kétiwatqan. Dekke-dükkidila yashaydu adem. Néme bolup ketti bu jahan ? Jemiyet buzulup kettimu ya jahan chingip kettimu? Héch bilmidim,balam .Emma séning yiraqta bolsimu ,aman –ésen yashawatqiningni oylisaqla, könglimiz xéli teskin tépip qalidu.U yerlerdimu mushu yerdikidek tuyuqsiz tutup kétidighan ishlar yoqtu-he , balam?!

Yürikim chimla qilghandek bolup, mingemge bir aghriq kirip ketti. Ornumdin turup ,ashxanigha kirip bir istakan su quyup birla kötirip ichiwettim. Nepisim siqilghandek boldi -de, balkongha chiqtim .Derizidin sirtqa qaridim . Sheher shu tap éghir uyqugha chömgen . Binalarning arisidin we yol boyliridin nur taritiwatqan lampuchkilar  xuddi yultuzlar yerge tökülüp ketkendek tuyghu béretti. Köktiki we yerdiki yultuzlardin bézelgen sheherning kéchilik menzirisi ademge bir xil xiyali tuyghu béghishlap ,ajayip güzel héslarni oyghutatti. Bu rastinla manga te’elluq dunyamidu?

Tuyuqsiz bir aghiynemning gépi ésimge kélip qaldi :

Bir dem élish küni, birnechcheylen sheher sirtigha chiqqan iduq. Etrapning güzelliki we tinichliqi hemmimizni yayritiwetti. Bir chaghda bir buradirimiz hayajanlinip, bu yer némidigen güzel , mümkin bolsa, mushundaq yerde yashisa, quyashningmu heqiqi hozurini sürgili bolidu . Sheher dégining  qistangchiliq we qalaymiqanchiliq bilen tolghan.Uning üstige nurghun ademning  hayati binaning ichide we  yer asti métrularda yashash bilen ötüp kétidu ,u yerlerde nedimu bundaq künni körgili bolidu,-dep sözlep kétiwidi, yene bir qiziqchi aghiynimiz söz qisturdi:

-u yerdimu künni körgili bolidighu?!

-Nediki künni deysen?

Hemmimiz tengla soriduq.

Itning künini, aghiynimiz tolimu xatirjem jawap berdi .

-Shundaq,-dedim  öz-özümge. Nimige shundaq,-dégenlikim özumgimu qarangghu idi.

2015-Yil 06-séntebir (Shehri Géséké) ettigende yézildi.