Nietzsche on Buddhist philosophy


 11058406_825885284114339_5046447764595169031_n

Friedrich Nietzsche (1844-1900) was one of the most profound and influential philosophers. Nietzsche, exerts a powerful and enduring influence over modern thought. Nietzsche’s writings contain many ideas and concepts such as perspectivism, the will to power, master-slave morality, the death of God, the Übermensch (Overman) and eternal recurrence. He gave many insights into the human character.

Although he was critical of a number of religions Nietzsche saw Buddhism as a more realistic religion. According to Antoine Panaïoti the author of Nietzsche and Buddhist Philosophy points out that there is a subtle relationship between Nietzsche’s Philosophy and Buddhism

Nietzsche’s work relentlessly undermines the elevation of ‘literal’ over ‘metaphorical’ truth. He argues that we cannot privilege literal or ‘pure’ truth over metaphor because truth is itself a metaphor that has been invented to lend authority to particular forms of thought and styles of living. He argues repeatedly, for example, that the ‘truths’ of religious teaching are really dominant perspectives upon the meaning of human experience employed to establish the prestige of a community’s way of life (Spinks, 2003).

Nietzsche recognized Buddhism as the  ‘most mature expression of life-negation’ | file photo
Nietzsche recognized Buddhism as the ‘most mature expression of life-negation’ | file photo

Nietzsche challenged the foundations of Christianity and traditional morality. He proclaimed himself as an “intellectual Nebuchadnezzar,” -one who, despite his hostility to religion, serves God’s purposes by the depth of his ideas.  Although he was critical of a number of religions Nietzsche saw Buddhism as a more realistic religion. According to Antoine Panaïoti the author of Nietzsche and Buddhist Philosophy points out that there is a subtle relationship between Nietzsche’s Philosophy and Buddhism.

Nietzsche mainly read Buddhism through Arthur Schopenhauer.  Schopenhauer was influenced by Indian religious texts and later claimed that Buddhism was the “best of all possible religions. Schopenhauer’s ethics which are based on universal compassion for the suffering of others can be compared to the Buddhist ethics of Karuṇā.Schopenhauer’s “The World as Will and Representation” made profound impact on Nietzsche.

Nietzsche recognized Buddhism as the “most mature expression of life-negation. Nietzsche called Buddha “that profound physiologist” and his teachings less areligion than a “kind of hygiene. Also he stated that Buddhism is a religion for the closing, over wearied stages of civilization.

Buddhism and Nietzschean philosophy do not deny that the world is characterized by impermanence and illusion. Nietzsche declared the death of God. Nietzsche’s credo “God is dead” served as a declaration for the nineteenth century, it became a theological diagnosis. He recognised Buddhism as an atheist religion. As described by Nietzschegoal of life should be to find one’s self. True maturity means discovering or creating an identity for one’s self. Overcoming feelings of guilt is an important step to mental health.As a human centered religion Buddhism does not deny these ideas.

Buddhism and Nietzschean philosophy saw emptiness in the human condition. At the center of existence there is a void. This void is the result of the insubstantial nature of life, and the aggregates (Ratanakul, 2004).According to Buddhist philosophy emptiness (Śūnyatā) is a realized achievement.Nietzsche accepthed the Buddhist philosopherNagarjuna’s (ca. A.D. 150- 250) concept of śūnyatā, or “emptiness,”
The Buddha identified craving (tanha) as the cause of suffering. Nietzsche clearly rails against the pursuit of pleasure where pleasure is understood as a particular sensation marked by the absence of any pain or discomfort. He, for instance, describes Epicurus, who conceived of pleasure (ataraxia) as the absence of all physical and mental discomfort, as “representing a state in which one is neither sick nor well, neither alive nor dead.For Nietzsche, pleasure cannot be divorced from pain, rather, they are “twins” (Urstad, 2010).
The Buddha stated that “Life is Suffering”. In Buddhism the word suffering (dukkha) has a deep philosophical and existential meaning. In the Buddhist perspective life is characterized by three important traits: conditionality (cause and effect), impermanence, and insubstantiality. Everything is impermanent and changeable therefore suffering exists. It is a universal phenomenon. Schopenhauer’s view that “suffering is the direct and immediate object of life.We are ironically attached to suffering Nietzsche once stated. Both Nietzsche and the Buddhists take the view that suffering and happiness are inextricably linked (Priest, 2007).

Nietzsche’s first book, The Birth of Tragedy out of the Spirit of Music, first published in German in 1872, occupies a curious position in the development of his thought (Spinks, 2003).  In The Birth of Tragedy, Friedrich Nietzsche celebrated the dueling forces of reason and emotion as personified by the ancient Greek gods Apollo and Dionysus. In Greek mythology, Apollo and Dionysus are both sons of Zeus. Apollo is the god of reason and the rational, while Dionysus is the god of the irrational and chaos.The Birth of Tragedy, Nietzschebegan to grapple with the “horror of individual existence.

In his work the Gay Science (first published in 1882) Nietzsche posed a question:  Has existence any meaning at all? In The Gay Science, Nietzsche experiments with the notion of power (Kaufmann, 1974). In Buddhism, the primary purpose of life is to end suffering and it has become the central meaning.

Nietzsche’s Zarathustra and theBuddhist bodhisattva concept have some similarities. Zarathustra left his home and the lake and went into the mountains.and has found contentment and enlightenment during his time alone.During this time period Zarathustra has been transformed. Zarathustra advocates a self-asserting individualism. Nietzsche’s prophet Zarathustra is intended to be a model for the modern mind, one free of superstitions inflicted by antiquated religious dogma.

Nietzsche claimed that Jesus’ death on the cross symblized the beginnings of a “Buddhistic peace movement He praised Buddhism for setting out to treat ‘suffering’as opposed to ‘sin. Nietzsche wrote that knowledge and strength are greater virtues than humility and submission. However he saw nihilism associated with Buddhism. Nietzsche stated that the Buddhism contains nihilistic” belief system. Nietzsche’s concept such as will to power do not harmonize with Buddhism. In addition Nietzsche accepted Schopenhauer’s depiction of the will to live and the need to overcome the animalistic tendencies inherent in the instincts.

The Will to Power Nietzsche describes nihilism as ‘ambiguous’ in that it can be symptomatic of either strength or weakness. Nietzsche claims that nihilism is a necessary step in the transition to a revaluation of all values. Passive nihilism is characterised by a weak will, and active nihilism by a strong will. Nietzsche emphasises that nihilism is merely a means to an end, and not an end in itself (VeredArnon).According to Nietzschea nihilist is a man who judges that the real world ought not to be, and that the world as it ought to be does not exist.

Elman (1983) stated that the accusation that Buddhism is pessimistic and nihilistic has been made since Europeans-first came into contact with India. He further states that Max Miiller made this a principal theme in his studies of Buddhism, and this view is still widely held today.

Moad (2004) pointed out that Nietzsche’s interpretation of Buddhism as a life-negating philosophy that seeks to escape an existence dominated by suffering. According to Nietzsche, Buddhism can be described as an effort, through restraint from action, to escape suffering and pass into absolute non-existence.both Nietzsche and Schopenhauer greatly misunderstood Buddhism by interpreting Nirvana as non-existence.

In the Pali canon, the two most famous descriptions of Nirvana both refer to “the unborn,” where “neither this world nor the other, nor coming, going or standing, neither death nor birth, nor sense-objects are to be found.Nirvana, however, cannot be described as existing, not existing, both existing and not, or neither existing nor not.

Nirvana for the Buddhist is not an escape from the world, as western commentators on Nietzsche have continued to argue. In order to make it possible to experience Nirvma, one begins with an investigation into the suffering inherent in life, but the quest does not end with this important insight. The experience of Nirvma is not based on a question of pessimism or optimism. One overcomes pleasure and pain, pessimism and optimism, before beginning a mindful examination of one’s self and reality as perceived by the self. Therefore Nietzsche, as well as Schopenhauer, entertained inaccurate views of Buddhism (Elman, 1983).

Friedrich Nietzsche could not identify the main essences Buddhism and also he missed the humane part of the Christianity. At the end Nietzsche said :  There is perhaps nothing so admirable in Christianity and Buddhism as their art of teaching even the lowest to elevate themselves by piety to a seemingly higher order of things, and thereby to retain their satisfaction with the actual world in which they find it difficult enough to live – this very difficulty being necessary.

http://nation.lk/online/2015/08/08/nietzsche-on-buddhist-philosophy/

KARANLIĞA SIĞINAN RUHLAR KÖLELİĞE NASIL ALIŞTIRILIR?


mehmet-emin-.-1

Mehmet Emin HAZRET

REJİMİN KÖLELİĞİNE ALIŞTIRILMIŞ ÇİN TOPLUMU

Kendini yönetilmeye muhtaç gören toplumlar, despot rejimler tahtının temelini oluşturan faktördür. Çin toplumu tarihten beri despot rejimlerin köleliğini kabullenmeye alışa gelmiş bir toplumdur. Çin felsefesinin atası  Kunfuçyüş’un teorisinin temelinde “uyum” yatmaktadır. Uyum,devlete uyum sağlamayı öğütlediği için tüm Çin hanedanlığı Kunfuçüş’ün “uyum” felsefesine hayatı önem vermişlerdir.Uyum şu 4 nokta ile ifade edilmektedir;  “1)Vatandaş, Hükümdarına itaat etmeli. 2) Genç, Yaşlıya itaat etmeli. 3)Kadın, Kocasına itaat etmeli.4)Çocuklar, Ana-babaya itaat etmeli.” “Uyum”un son 3 maddesi ilk maddesini örtmek içindir.Uyumun 1.maddesi her dönem,her krallık sürecinde gündemden düşmemiştir.Çin tarihi hakkında az-çok bilgisi olan her kes bu noktayı kavrayabilirler. Emir verme  kralın hakkıdır. Bireysel özgürlük ve arzularından gönüllü vaaz geçme pahasına Emri şartsız yerine getirmek  kölelerin karakterini oluşturan özelliktir. Bu tür bireylerden oluşan toplum köle ruhlu toplumdur. “Uyum” aslında köleliğe uyum sağlamaktır.

Köle özgürlükten vaaz geçmiş veya özgürlük anlayışına hiç sahip olmayan evcil hayvan türüdür.Köleler ancak ineklerin otlayabilecek,doğurabilecek özgürlüğü kadar  özgürlüğe sahiptirler.Çin toplumu uzun tarihi süreç içinde,kafese kapatılan aslan gibi demir parmaklara kendini vura-vura sonunda umudu kırılmış,kafese alışmış ve kafesten hoşlanacak duruma getirilmiştir.Çin dini felsefesindeki “uyum”un başarısı bu olmuştur.

“Uyum”a alıştırılan Çin toplumu, sert ve baskıcı rejimlerden hep hoşlanmıştır.Çin tarihi boyunca demir yumruklu yönetim ve Diktatörler her zaman halkın kalbinde saygınlık kazanmıştır. Ülkeye demokrasi ve özgürlük getirmek isteyen yönetimler ise halk tarafından beceriksizlikle suçlanmış ve anarşistler, fırsatçılar tarafından devrilmiştir. Mesela,Mançur İmparatorluğu batı demokrasisini ülkesine getirmek için tam gaz reform programı uygularken devrilmiştir.1911.Tarihinde Çin’de ilk cumhuriyet rejiminin kurucusu Sunyatsin Çin’de hüküm süren 2 bin yıllık imparatorluk rejimini yıkmış, yeni cumhuriyet kurmuştur.Hayatının büyük bir kısmını Amerika’da eğitim ve araştırma ile geçiren milliyetçi lider Sunyatsın  batı demokrasisini getiriyim derken,Mançur imparatorluğunun eski generali  Yuan şikey tarafından görevinden uzaklaştırılmıştır.Milliyetçi Çin (gomintang) hakimiyeti 1930-40.yıllarda Çine batı tarzı hukuk düzeni yerleştirmeye çalışırken,Çin toplumuna özgürlük sunarken,Çin Komünistleri tarafından devrilmiştir. 65 Senedir demir yumruk ile yönetilen Çin toplumu Mao zedung’u yaşayan ilah olarak görmüş, Mao sonrası Çin komünist parti yönetiminin tüm hukuk dışı siyasi  baskı,yolsuzluk,rüşvet üzerine kurulan düzenin kölesi olmaya razı olduğunu kanıtlamıştır. Hatta toplum boyunduruğuna aşk öküzü arındıracak kadar zulümden hoşlanacak milli psikolojiyi benimsemiştir.

Bugün 1.35 milyar nüfuslu Çin’de kimseden korkmadan düşünebilecek,konuşabilecek, hareket edebilecek özgür tek bir kişi vardır; O Çin ÇKP genel sekreteri,Çin ordusunun baş komutanı,Çin devlet başkanı görevini yürütmekte olan Şi jin peng’dir. Toplum sadece onun sözünü tekrarlamakla, onun davranış biçimini taklit etmekle elindeki ekmeği garantiye alabilmektedir.

1911.den önceki Mançur İmparatorluğu döneminde Çin’de 100 den fazla ulusal özel gazete ve dergi varken, bugün bir tek özel gazete,dergi veya TV kanalı bulunmamaktadır. Tarih boyunca demokrasi ve özgürlüğün tadını tatma fırsatı bulamayan bugünkü Çin toplumu ise özgürlüğü değil, refahı tercih ettiğini kanıtlamıştır. Çünkü devlete “uyum”, “itaat” Kunfuçyüş dininin temelini oluşturmaktadır ve kökü 2000 yıl gerilere uzanmaktadır.

İŞGAL ALTINDAKİ UYGUR TOPLUMU NASIL KÖLENİN KÖLESİNE DÖNÜŞTÜRÜLDÜ?

Uygurlar etnik toplum olarak İslam dinine inanmaktadır. İslam kültürüne , Kuran talimatlarına göre zulme direnme karakterine ve tarihi geçmişe sahiptirler. Özgürlük, adalet arayışı gelenek ve kültürünün bir parçasına dönüşmüş bir toplumdur. Ancak, bir yarım asır gibi bir zaman dilimi içinde Çin esaretinde yaşadığı için, Uygur toplumunun içsel yapısı, milli karakteri ve davranış biçimi büyük bir erozyona uğratılmıştır.  Uygur toplumu Çinliler gibi, işgalcı devletin kaba gücüne itaat etmeye, dini ve milli zulümü hoş görü ile karşılamaya alıştırılmıştır. Toplumun büyük bir kısmı sevgiden değil, korkudan,merhametten değil,şiddetten, yasadan değil,kaba kuvvetten anlayan duruma getirilmiştir. Asırlık süreç içinde Sömürücü milletin zalim yönetimine sadece boyun eğmeyi milli kader olarak görmek, Uygur toplumunda genel bir durum haline gelmiştir.Bu yüzden Çine uşaklık yapan milli hainler her zaman saygı görmüş,kendisi ve çevresi refah içinde yaşamıştır.Kendi toplumu içinde  dokunulmazlık kazanmıştır.Çin yönetimi tarafında acımasız ve öldürücü darbeye maruz kalan  Bağımsızlık liderleri ve Özgürlük savaşçıları ise toplumdan tecrit edilmiş, mülküne el konulmuş,kendileri ve aileleri zarar görmüştür. Şan ve şereflerine leke sürülmüş, onurları kırılmıştır. Vatan için o vatanda şehit olan kahraman vatan evlatlarının  çoğunun kabirlerinin vatan topraklarının neresinde olduğu bile bilinmemektedir.Doğu Türkistan’ın bağımsızlığı, Uygur toplumunun özgürlüğü için canını feda eden kahramanların geride kalan çoluk-çocuk,eş-akrabaları toplumun şefkatine  kavuşamamıştır.

1900.lerde  Munçur imparatorluğu tarafından cezalandırılıp Doğu Türkistan’a sürgüne gönderilen adı suçlu afyon bağımlısı eşkıya mafuşing 1913.tarihinde komul isyanının lideri  genç komutan Tümür halife önünde kendinin Müslüman olduğunu ileri sürerek kuran tutup ant içmek sureti ile,Tümür halife’yi Urumçiye gelip Çinlilerle anlaşma yapmaya ikna etmiştir.Bağımsızlık için savaşan kahraman lider Urumçide şehit edilmiştir. Urumçide Çinli yöneticilerin beğenini kazanan  Mafushing 1914.Başında kaşgara vali (titey) tayın edilir. Mafuşing Aksu,Kaşgar,Hoten dahil 3 milyon civarında Müslüman Uygur nüfusa sahip olan bölgeyi 500 Çin askeri ile tam 10  sene kontrolünde tutmuştur.500 Askeri Urumçiye 5000 olarak gösterip bütçeden para almış,güney 3 vilayetten “bakmam gereken 15000 askerin var”diye halktan zorla para toplatmıştır. O tarihlerde her gün Kaşgar şehrine çevre köylerden eşeklerine odun yükleyip odun satmaya gelen 20-30 bin civarında Uygur oduncu bulunmaktadır. Her oduncu elindeki kamçı ile Çinli askerleri sırası ile birerden dövüp geçselerdi Kaşgarda Çinli kalmaz,millet kendiliğinden özgürlüğüne kavuşmuş olurdu.Cuma günleri Kaşgar İtgar camiye Cuma namazı kılmaya gelen kalabalık kitle namazdan sonra valiliğe yürüselerdi, iki saat için tek bir canlı Çin asker ve memuru kalmazdı.Maalesef durum tam tersi oldu.image1

Ma Fuşing Kaşgarda vali iken,Kaşgardaki gerici Uygur din otoriteler tarafından zorla  afyonkeş Çinliye nikahlanan Müslüman Uygur eşlerinden biri olan Anarkız ve iki çocuğu ile. (Fotoğrafı İsveçli Misyonerler Kaşgarda çekmiştir.)

Eşkıya Ma valilik yapan 10 sene içinde çok sayıda Uygur’u ölüme çarptırmış, bir çokların kolunu kesmiş,Uygur kızlarına tecavüz etmiş,hazinesini Uygurların altın – gümüşleri ile,haremlerini Uygur kızları ile doldurmuştur. Bunların hepsini Uygur din adamlarından fetva  alarak yapmıştır. İnsan nasıl olur da canlı gölgeye, dönüşür? Mafuşing Uygurları “konuşan iki ayaklı hayvan türü” diye tarif etmiştir. Türklerin en kadim soyu ve İslami ilk kabul eden Türk kavmi olan Uygurlar nasıl oldu da “iki ayaklı hayvan türü” hakaretine maruz kalacak kadar duruma düştüler? O tarihlerde, Uygurların ruhu uyuşturulmuştur. İslam ise din olmaktan çıkarılıp, Çin yönetiminin Müslüman halkın boynuna boyunduruk olarak takılmıştır. Kuran sadece kabir başında, mevlitlerde,cenaze çıkan evlerde okunacak kitap olarak görülmüştür.Din ve yetki şahsı çıkar aracına dönüşmüştür. Hakikati söyleyenler, milletin özgürlüğü için öne çıkanlar,toplumu aydınlatmak için kuranı-kerimden ibaret gerçek ışığı toplumla paylaşmak isteyenler “dinsiz”, “cedit”, “ asi”, “dehri” ilan edilerek toplumdan dışlanmış,Çin hepishanelerine gönderilmiştir.Böylelikle, iyi bir yaşam arzusu,özgürlük düşüncesi insanların beyninden silinmiştir.O dönemin Uygur toplumunun davranışları ve kararları kendine ait olmamıştır. Kendine ait olmasını düşünebilecek bilinci bile kaybetmiştir. Uygurlar sürü gibi yönetilmiştir. Uygur toplumu Çin istilası altına girdiği tarihten itibaren Çinliler tarafından  insan olarak görülmemiştir. Korku ve güçsüzlük duygusu Uygur toplumunu esir almıştır.

image-1

Çinli Afyon bağımlısı Ma fuşing Kaşgar valisi iken el ve ayağı kesilen Uygurlardan bir kare.

Zalim Ma fuşıng Uygurlar tarafından devrilmemiştir. Aksine Uygur toplumunun isyanından korkan Urumçideki Çinli diktatör Yang zengshing,Aksu üçturfan nahiyesinin askeri komutanı Ma şavu’yu mayıs 1924.tarihinde 7-8 yüz kişilik sınır muhafız ordusu ile Kaşgara göndererek Mafuşing’i ele geçirmiş ve kurşuna dizerek idam ettirmiştir. Kaşgarda Uygur toplumuna, kafir ve zalim yang “halkı zulümden kurtarıcı” olarak gösterilmiş ve  teşekkürlerini ifade etmek için, onun için camilerde topluca dua ettirilmiştir.

Düşünceden mahrum, akli körelmiş, yiyip-içen,çocuk yapan ve çocuklarını kendi sürülerine katmaktan başka bir şey bilmeyen insanlar topluluğunun yaratılmasında Uygur  din adamları ve Uygur beğ adındaki yerli yöneticiler gönüllü rol almıştır.Çinin iç ve sahil kesimleri Hongkongtan Mançurya bölgesine kadar,hatta baş kent Pekin dahil  batılı ülkeler tarafından parsellenmiş,egemenliğini tamamen kaybetmiş bir Çinin sömürüsü olan Doğu Türkistan’da,bu toprakları dünyadan izole ederek yönetmeye çalışan afyon bağımlısı kurnaz birkaç Çinli kendi saraylarından dışarı çıkmaktan bile korkacak kadar aciz halde iken,yerli uşakları ile bu ülkeyi koyun süresinden daha kolay yönetmiş ve bu “becerileri”ni tarihe not olarak düşmüşlerdir.

Ağır hayat şartları, Sıkıntı ve acılarla yaşamaya alışmış toplum, özgürlük kavramını anlama zekasını kaybetmiş toplumdur. Onlar için özgürlük ulaşılmayacak uzaktaki bir ütopyadır.Onlar kendi yaşadığı hayatın trajedi ile dolu olduğunun farkında değiller.Neden Köleye köle düştüğünü,acılarının kaynağını sorgulamak ise yaşam boyu akıllarına gelmezler.

Özgürlük ve refaha susamış olmalarına karşın,onu elde etmek için hiçbir girişimde bulunmaması,onların nasıl yaşaması gerektiği  konusunda karar vericilerin kendileri olmamasında yatmaktadır. Hayat ne kadar çileli olursa da güzeldir,vaaz geçilmezdir.Bu yüzden özgürlüğünden mahrum bırakılan  Uygur toplumu hep özlem içinde yaşadı.Özlemlerini kalplerine gömdüler.Uzun süre bastırılan duygu çürümeye yüz tutar.İnsan daha fazla fiziki açlığını doyurmaya yönelir. Kötü rejim toplum ahlakını yozlaştırır. Çürümüş rejim ile yozlaşmış toplum karşılıklı panzehir olarak birlikte yaşamaya alışırlar. Bir toplum mücadele sonucu asaletten kurtulabilir, Ancak, asaletin toplum psikolojisinde bıraktığı cerahat’in iyileşmesi  en azından bir-iki kuşağın hayatına mal olacaktır.

İslam’a olan sahte bağlılık, Müslüman toplumları iki yüzlülüğe, dini yozlaşmaya sürüklemiştir. Ahlaki çöküntü laf üretmeyi bilgi, şark kurnazlığını zeka,enayiliği “mümin” sayan toplum yapısını oluşturmuştur.Kafir yönetim ve içimizdeki hain mollararın iş birliği,19-20.yüz yıl arası 200 yıla yakın bir süre Uygur kültür ve tarihini dondurmayı başarmıştır.Böylece Uygur toplumu,dünyayı değiştiren sanayi devrinden habersiz kalmıştır.

En acı verici olanı, 1913.tarihinde İttihat terakki tarafından İstnbuldan Doğu Türkistan’a gönderilen Rodoslu genç eğitimci Habibzade Ahmed Kemal’ın Doğu Türkistan’da kurduğu yeni eğitim okulları,Ahmet Kemal tarafından hazırlanan tarih,coğrafya,matematik dersler, yerli gerici din adamları tarafından “haram”, Ahmed Kemal’i “kafir”  olarak fetva vermeleridir.Bu durum yakın tarihimizdeki utanç verici bir lekedir.Uygur öğrenciler ve ebeveynlerin himayesini kazanan Ahmed Kemal’i ortadan kaldırmaya çaresiz kalan dini otorite Selim Molla ve Kaşgar Zenginlerinden  Ömer Ahunbayların  afyon bağımlısı Çinli Kaşgar valisi Ma fuşing’e “Türkiyeli Ahmed Kemal size karşı ihtilal hazırlığında”diye ihbar etmekle beraber, çok miktarda altın rüşvet vererek Ahmet Kemalı yakalatmışlardır.Doğu Türkistan ve Uygur sevdalısı, Uygur yeni eğitim tarihinin yaratıcısı olarak tarihe geçen Türk kardeşliğinin büyük ve unutulmaz abidelerinden biri olan Ahmed Kemal’ın kendi keleminden Kaşgar,Kuçar,Urumçi hapislerinde çektikleri zulümler,Urumçiden Şanghay’e Çin polislerince götürülen eziyetli uzun yolculuk ve sınır dışı edilme hatıralarını okuduğumda göz yaşlarımı tutamıyorum.Ahmed Kemal’ın 7 yıla yakın Doğu Türkistan’da  amansız mücadele,çile ve eziyet içinde geçen hayatı ve bu konuda yazdığı “Çin-Türkistan Hatıraları” kitabi, o bir devri incelememiz için eşsiz akademik değerdir. Ben esir Doğu Türkistan’ın bir ferdi olarak namazlarımda o büyük zat Ahmed Kemal’ın yüce ruhundan defalarca özür diledim.Onun ruhuna Allahtan mağfiret diledim. Ahmed Kemal ve onun Doğu Türkistandaki mücadele arkadaşları,öğrencilerinin facialı ölümleri hakkında yazının devamı olan “ Aydınlık Üzerinden Galip Gelen Cehalet” başlığı ile dönemin sosyal hayatını aydınlatacak yazımdan okuyabilirsiniz.

(Yazı devam edecektir)

http://www.uyghurnet.org/karanliga-siginan-ruhlar-kolelige-nasil-alistirilir/