Autori: Bayron (en’gliye)

Elwida! telpünseng bolushqa juda,
Muratqa yet! ötkin chekmey derd-piraq!
Qelbimge nepretni salsimu xuda,
Men sanga asiyliq qilmasmen biraq!
Her qétim közüngge yamashsa uyqu,
Baghrimgha bash qoyup tapatting aram.
Sen ochuq baghrimdin alghan zoq, tuyghu
Emdi dil qesringde qilalmas dawam!
Barche söz-oyumni qilattim bayan,
Nigahing oqida eylinip shikar.
Künlerning biride bilersen haman:
Naheqtur baghrimdin bolghining bizar!
Xeq sanga medhiye éytiship her chagh,
Tebessum ilkide turushar qarap②.
Bu séning naminggha tegküzgenlik dagh,
Xush qilar ularni men chekken azab.
Men gunah ötküzüp tartsammu elem,
Baghringgha bésildim qolliring ara.
Ah, sendin ayrilsam, qaysi bir senem
Qaldurar qelbimde saqaymas yara?
Boldi bes! özüngni aldima, jénim,
Muhebbet yalquni öchmeydu asan,
Judun’gha uchrisa peqet bir qétim,
Rishtining gülliri bolmaydu xazan.
Hayatliq saqlinar jismingda yene,
Men ölüp ketmesmen qaxshisammu zar.
Dillarda derd-hesret eylep tentene,
Uchrishish bolmaydu emdi bizge yar.
Musibet ehlining nale-zarigha
Teqqastur bu sözge jemlen’gen azab.
Biz menggü ésilip hijran darigha,
Ötermiz boytaq hem tul kebi yashap.
Qizimgha til chiqip, qarap sen anga,
Tapqanda alemche teselli-medet,
Ögitip qoyamsen déyishni «dada!»
U qanmay qalsimu méhrimge peqet?
Shoxluqta ching gire sélip u sanga,
Mengzini mengzingge yaqqanda xushal,
Tilermen sanga qut, ishen’gin manga,
Men burun söygüngdin tapqan zoq, wisal!
Méning yüz-chirayim, xulqimdin udum
Qalsa shu qizimning jismida eger,
Dil taring yéqimliq chékilip choqum,
Semimiy méhringdin yetküzer xewer.
Bilersen mendiki eyib-nuqsanni,
Chüshenmes xeq mendek mejnun siyaqni.
Teltöküs yoqattim ishench- armanni,
Ketti u sen bilen közlep yiraqni.
Hés-tuyghu lehetke kömüldi tiren.
Héchkimge bash egmes iptixar — erk
Tizlansa aldingda, qilmiding iren,
Rohimmu jismimni eylidi terk.
Bes! gep-söz bolalmas héchnémige dal,
Men éytqan bu sözler bir tiyin — kasat.
Mumkinmu xiyalni qilmaq bend-qamal,
U kéter isteksiz qéqip per-qanat.
Aman bol! biz shundaq kettuq ayrilip,
Üzüldi baghlan’ghan rishtimiz ebed.
Könglümning shaxliri sundi qayrilip,
Ah, méni qoynigha alsichu lehet!

Jasaret tash terjimisi
1816-yili 17-marit